Ian den Oochzijer Gähre` ias et änje` lichter warde`. Ian de` Gescheeftre` bekuum em fuast niast mii. De Letch wåren esi aunzefridde`, dått e`jeed Såks versiackt hoot keen Detschlund ëuszewundre`. Ba ualt iare` giëng et schnial, undre` wiëdder muësste` sich geduulde`.

Dem Kokinten Titz uch dem Wiawer Marz giëng det Guunz vill ze hiëmlich, ualsi iwerloochte` se, wa em et schniëller eriwrije` käänt. Sa såße` oft zesumme` end iwerloochte`.

Un em Äwend erschinn der Titz ba`m Marz, nuhm en åf de Setch end fiëng u`:
"Puass åf; ech hun en Idee: Mir besarjen es en Kaufeel, påcken et ian end fohre` zer Grianz. Dä stiahle` mer Strih end fiallen de Biëch ëus - deen vun der Kau... Trä krechen ech ian de viëderst Fiëss, tau ian de hanjerste. Esi marschiire` mer trä gemachlich iwer de Grianz."

Der Marz iwerloocht ewiënich, trä strohlt e ëus dem guunze` Gesicht:
"Titz", säät e, iandem e senjem Fräntch fuar Fruatch esi stuark åf de Ooselt klåppt, dått die fuast amfaul, " dåt ias en sihr gaut Idee! Ech hun e Bekuunte` ba`m abator (Schlachthof), ualsi ian er Wooch verschåffen ech det Feel. Trä aawe` (üben) mer."

En poor Mial giånge` se ian der Noocht åf de Hautwiid (Dorfweide) end aawte`, bias se de Glechschriatt huadde`. Trä verschwuunde` se, ähnen uch nuër iëmeste` Beschiid ze gian.

Un der anjerscher Grianz wår et esi farr: Der Titz verschwuund ian de` viëderste` Fiësse`, der Marz ian den hanjerste`. Trä marschiirte` se ritmesch ke` Westen.

Am en Zetch fiëng der Marz un ze kreische`:
"Luuf Titz, luuf, esi schnial, wa te nuër kuust!"
"Waram e, kitt der Grianzsoldat?", wuul die wiasse`.

"Na Titz, awer der Bika!!!", blarrt der Marz verzwëifelt end liëss en "Bomb" vuar Uënjest frua.

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter