Katharina Kessel

Katharina Kessel, geb. Moser

* 3. Oktober 1946, Paßbusch

Als Katharina Moser wurde sie 1946 in Paßbusch geboren, wohin ihre Eltern nach der Flucht von 1944 wieder zurückgekehrt waren. Sie war von 1964 bis zur Ausreise 1984 Lehrerin in Weilau. Seit der Aussiedlung lebt sie in Nürnberg.

Katharina Kessel hat Mundarttexte in Periodika und auch im Sammelband „Sachsesch Wält“ veröffentlicht, schreibt aber vorwiegend in deutscher Sprache. Zwei Bände sind im Druck erschienen:

Auf den Wolken der Gefühle. Nürnberg: Selbstverlag, 2007
Eine Stimme flüstert. Nürnberg: Selbstverlag, 2010

Katharina Kessel liest in der Mundart von Paßbusch mit Weilauer Einschlägen.

Kontakt:
Katharina Kessel
Ossietzkystraße 49
90439 Nürnberg
Tel.: 0911/6587762

Äich säi an Såchsan

Äich säi an Såchsan, wai em säiht,
åf såchsesch Woort liëng äich vill Wiërt.
Ze mäine Wurzeln stu ich giërn,
trotzdiëm äich häit an Däitschlånd liëm.

Mäi Truechtgewånd, mäi Dialäkt
beglett mich an der gånzer Wält;
’t as mäin Kultur, äich hu sai giërn,
det såchsesch Woort äich och giërn riën.

Ihr Såchseläit, aus hesch Kultur,
dåt as for aus de däierst Kur.
Mir sang och tånze, wo mer känn,
de Soreng losse mir dehäim.

Nau wann mir och giërn såchsesch schräim,
Markel och Schobel halfe giërn.
Mir dång sihr hesch, såifd huch gëihrt,
mir hu och häit sihr vill geliert.

Aus nåi Hämet hu mir sihr giërn,
doch Såchse bläim mir aus gånz Liëm.
De Obrichkäit schåfft Miglichkäit,
dått mir et bläim an oller Zäit.

Ihr Såchseläit, wåt mir nur känn,
nat lott vergaße aus Kultur,
de Sproch, de Lieder och de Truecht,
dåt as aus Edelstee, ånd for aus nur.

Simbireng, aus ålt Hämetlånd,
mat dir verband aus a hesch Bånd;
aus Däitschlånd as och mattndran:
Ånd dåt as ålles, wåt mir wann
for ålle Zäit.

De Zäit

De Zäit käint nichen Gränze,
sai huet nast Rast och Rauh,
sai käint och niche Schrånkn:
Dai rännt nur ainezau.

Sai huet nast Komeråtn,
a jeder håsst de Zäit.
Sai nitt åf naimen Racksicht:
De Zäit huet nichen Zäit.

Wunn zwäi Verlaiwtn soo:
„Gelaiwt Zäit, bläiw doch stu,“
hiert sai nast diss hesch Weerter:
De Zäit maiß wäitergu.

A jeder huet am Liëm
munch hesche Oongeblack,
am wanscht sich en mol widder:
De Zäit kitt nast zerack.

Sai hollt nast nur det Gaudes,
och Lichtet as derbäi,
sai huet bepåckt de Kiffer:
Ånd dou as muncherlåi.

Sai lett aus nast dran saikn,
sai dellt Paketter äos,
ånd as amol wåt Lichtet:
Måch dau det Bast deräos!

Versaik sai nast zem åfhåln,
de sträng och de schniël Zäit,
dau wirst dich nur anttäische:
De Zäit huet nichen Zäit

De Zäit wird aine schniëler,
ånd mir liëm mattndran:
Behålt nur de hesch Säitn!
Du’ måcht det Liëm och Sann.

» Übersicht Mundartautoren

Gefördert aus Mitteln des Bayerischen Staatsministeriums für Arbeit und Soziales, Familie und Integration.