Duannerschmarter Anekdoten: Hia oder ech

Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.

Wittl
schrieb am 19.03.2011, 12:02 Uhr (am 19.03.2011, 12:08 Uhr geändert).
@ Woita-Schorsch z'Minga,
dir äs hoffentlich bewasst wat em mät dem Wiurt Puika assoziieren kån?!
Uch bä sollär Ësserungen messt tea viursichtig senġ, hektzedåch äs Frae modärn uch emanzipiert
(niche mih Eva, seangdern wä Lilith)...you know?!
Ech hoffen tea verstihst uch ohne viel Wïrter
walter-georg
schrieb am 19.03.2011, 13:23 Uhr
@ Wittl: Bä`m Wiurt Puika hun ech mer näst Lichtet geducht. Et wōr als Spaß gemīnt, net mī uch net wenijer.
walter-georg
schrieb am 26.03.2011, 07:08 Uhr (am 26.03.2011, 07:16 Uhr geändert).
De Froch

Der Pitroleschernst uch der Marzemisch woren gëut Frängj. Sä wunnten net färr vunenunder end haulfen sech bä Ållem.

Un em Dånnerstich hadden se än Bluesendref zedëun. Derno gengen se zem Haiduc - daut wor en Lecheff mät net biestem Rūf - end lessen et sich schmåcken. Sä außen en Hūfen mici mät scharfem Senf, becherten en puer Stampel Pali uch no dem Ießen en puer... Glaser Wenj.

De Zegd vergeng uch der Owend brauch un. Et wurd spēter uch spēter. Bäs zerliezt hadden sä et denich geschafft, sich fiur den Hīmwiech ze entschlessen.

Wä sä det Buffett äm Zickzackkurs verlessen, sōt der Misch:
" Säääch nuer Eeeernst, diesen Ääääwend hu mer awer wiarlech Gliack! Der Määäähn scheeeengjt esi hiaaasch vum Hiemellll. Åf dies Ort fangjen mer uch besōōōōfen locker hīīīīmen."

" Åwer, åwer, åwer, Misch, dåååt ias chia de. de. de Suann!", unfert der Ernst.

" Naaaa, et ias, der Määäähn!"
" Na, na, na, et ias de, de, de, de Suann!"
" Naaa, der Määähn!"
" Na, na, na, de de. de, de Suann!"

Daut geng esi wegter, bäs en Drätter ereuskåm. Dä zwīn "Artisten" reffen en derzëu end bauten en, de Sach afzeklēren. Dī sauch zem Hemmel, scheddelt nor det Hīft end bemerkt dro:

" Et dīt mer līd, awer ech mess ech entteischen. Wohar sål ech det wassen, denn ech ban eus Bulkesch! Ha messt ir schīn en Blosendrefer frochen!"
walter-georg
schrieb am 02.04.2011, 05:05 Uhr
Det Kazken

Der auld Millemisch uch senj Katt woren schiun long Gōr mätenunder frongjert. Änzwäschen hadden allen är Känjd det Heus verlossen. Der Hans hatt sich än Schīnen nedergelossen, der Misch än Medwesch; nor det Maio wor än Dannnerschmuert bliwen. Ät hatt awer uch en ijän Familie mät dem Repemisch gegrånjd, hatt zwe Känjd - den Martin uch det Zirri - end wunnt än der Noagåss. Fåst dachlich leff et zia den Aulden, am ze sähn, of sä vilecht Hälf breochen.

Am en Zegd märkt ät, daut senj Vueter de Motter widerhiult mät Kazken unried: " Kazken, bruenj mer de Schiachen", " Kazken, giaf mer iast ze Eßen", "Kazken, gung Mialken." Daut wor eußergewēnlich, dänn zuertlich wor der ault Millemisch īntlich näkest gewiest.

Un em Dauch, wä de Motter än der Koprativ bäm Äkīfen wor, nūm det Maio senjen Vueter zer Segd:
" Säht īst Voter, wått dem Gutta ias ian ech gefōren? Ir wårt chia niakest zimperlich oder sigor verlaft. Nau pliezlich åf ir åld Dach ward er romantesch: `Kazken har, Kazken dor`. Hōt er ech åf ir åld Dach åwīst verlaft?"

Der Ault sauch det Maio en Zegd long erstaunt un, dro mīnt hie ewenich verschummt:
" Ech uch verlaft... Dått ech niet låchen! Na, na, Kängj, bestiemmt niet. Ech hun nuer vergēßen, wa denj Muetter hīßt...
walter-georg
schrieb am 10.04.2011, 07:14 Uhr
walter-georg
schrieb am 10.04.2011, 18:22 Uhr
Der "deff" Brånnen

Än em Sommer huet der Johannes eus Harmenstådt den Millentitz besäckt. Dä Zwien kuhnten sech eus dem Kräch.

