Det Puschkenhanni uch det Mariartiënn huadde` sich schiin longhiar nimi gesahn, dänn det Hanni wår ian de Schtååt (Harmenschtått) getaawert end liawt dä schiin säntch en poor Gähre`. Ian em Sommer kuum et hiim, am en poor Daj miat senjen Ualjern ze verbruenge`.

Wa det Tiënn dervun hiirt, måcht et sich glech åf de Socke`. Em jåbbert iwer Diët uch Giënt, bias de Riad åf de Gange` kuum. Fruajich erklert det Tiënn, dått et sich ian zwä Wooche` miat dem Tschiambri Huenz fruenjere` witt.
"Sä iist, Tiënn", miint det Hanni, "ias dåt niët dii, di esi tråckest?"
"Uch åwer Hann, awer wåt schpillt dåt fuar en Ruell, dänn nä der Hochzet hot e chia si wa si niastmi ze sään!"