Wa hah schiin iist erwehnt, wår fraher ba aus der Huann glechzetchich uch der Richter. Gor huadde` se Vertraen ian e`, ëußerdem spoort em ser uch noch Geld.

Un em Siangduch Nähmiatdåch wurd der Fuall vum Riidenhuenz behundelt. Iëm wurd vuargewuarfe` ianerhualf vun drua Wooche` zwä Giise` vum Tschiambrititz, da ia` senjem Goorte` wåre`, miat dem Hummer erschlän ze hun. Der Huenz versiackt sich en Zetch long ualz auschialdich ze ziije`, awer bias zerleezt gåf e et zau. Åf dåt bekuum e senj Sträf, ualsi ducht em, goor weere` se nau zefridde`.

Goor? Na, na, goor bestiëmmt niët. Nä`m Urtil sprung nämlich der Fichentitz - se` Nääber - åf end kriisch wa vu` Sianne`: " Huenz, te biast niët nuer e` Lijner, sangdern e doppelt uch druafåch uch wiiß der Schlåch noch wiëvelmial Lijner! Änje, wunn ich mer ba dir en Hummer ëusbuerje` wuul, host te gesäät, te hast niche`"

Åfgeschriwwe` vum Puschke`walter