Der Johannes wor - worschenglich vun Geburt eus - sier noagierich. Hie spazärt net nor wiederhiult durch de Gemien, ålz der Titz än der Årbet wor. Oft geng der Stadder uch af de Fielder än der Amgiewung.

Un em Dauch kuhm der Johannes um Diudebrånnen verbäh, ohnen daut ze wässen. Hie schmiss en puer klener Stien änen, am ze präfen, wä deff der Brånnen wehr. Dä nichen Gereusch ze vernien wor, påckt hie en griußen Stien mät åller Kråft end waurf en mät Mäh en den Schacht.

Et deuert nor en puer Sekunden, åls åwiest en Gieß wä der Blätz un em verbäh ziuch end dem Stien nosprung.

Der Johannes bliff baff: " Was zum Kuckuck geht da vor? Mit rechten Dingen hat dies bestimmt nichts zutun. Wer weiß, was sich da noch alles zutragen wird. Komm` Johannes, mach`dich auf die Socken, bevor noch was Schlimmeres passiert!", murmelt hie viur sech hin end wuhl den Plåtz schniel verlossen, denn uch der Gerëuch wor net der biest...

Wä eus dem Näst erschinn der Palentitz eus dem Gestripp end ziuch ser schniel de Hiusen än Position. Dro sauch hie sech änjen wedder am, kanjt awer uschenjend net fånjen, wåt hie säckt, ålsi nehert e sech dem Gåst. Di frocht glech:

" Haben Sie vielleicht verloren?"
" Na, ja, ihntlich schon. Meine Gieß ist verschwunden. End der Stien, an dem sie angebunden war, ist auch ewech", unfert der Titz än senjem Hiudetsch.... "Haben Sie vilecht iast gesehn?"

" Wenn Sie den dicken Stein meinen, der da vorne lag, den habe ich in den Brunnen geworfen, um herauszufinden, wie tief der ist. Kurz danach sauste eine Ziege an mir vorbei und sprang kopfüber dem Fels nach. Ich sag` Ihnen, sowas hab`ich mein Lebtag noch nie gesehen!"

Nëu wåsst der Titz, wefel de Uhr geschlohn hått. Ewenich bekritt soht hie zem Johannes: " Mensch Guettes, was haben Sie da nur ugestallt: Ich hatte die Gieß an den Stien ugebunden, weil ich scheiße musste. Sonst wär mer das freche Ding weggeluhfen. Awer jetzt hatt`s ja seine ewige Ruh`. Ias vilecht besser so, denn das blede Mäckern der Stalinkuh hatte ich såt."
walter-georg
schrieb am 16.04.2011, 10:36 Uhr (am 16.04.2011, 10:42 Uhr geändert).
Det fremd Kukrus

Der Puschkenhuenz wor en sier gemätlich Gebeuer. Än kanjt fost näst eus der Rëu bronjen. Senj Grëungdsåtz wor änjden, ålles ze iwerdinken, beviur em et unpåckt.
Esi zem Bäspäl hatt et iest än der Millegass gebräht. En jeder leff, esi schniel et nor geng, nor der Huenz less ser Zegd. Wä äm der Fußaikepitz begehnt uch en affordert, sich ze beelen, mient der Huenz nor: " Lūft ir nuer end versiackt ze Leschen, ech iwernian trä den Rest." Esi wor hie hålt...

Un em hieschen Dauch befund sich der Huenz mät dem Trăian, senjem Gehälfen uch dem Gritz, senjer Fräh, af dem Field bäm Kukrusdriußen. No dem Ießen less sich der Huenz ewenich äm. Det deht hie ängjden. Daut wåsst natürlich det Gritzken. Daut wor entgejengesäzt: Ängjden af Zack, dått der Ändrëuk entstuhnt, ät häf Paprika äm Hångder. Net nor, dått et en Mell wä en Scheier hatt, ät nuhm et uch mät der Troa net esi genäh... Detmol hatt et sich den Schenjtschenmarz zem Begläcken beställt. Dä Zwe verschwunden äm Kukrus, wierend der Huenz schnarcht.

