Der Fussenihm huatt iist ia` Blosendråf zedaun. Der Ganjst wår e bestiëmmt uch nimi, ualsi giëng e nä`m Frichten der U`geliajenhiiten ian de Park, am ser de Fiëss ewiënich ze straake`.

Am en Zetch - hia wår schiin ekitzke` ia`genoppt - hiirt e Stiamme. Åf dåt schiëdelt e det Hiift, am ze verstähn, wåt dä vuar sich giëng.

Wa e genah dorsåch, muesst e ser de Uuġe noch iist roppsche`, dänn wåt hia sååch, wår kom ze gliiwe`: Iëner måcht e` Looch miat der Tratthah, die Under schoffelt et wiëdder zau.

"Entweder bian ech katchich", ducht der Ihm, "oder da Zwiin siën et. Esi iast hun ech chia menj Liawe` long noch niët gesahn!" Da måchte` beraucht wetcher.

Bias zerleezt gieng der Ihm zau en end freecht nä dem Siann vum Guunze`. Et stallt sich erëus, dåt de Gange` ëus Longendool wåre`. Der Motzi erkleert em de Besangderhiit der Uarbet: " Mir sen iintlich ar Drua. Der Pitzi griaft det Looch, der Hans saazt de Buum ane` uch ech scharren trä det Looch zau. Der Hans as hetch krunk, awer mir messen uch ähnen en årbde`, sonzt bezohlt em es cha net."

Notiirt vum Puschke`walter
De Miinung vum Ihm wial bestiëmmt niëmest hiire`...