Der åld Fusse`misch wår en iiwich Grantler. Iist wår em det Lawend ze hiiß, trä ze kåålt, iist wår et ze woorem, trä ze kåålt, iist wurd et ze schnial diankel, trä ze speet uch wiiß der Schlååġ noch, iwer wåt die ualles kläät. Niast wår dem gaut geniach.

Un em Dåch faur e iam Bus miat senjer Fraa, dem Trenj, uch dem Näbertitz - die wår uch augefehr iam salwen Ålder - ke` Blosendråf. Vuar en såßen en poor Judendliche`, da sich ian em guunz normalen Ton angderhaulte`.

Näh er Zetch fiëng der Misch un: "Wiiß der Deiwel, wor dåt miat der hejijer Jugend fahre` såål. De Gangen stutze` sich menederlong nimi, dåt em dinkt se weere Meetscher, da wiëdder hun esi kurtsch Piandel, dått em dinkt, se weeren de Ooremste` end käände` ser niët mii Stoff liiste`. Ëußerdeem käänt em en - wu` se niche` Guatschen unhadde` - bias ian de Mooġe` sahn... Uch heeflich sië` se uch niët. Dä kuun iëmest, die åf de Fiësse` stiht, amfualle`. Da kiammere` sich niët dram."

Åf dåt griff der Titz ian: "Wåt dem Gutta erzillst tau ha vuar Lijene`, Misch. Glech, wa tau ia`gestijje` biast, ias der Fußaike`misch åfgestuunde` end hot der senje` Pluatz gia`. Tau biast wiarlech en åld Schiampes!"

"Ech hu` Riacht, Titz", reecht sich der Misch åf, "sechzt te niët, dått det Trenj noch änje` åf de` Fiësse` stiht, ha?"

Åfgeschriwwe` vum Puschke`walter