Ian em Gähr hoot et ba aus uch iam Sommer sihr vill gereent. Amdåt siën de Paradeis niët riit warde`.
Un em Dåch trååfe` sich det Machlanger Till uch det Fichen Zirr. Sa jåbberten (quatschten) iwer Diët uch Giënt, bias am en Zetch det Till de Riad åf de Goorte`frucht broocht:
"Wiiß der Deiwel, wåt heiër los ias. Menj Paradeis warde` iwerhiift niët riit. Se bleiwe` ifåch graanj, trä` verschiammle` se. Dåt ias mer nooch niakest passiirt. Et ias zem Schlååch treefe`!"

Det Zirr nuhm et zer Setch end piëspert em ian`t Iihr:
"Puass åf, Till: Ba mir wår et chia uch esi, awer trä ias durch Zaufuall fueljendet passiirt: Ian er Noocht hu mer miat dem Huenz eramgespillt, bias ech nåckt ian de Goorte` geluufe` bia`. U` giënem Dåch wåren uallen de Paradeis riit. Da huadde` sich geschummt! Säntch dau miëss ech nuer nooch verbah sahn uch åwiist iandre` se ser de Fuarw! Ech wiiß, et ias kom ze gliiwe`, awer tau kuust et chia uch iist versiacke`."

Nä en poor Daaje` hu` se sich wiëder troofe`. Nau wuul det Zirr wiasse`, oof et uch ba`m Till geklåppt hatt.

"Ech dinke`", säät det Till, "ech hun de Adriass verfehlt: U` giëniem Marje` bian ech ian de Goorte` gonge`. De Paradeis wåre noch änje graanj, awer de Kruatzwitz druamial esi lunk!

P.S.: Nau wiasst er goor, wäiër da lunk Kruatzwitz ku`...

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter