Zwinzichst Pitersdierfer Adventfeier an Köfering bei Regensburg

Zwinzich Johr feieren mir sching
den dratten Advent an Köfering.
As Noberschuft bestigt sching esi long,
de Zegt vergigt em gliewt et kom.

Mir hadden nemel drun geduecht,
wunn net as Harr Forr es derza hat gebruecht.
Beim Marga uch beim Sepp, sier vertrat
fahlen mir as aingden gat.
Mir bedunken as un deser Stall
uch kun weder bei sai, of jeden Foll.

Glacklich kangden mir as schazen hai,
acht Johr wor as Harr Forr derbai.
Saingt zwelf Johren hun mir Pech,
mat der Familie as hie gezujen ewech.
Mir messen as na aling unstroinjen
hoffen aingden of en gat Gelanjen.
En Chrastdochgeschicht huet hie nackest vergeßen
mat dier let hie as jehrlich gressen.

Heier, wier hat dot geduecht
huet hie as en Iwerraschung gemucht.
Digt sich mat senger Fra of dien lunken Wiech,
as ollen gueren as dot siehr riecht.
En Chrastfeier fuir angesessan Pitersdierfer Legt
wid mat „asem Herr Forr“ irscht richtich perfekt.
As Harrgott soll ich sejnen, vill Johr ech nuch schinken,
drung terfen mir un de nechst Iwerraschung dinken.

Dunkbuer sen mir fuir as Musikanten (Herbert uch Uwe)
mir brochen net vill Adjuvanten.
Sai sen aingden do wunn mir se brochen
of bai dien arensten oder lostijen Sochen.

Nomatoch am dro, pünktlich sen ollen hai,(an Köfering)
Noberhon uch Noberborjer gien sich vill Mai,
den gungzen Rom hiesch hierzerichten,
of de Dasch Donnennasker uch Kierzen sai schlichten.

Ungderesch wai an Pitersdruf, wunn et logt,
kun mir kin Köfering guer bepockt,
mat Kaffee, Backerei uch Gedrink an den Kisten,
wai wunn mir ollen verriesen missten.
Net dot ement verhangert oder verdurscht
bruecht en jeder belegte Brötcher mat Wurscht.
Saingt en puer Johr hun as Männer dertous zem dan
loden as guer zem Gliehweng uch Grillsemmel an.

Nodem en jeder den Plotz sich faingt,
ollen Erwuasanen uch de Kaingt,
der Prowiant as ofgedascht,
jeder sching vum Nober noscht.

Vuirhier, esi wai aingden,
wor en klener Grupp beim Lichtert baingden.
Heier hun sai Waingtremgrain geklouft am Basch,
net unstroingend wor e deser Marsch.
Wunn net hun am Hof er mie enen granjen Zong,
dochar kennen mir baingden den Lichtert nuch long.

Gesteren woren as Senioren um Wark,
en Fra huet en gebangden, dot faingden ech stork.

Der Lichtert braht, der Herbert stammt un,
„..ssssssst Kaingt, Oh du fröhliche feht un.“.
Ollen sanjen kreftich mat,
des Stammung digt es ollen gat.
Dru word Rah,
as Harr Forr kungm fraier uch hegt hai derza,
mat senger Unsproch zem Advent,
esi vertrat, wai jeder en kennt.
Mat geschlossanen Uen duecht em scher,
dot hie an Pitersdruf of der Kanzel wer.
Wunn net liesen mir seng Geschicht gueren fuier,
ollen sen stall uch spatzen det Uier.

Nohier wid gewielt,
uch an vaier Gruppen angedielt,
zem „Hoch erschalle“ sanjen,
esi wai frajer siel et klanjen.
Nor, wot em damols ouswenich kangt,
enst of enem Zeddel stangt.
Denn uch dai klenst Grupp, haingdenhar, vum Glater
as ligder sching en puer Jährcher alder.

Jeder hut awer gena gewosst
well Rent vun der Stroph hie sanjen mosst.
No diem: „durch den Heiland Jesus Christ“
dinkt scher en jeder: „Hiesch wor et iest!“

De Kaingt, mir kennen as net beklohn,
hodden aingden Hieschet ofzesohn.
Scher am esi klener der Mainsch,
desto länker wor seng Wainsch.
Todelluis geliert,
nor salden huet de Mama souffliert.
Der Nikolaus huet unschlessend fuir sai
en Päckchen derbai.

No dem „Puer natus“ uch „Stille Nacht“
der gesallich Diel wid ofgeluecht.
Jeder dinkt sching ent wall et net sohn:
„Enst kent ech en Kaffee oder Gliehweng verdrohn.“
Mir bleiwen nuch satzen en gat Zegt,
esi wai ollen gematlich Legt.
Angderholden as, sanjen, drainken uch essen,
ifoch zesummen des Stangden genessen.

An desem Sann wainschen ech uch hekt,
as ollen en hiesch, besannlich Zegt.

Karin Frühn, Dezember 2014

Petersdorfer Nachrichten 2015, erhältlich bei Karin Frühn
Verweis zur Quelle / weiteren Informationen

Weitere Anekdoten, Geschichten, Erzählungen »