Un em Dauch wuul der Tschåcke` Misch ke` Medwesch fueren. Hie ziuch ser den iinzijen Unzäåch un, diën e hått, buund siguer en Krawatt am den Hålz, piuzt de Schäoġen blank end maucht sich dro` af de Wiëch.

Ellich hatt et der Misch net. Hie fliit, sung end zurpt ängde` wedder eus der klennen Paliflåsch, dä e äm Jäpp hått.

Hånjer der Käokelbräck hiult en der Pribanesch Honz än:
"Bëiëll dich, Misch, dänn glech kitt der Ziach!", montert hie en åf. Die awer feng un ze grinsen:
"Die wiart schii` åf mech, måch der nuer niche` Sarje`, Huenz." Die verstuund dåt net end håckt no:
"Wåt miinst te miat deem?"
"Guunz ifåch; der Ziach kuun ähne` mech niët o`fohre`, amwått ech schii` gestre` ba`m Bahnhof wår end hu` mer det Biliëtt gekuuft, ualsi miëss e åf mich woorde`..."

Der Honz less en äräu end såch ser no`m Wiëch. Dro` kuum der Zäåch, der Honz stich än, wiëhrend der Misch u`feng ze låche`:

"Wa kuun em nuer esi pruestich sië`! Nau verlëißt der CFR zäh` Lee, dänn de Kuart ias chia ba mir bliwwe`!!!"