Die "hialfsberiit" Jirko

Der Harr Fuarr Klein huatt uch en griiß Harz fuar de Käntch. Um Suannäwend Nähmiatdåch wurde` se goor - egal, oof kliin oder griiß - ian de Burchstuww "ia`geluadde`". Dä lihrte` se niët nuer ëus der Bibel. Der Harr Vooter broocht en uch gaut Benian baa.

Iist huadde` se åfbekunn, bias zem kunia` Suannäwend en gaut Toot ze begähn. Det Heddi huatt senjer Muetter iam Goorte` gehualfe`, der Mischo wår miat ba`m Kukrusbreeche` uch esi wetcher. Zerleezt wår der Jirko drunn. Hia erzåhlt:
"Ech hu` geestre` menje` Lucki åf den Mariar Iim gehiëtzt!"

Der Harr Fuarr wuul senjen Iire` niët gliiwen. Trä säät e:
"Daut messt tea mer awer neher erkleeren, Jirko, dänn ech fånjen deng Toot iwerhiift net gäut."

Der Jirko stiangt wiëdder åff end erkleert:
"Dåt wår esi: Der Iim schinn et sihr iëlich ze hun. Hia liëff fuast un aus verbah end såch änje` wiëdder åf senj Uhr. Ech hiirt e` sään:
`Oof ech den Ziach noch erwiasche`?`
Trä hun ech zem Hangd gesäät:
`Påck en, Lucki, hialf em!` Sa siilen hu` gesahn, Harr Fuarr, wa der Mariar Iim getåppelt ias! Em ducht, e weer e gang Kniacht!"

Dem Harrn Fuarr verschlåch et de Sprääch, awer zriackhiar kuum de Frääch:
"Hoot e den Ziach trä` nooch erwuascht, Jirko?"

"Chia, frialech", fruat sich der Gang, "e huatt sigor noch Zetch, en Zigaar ze ruuche`."

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter

Erzåhlt vum Kokinte` Sam

Weitere Anekdoten, Geschichten, Erzählungen »