Grete Menning

De ålt hiësch Zetj

Info Grete Menning • 1:45 Minuten • Herunterladen

Je älder ich wärden,
äm esi mih kunn de Erännerungen:
Erännerungen un de Kändjhiet,
de Jugendzetj – äm Äldernhaus.

Je älder ich wärden,
äm esi verkleerder sähn ich dess Zetj.
Et erstrohlt ålles ä Fårwen,
dä zesummeflessen.
Se wärden heller uch wärmer.
De Zacken, de Spätzten verschwåndjen,
se wärde ronder uch wiecher –
und se dan nemmih wih.

Je älder ich wärden,
äm esi mih ställt de Sihnsucht sich än:
Un det Kändjerspäll –
mät Spillsåchen, dä et nemmel gåw,
dä em zëierscht erfåndje mosst.
Un det Barbesluufen äm wooreme Malem
odder än der Schlippa noo em Reen –
Sihnsucht noo em iefåche Liëwen.

Je älder ich wärden,
verschwåndj aus der Erännerung
der Mongel –
deen et uch gåw,
die iwwerål gejewärtich wor
uch die sich sälwst äm Druum
nooch måldt.

E Gläcksgefähl erfällt det Härz –
und em driemt norr nooch
vun deer ålder, hiëscher Zetj!

Heilbronn, 23. Oktober 2013

Quelle: Siebenbürgische Zeitung vom 5. Dezember 2013, Seite 6