Der åld Tschåke` Sam uch senj Fraa, det Kat, wåchten un em Marjen åf.

"Oh, Sam", fiëng det Kat un, "ech huatt ian der vergongianer Noocht en sihr hiaschen Druum. Ich wår ia` Blosendråf iakiife`. Nemel gaut iam Gescheeft ia`getradde`, erschinn en Uenjeltschen end säät, ech känt mer de` Rucksåck fialle` miat wåt ech wiil, dänn iat widd ualles bezohle`. Åf dåt hun ich trä richtich ia`gesåckt!"

"Uch ech huatt en sihr hiaschen Druum, Kat", säät der Sam: "Ich lååch iam Baat uch pliëtzlich giëng de Dirr åf. Zwe wangderhiasch Meetscher kuumnen zau mer, hu` sich ëusgezuaġe end siën trä luenjs mich gekrooche`."

"Wår ech uch iint vun den Zweën, Sam?", wuul det Kat wiasse`. Die unfert:

"Dåt giëng chia niët, Kat, dänn tau wårst chia am da Zetch ia` Blosendråf ba`m Ia`kiife`!"