Un em Marje` stich ia` Blosendråf det Mariartiënn miat senjer Duachter, dem hiasche` Liso, der Mantschentitz uch der Sundermotzi ëus Longendohl ian de` Rapid. Goor huadde` se ia` Bukarest ba`m Puassåmt zedaun. Derzau miëss noch gesäät warde`, dått sich der Titz uch der Motzi schiin säntch ville` Gähre` kunnte` uch vunenunder niët abedanjd de beest Miinung huadde`...

Zwiasche` Kriinen uch Predeal faur der Ziach åwiist ian en Tunniall. Nä en poor Sekunde` hiirt em e` Gerëusch, dåt esi klung, wa wunn iëmest dem Undere` en Muatzke` hatt gian. Dernä erklung et esi, wa wunn dåt Gemuatzt dem Undere` en kreeftich Plaatsch gian hatt.

Det Tiënn ducht: "Bestiëmmt hot iëner vun den zwiin Miannern det Liso gemuatzt uch iat hot e` geplaatscht."

Det Liso ducht: "Bestiëmmt wuul mich iëner vun den Zwiin muatze`, hot awer de Adriass verfehlt end ias u` menj Muetter ku`. Da hot em trä geziicht, wä der Feefer wiast..."

Der Motzi ducht: "Bestemmt hot der Titz det Liso gemotzt uch dåt ducht, ech weer et gewiast."

Der Titz roppscht ser nuer de Huentch end ducht: "Iam nächsten Tunniall måchen ech det salw Gerëusch wiëdder end plaatschen de` Motzi noch såfticher!"

Åfgeschriwwe` vum Puscke`walter