Un em Dååch sååß der Mariarsam vuar dem Hëus åf em Binkle` end longwiëlt sich. De Kah wåre` noch ian der Hiard, de Letch ian der Uarbet uch zem Schwenjefittre` wår et noch ze frah.

Am en Zetch hiirt e en Kråch, die vun em Motor kuum. Nä en poor Sekunde` hault der Hans fuar em miat er schuarfer Briëms. Die stij ëus, roppscht ser de Huentch end freecht trä den Sam: "Nå, wåt miinst te? Gefuallt der menj Auto?"

Dem verschliach et de Sprääch: "Wähär, denj Bualegriis, hoost tau esi iast?" Trä liacht e näh: "Bestiëmmt gestuale`, hä? Bandit, die tau biast!"

"Na, na", grinst der Hans, "diëtmial wår et undersch: Ech kuum ëus Blosendråf zefuess. Vuar der Briack erschinn diët Auto, ian deem en hiasch Ladder såß. Ech måcht em e` Ziichen, åf dåt et briëmst uch mich miat nuhm.

Iam Bloserbiasch ias et ëusgestije`, hot de Guatsche` eroh gelääße` uch mer gesäät, ech käänt vun em ualles hu`, wåt ech wiil. Åf dåt bian ich ian`t Auto gestije` uch nau bian ich hah."

"Gaut uch iwerlocht host te gehundelt, Titz", miint der Hans zefridde`, "dänn des senj Guatsche` hadden der siwasi niët gepuasst."

Notiirt vum Puschke`walter