Un em Owend traufe` sich der Pale`misch uch der Puschkentitz bä em Glas Wenj. Sä erzaulten iwer vergongä` Zekten, bäs der Titz afsprung: "Misch, siil mech der Schlååch treefe` wunn de Geschicht`, da ich der nau erziale`, niët währ ias! Puass` nuer åf:

Tau kiënnst chia menjen Hangd, den Lidy. Dees host tau nimi gesahn: Änje`, wunn ech miat iëm åf de Jooġt gähn uch derluenjzt schiësse`, kråmmt e sich vuar Låche`! Ech sähn der, esi iast miësst ta sahn, am et ze gliiwe´!

Der Misch schwich en Zekt long, dro` froocht e: "Wa verhualtch e sich awer, wunn te triaffst?"

"Oh, Misch, dä freechst te mich ze vill", soot der Titz treurich. "Ech hun e` chia nuer sänjtch zwee Gähre..."