Un em Äwend kuum der Muatzenhuenz hiim vum Feeld. Vuar em Hëus såß der Puschke`misch trëurich åf senjem Grumpes end stiatzt ser`t Hiift miat den Huenjen. Zem Joodle` kuum et dem bestiëmmt niët...

Der Huenz stich vum Wooġe` end giëng zau em: " Wåt de` Schlååch hiëchst te hah esi bekritt, Misch? Wunn em dech setch, dinkt em, der Wialtangdergung weer niët farr.

"Wiißte Huenz, det Trenj hot mer versprooche en Wooch nimi miat mer ze riade`. Wunn dåt iast versprächt, zecht et et uch durch", miint der Misch trëurich.

"Sua doch frii, Misch. Be deem Schlabrament ias e` jedder frih, wunn e en Zetch long senj Rau hot."

Genah am dåt giht et chia, Huenz. Ian er Stangd ias de Wooch verbah..."

Åfgeschriwwe` vum Puschke`walter