Dem Raitamisch wår de Fraa gestarwe`. Nä iwer treißich Gähr des Zesumme`siëns wår et fuar den Ooreme` niët ifåch. De Wiirtscheft fiëng un ze verfualle`, der Appetit wurd änje` wiënijer uch der Durscht änje` griëßer... Hia huatt sich fuast åfgia`.
Nuer miat Mah ias et trä dem Till, senjer Siaster, gelange` en miat dem Aberlis ëus Schuelte` ze verkupple`. Dåt wår uch ähne` Muun bliwwe`, wår awer vill ganjer. Em aranjiirt sich åf en Ort.

Nä augefehr em Gähr mualtch sich det Lis ba`m Misch miat der Näricht, et weer schwonger. Dem verschliach et de Sprääch...
Wa e ewiënich zau ser ku` wår, giëng e zem Huenz, senjem beeste` Fräntch en fiëng u`: "Stall der fuar, Huenz, det Lis miint et weer schwonger. Ech freeġe mich, wa dem Deiwel kuun dåt siën. dänn ech bia` chia schii` fuast Oochzich end gegriwwelt un der betreefender Stall hun ich sänjtch longhiar uch niët. Wa sål ech mer dåt erkleere`?"

"Säch, Misch", säät der Huenz, "tau wårst chia vill Gähr Jajer. Nau stall der fuar, te giist ähne` Biss spazaare` end host nuer de` kråmme` Stock miat. Åwiist sprantch en Hoose` ëus dem Gestripp åf. Tau nist de Kråmme`, liachst en un`t Uuġ end måchst `Peng`. Åf dåt fuallt der Hoose` diit am. Wåt ias ha geschahn?"

"Dä ku` chia nuer en Underer geschooßen hu`!", reecht sich der Misch åf.

"Nå setchst te, Misch. Mii briëchen ech der bestiëmmt niët ze erkleere..." Die edmet diëff, trä säät nuer noch: "Esi e` Schiampes!"

Åfgeschriwwe` vum Puscke`walter