Daut wor dem Trăian net entgongen. Hie leff ze senjem Härren, wakt en af end bericht em ald kechän:
" Jupâne, jupâne, hai repede, că Griţa s-o băgat în cucuruz cu Marţu lu Şengţ."
Der Huenz ropscht ser de Ugen end frocht:
" În care cucuruz s-o băgat, Trăiene?" Dī zīcht än de Richtung, än dier dä zwe Turteldeifker verschwanjden woren. Af daut less sich der Huenz wedder neder end ziuch ser de Kapp iwer`t Hīft.
Dem Zigunnen kuhm daut net ze glīwen, ålsi sprauch hie den Gebeuren wedder un:
" Chiar jupâne, nu-ţi pasă, că jupâna Griţă s-o băgat în cucuruz?" Der Huenz feng un ze grinsen, dro soht e:
" Trăiene, Trăiene, cum poţi să fi atât de prost. După atâţa ani trebuia să şti chiar şi tu, mă băiatule, că ăla nu-i cucuruzu nostru!" Dro schleff hie wegder...

Uch de Moral vun der Geschicht: Nu te băga în cucuruzul, care nu-ţi apaţine... oder:
" Mânci pita ta şi dåre grija altuia!"
der Ijel
schrieb am 23.04.2011, 11:41 Uhr
bäm Kukrusdriußen. ??

Hīsst et än Dannerschmuert uch driußen wä bä as ?
mīstens sohn de Såksen ; schuewen--

Apropos Kukuruz, der bai Vasîli a lu Lungesåck vor senjer Fra uch entkehn gegongen e wul er noch dot lētzt Stäck bam
Obrēchen hälfen, åwer der Ghiurri Brigaderu wor kernijer (schnieller)
Der Vasîli soch vum Häffel wa des zwē äm Kukuruz veschwanjden, end long ,long netmih ereus kumen---
Wa der Vasîli neher kum krisch e si hoart e kanjt. Ieşi afară curvă din cucuruz.
walter-georg
schrieb am 07.05.2011, 08:36 Uhr (am 07.05.2011, 08:40 Uhr geändert).
Kähhiertvernëuft

Menj Grius kuhnt sich net nor bä`m Merchenerzielen eus, nä, sä wor uch än der Hiemetgeschicht sihr bewundert. Vun är hun ech erfueren, daut et fräher än Dånnerschmuert nichen Bloch gauf. Dä sen ierst speter kunn end hunn um Ufunk åls Kähhierten gedähnt. Beviur awer mossten ëus Såchsen uch daut mauchen.

Ener, di desen Beroff gären maucht, wor der Palentitz, en rëuch Mäntsch, di mät den Underen net vill zedëun hått. Jeden Morjen driff der änzwäschen nemi ze den Gånjsten zielend Gebeuer de Käh zesummen end driff se dro auf de Hëutwied. Ijentlich mosst hie se net dreiwen, dänn de Gedärer kuhnten cha den Wiech.

Um Årbetsplåtz ugelongt, striechelt der Titz senj Metscher, wä hie änjden soht, riet mät en end sung auld Hiemetliedcher.

Net såljen wor der Kähhiert um Zielen. Waut hie genä zault, wåsst nemest esi genä, dänn daut wuhl hie nemesten verroden.

Un em hieschen Dauch hått der Kläsemisch Besäck eus Medwesch. Zesummen mät senjem Fräntch, dem Zäjler Martin, geng hie spazären. Dä Zwien woren än är Gesprech esi verdefft, daut sä net märkten, daut se de Gemien längst verlossen hådden uch åf der Hëutwied ugelongt woren.

Dem Misch wor de Zieleroa vum Titz bekuhnt end nëu wuhl hie desen ewenich naken. Sä gengen zem Hierten end der Misch feng un:

" Gandåch Titzenihm. Wa giet et noch?", frocht hie älietend.
" Wä änjden menj Gang", wor de knåpp Unfert. Frälich wuhl der Misch mie wässen, ålsi soht hie wegter:

" Ech hunn gehiert, dått ir gaut rechne kiennt. Stiemmt dåt?"
" Wa em`t, menj Gang. Wåt wiallt tau genah wiassen?", frocht der auld Titz zräck.
" Nå zem Baspial, wievel Kah Ir ian der Hiard hot."
De Unfert wor prompt:
" 367"

Dä zwien Fräntch wuhlen daut net gunz gliewen, alsi stächelt der Misch wegter:
" Wähiar wiasst Ir dåt esi genah?" Der auld Titz dreht ser ewenich un der Grunn, dro unfert hie verschmitzt:
" Dåt ias chia gunz ifåch ze erkleren, menj Gang: Ech zialen de Fiess, de Zitze vun den Eghern, de Ugen uch de Schwinz. Dåt ergitt 4037. Trä dielen ech durch 11. Te kust chia närechnen."

Der Misch uch der Martin woren bedähnt...

