Busfohren iam Paradiis

Der Riiden Huenz uch der Kakesch Will wåren e` Liawe` long Busfohrer uch derzau uenj Fräntch. Sa giëngen zesummen durch Diack uch Diann end hu` ser geschwuare` uch näh dem Diid ia` Kontakt ze bleiwe`.

Ian er Noocht ias der Huenz ba em Aufuall amkunn. Nä en drua Wooche` erschinn e dem Will iam Druum:

"Will", säät e, "måch der niche` licht Gedunke`, dänn ech bian iam Paradiis. Mir giht et sihr gaut!"
"Erzill Huenz, erzill!"
"Ech bian uch hah Busfohrer. Ualles ias sihr riin; niëmest fliacht; goor sië` se ustiandich. Et kuest uch niast. Te kuust fohre, wor te wiallt. Mer hun fuifzich Buslinien. Zwä hiiren kurtsch fuar der Hall åf. Nå chia, dä ian der Neht ias et ewiënich hiiß, awer mer drehn dä chia uch schnial nä zwä Minute`."
"Wåt gitt et suenzt noch Nuaet?", wuul der Will wiasse´.

"Åch, chia; fuast hatt ich et vergeeße: Diëse` Marje` hun ich mer de Iandiilung fuar de kunia` Wooch u`gesahn. Dä erschentchst uch tau åf der Linie nenjzähn!"

Erzåhlt vum Prajer Sim

Weitere Anekdoten, Geschichten, Erzählungen »