Un em Äwend klåppt iåmest un`t Guasse`fiënster vum Riiden Tiënn. Åf dåt ruunt det Diaschler Mai ëuße` end kuum iirscht nä en zwä Schtangde` wiëder ian`t Hëus erian.

"Wä dem Dëiwel wårst te esi long, Mai? Te host mer chia nemel det Äwendeße` gemåcht", säät se` Muun zarnich.

"Wiiste, Misch", fiëng det Tiënn sich un ze entschialdije`, "det Puschke` Mai wår verbah kunn end wuul mer iast Nuat erziale`. Tau wiist chia, dåt ias iwer ualles iam Biëld, wåt ian der Gemiin passiirt."

"Frialech wiiß ech dåt", reecht sich der Misch åf, "awer waram hoost te et niët eria` gebadden?"

"Dåt giëng niët, dänn et hot gesäät, et hatt et iëlich."

Åfgeziichnet vum Puschke Walter