Uch de Moral vun der Geschicht: Än muntch åld em Gebeuern stächt mie, wä em dinkt...
walter-georg
schrieb am 20.05.2011, 07:57 Uhr (am 20.05.2011, 08:20 Uhr geändert).
Di schlau Vähdokter

Am en Zegd kuhm än ëus Gemien en noa Vähdokter. Di behieft, mät den Gedärern rieden ze kennen. Daut wuhl der Pribanesch Huenz testen en maucht dem Herrn Maurer en Älådung. Sä gengen än den Ståll uch der Huenz soht:

"Meng Kau gitt änjen wienijer Mialtsch. Wähär kitt dåt?"
Der Uerzt bäckt sech un`t Iur der Këu end pespert er äst. Daraf maucht de Lori en puer Bewiejungen eus dem Mell.

"Härr Pribanesch, Är Këu legt un verschlueßenen Egdern." Uch totsächlich ställt sich daut ereus.

Nëu gengen se zem Rueß, daut wor lumm. Wedder geng der Dokter zem Iur, pespert äst, woråf det Rueß wiederhiult de Zonjt ziecht.

" Herr Pribanesch, et mient, et hätt äst zwäschen den Hufen." Totsächlich hått uch daut gestemmt. Der Huenz kuhm eus dem Staunen nemi ereus.

Nohär begauwen se sich än den Huef end neherten sich dem Giesenståll. Wä eus der Biss sprung der Gebeuer ännen, påckt det Gedähr un den Hernern uch befåul:

" Puass åf, wot te säst! Schließlich wår ech dau - tau wießt schien, wåt ech mienen... - besofen!

Uch de Moral vun der Geschicht: Trau` dem Viehdoktor - wenn`s geht - nicht...
walter-georg
schrieb am 31.05.2011, 07:18 Uhr (am 31.05.2011, 07:20 Uhr geändert).
Gedärer ōnen Knuechen

Un em Dauch frocht de Liererän än der Klass:

"Kinder, wer von euch kann mir ein Tier nennen, das keine Knochen hat?" Schniel hauf der Heltner Misch de Hund:

" Eine Balutsch, Frau Lehrerin!"

" Man sagt nicht Balutsch, sondern Regenwurm. Aber es stimmt Misch. Wer kennt noch ein Tier ohne Knochenbau", frocht sä wegter. Nëu mauld sich der Joffen Hansi:

" Ein Putzegedär, Frau Lehrerin!"

De Liererän bliff sprochlius. Wä sä wedder zëu sech kuhm, frocht sä den Hansi:

" Wasfür ein Tier ist das denn Hans?"

" Na ja, eigentlich auch eine Balutsch, aber aus Kleinschelken. Das sagt jedenfalls mein Hörichonkel und der stammt von dort."
pavel_chinezul
schrieb am 31.05.2011, 07:28 Uhr (am 31.05.2011, 07:28 Uhr geändert).
walter-georg
schrieb am 31.05.2011, 08:57 Uhr (am 31.05.2011, 08:58 Uhr geändert).
@ pavel_chinezul: Danke!!!
pavel_chinezul
schrieb am 31.05.2011, 10:13 Uhr
walter-georg,

ich finde deine Geschichten immer wieder erfrischend!
walter-georg
schrieb am 04.06.2011, 07:34 Uhr (am 04.06.2011, 07:37 Uhr geändert).
Ohnen Onjst

Dä auld Pitzegritzesäster huet iest en sier agewehnlich Geschicht erzault:

"Un em Siangduch wår ech - wa gewehnlich - ian der Kirch. Der Fuarr wår miatten ian der Pradicht. Åwiest wurd et derteus fuast diankel uch en stuark Wäntch fieng un ze bläsen. Trä gieng de hangderst Dirr åff end der Deiwel marschiert miat er grießer Miastgåfel erian.

Der Harr Fuarr sprung vun der Kanzel eroh end verschwund miat den Underen esi schnial wa et nuer gieng.

Nuer der åld Mariarmisch bliff åf sengem Pluaz siazen. Di miat den Hiernern uch der Gåfel nehert sich dem Misch end frecht iam klischelker Dialekt( vilecht wunnt hia chia dä iam Barch, wie wieß...):

` So emol Aulder, huest tëu wärlich nichen Onjst fiur mir?` Der Misch dreht ser de Grunnen end säht trä:

`Hīr har he Saper, wåt tau biast: Ech bian schien iwer vierzich Gähr miat denjer Siaster fruengjert. Wī fuar der nichen Uenjst hot, kuhn iwer ienen wa dech nuer noch låchen. Vilecht besiakst te se chia ekitzken. Ech dinken, se hot Siansucht nä der...` Wa der Deiwel dåt hiert, wår hia noch schnieller verschwangden, wa e kunn wår!"

`

Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.