Mir huadden iist en Kurator - de` Nume` verräden ich lawer niët -, die vun uallen den Duannerschmartern geihrt wurd`. Dåt huatt sich uch iam Amkriis eramgesprooche`. Hia tråt änje` beschiiden åf, iwerdriff niakest end riad uch niët vill.

Iist gåw et ia` Miëdesch en Treefe` vun de` Kuratore` ëus der guunzen Gejend. Ian er Paus kuum der Vertradder vu` Schiinen, der Karl, un den Diasch, un dem der Misch elliin såß: "Sää iist Misch", piëspert der Schiiner, "ech hun gehiirt, daut tau en sihr korrekt Liëwe` fahrst. Em munkelt, datt te nast dränkst, net ruuchst uch denj Fraa noch nakest bedruagen host. As daut währ?"

"Chia", säät der Misch kurtsch.

"Host tau warlich niche` Fehler", buart der Karl wetcher.

"Nå chia", nickt der Misch ewiënich gehiimnesvol,`"iëne hun ich schiin."

"Erzill, MIsch, erzill, ech schwiaren, et net wetcher ze erzialen", säät der Karl nuagiirich.

"Ech läje` garre` Karl! Zefridde`?"

Notiirt vum Puschke`walter