Un em Dauch hått der Mariar Misch ä` Medwesch zedian. Der auld Lihrer Kloos hått en ä`gelådde`, amwått der Mischi, senj Giang, licht Noten hått. Nohär geng hie ewenich bekritt zem Bahnhof.

Af dem Wiëch kååm em en Treuermarsch entkeen, die åndersch wor, wä dä normalen. Gåånz viur wurd en Lådd gedroon, hånjder diër nor Fräen gengen, gefoljt vun er zwiëten, diër en Måån mät em griußen Häångd notreuert. Derhånjder begliiten agefehr foafzich Männer den Treuerzäåch.

Der Misch wurd noagiirich:
"Wått dem Deiwel ias hah loos?", froocht hië sech end scheddelt änje` wedder det Hiift. Bäs zerliëzt fasst e Kurasch end geng zem Måån mät dem Häångt:
"Sië` Se mer niët biis, awer ech hun esi en Lech noch niakest gesahn. Kiënne` Se mer sään, wåt hah vuar sich giht?"
"Et äs esi", bemäht sich die U`gesprochän ze erkleeren: "Iigiëstern äs der Moritz" - derbäh ziecht e åf den Vährfessijen - "mir näst, dir näst, af meng Frää geschprangen end huet se ze Diut gebässen."

"Harzlich Baliid", ziicht sich der Misch vu` senger treurijer Sekt, "awer wåt ias miat der zweeter Luadd?"
"Do dertän äs meng Schwijjer. Sä wuul menger Frää hälfen end huet det sälf Schäcksål erliëwt."

Äm Misch kuum awiist änner Froad af:
"Ias et villecht meglech, dått Sa mir diësen Hangd verkiife`? Geeld spillt niche` Ruell!" Derbäh ducht hie besanjders un seng Schwijjer, dä en schiun sängt Gohre` quiëlt.

"Ameglich äs et net, awer Sä messe` sich gånz hånjden u`ställen, dänn dä ånder Männer hu` mer den sälwen Viurschlauch gemaucht!", unfert der Måån end geng äm Treuermarsch wekter.