walter-georgDer Griusvueter uch de Oacher
Der Puschkemisch wor ener der wenijen Duanerschmarter, dä Schof haulten. Sonst angderschied hie sich iwerhīft net vun dien underen Gebeuern; håt hålt zwo Käh, droa Schweng uch Hienen - mät Kokesch, verstieht sich...
Wä et fräher esi wor, wunt uch seng Griusvueter bä em af dem Hof. Dī wor schiun am de uechzich Gōr ault, awer noch tichtich. Derzia håt hie sich sängd longhär nimi rasiert, amwåt em de Honjd zedderten.
Un em Dauch kūm en Hundler eus Medesch verbä, dī foafzich Kilo Wåll kiefe wūl. Der Puschke "frisiert" schniel ållen seng Mähchen uch Bähchen, awer et summelten sich nor 49,900 Kilo Material. Wåt nia, denn der Hundler wūl entweder de foafzich Kilo oder guer näst. Äm kähnt sōn, der Misch wor äm Dilemma!
Wä hie esi noducht, maucht em senj Sån, der Tummes, en Zīchen än Richtung Ierplebūm. Angder diem sauß der Auld äm Lienstial end schnarcht fiur sich hin. Åf daut geng der Misch än de Stuff, nuhm en Schēr uch en Sīl, marschiert tro angder de Būm, būnd den Griusvueter un, end schnitt em den Buert ue. Derno stemmt uch ålles åf der Wōch; der Hundler wor zefriden, der Misch uch.
No en puer Dajen kūm der Puschke vum Field hīm. Wä hie angder`m Irplebūm verbä geng, treppst et vun iuwen. Der Misch erbläckt sengen Griusvueter fest en Aust amklammernd.
"Set Ir narresch wården, Griusvueter, ha? Wī dem Deiwel huet ech åf de Būm gedriwen?"
"Wī schiun? Dī eus Medesch äs weder hä. Detmol wäll e foafzich Oacher. Ech hun droamol nogezault: Mir hun nor achtenvīrzich!!!"
Duannerschmarter Anekdoten: Hia oder ech
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
De "modern" Medizīn
Det Fichelis wor nemi det Gånjst, awer wat det Mell ubetrauf, kanjt sich än gunz Duannerschmort - em sōt soguer, än der gunzen Amgiewung - kom emest mät em mießen. Ät erzault uch erzault, ohnen daraf ze uechten, ōf et dä Underen iwerhīft interessīrt.
Dä Ålden behīften, ät wer än der Jugend de hescht Mēd än der Gemīn gewiest end zia dier Zegd saul et uch noch sīr uständich gewiesen sen. Ierst mät den Gōren wer em änjen mī Hōr af der Zang gewueßen... Ät hått sech zia em echten Schämpes - wä em bä ias sōt - entwäckelt.
Am en Zegd awer wurd et ställ am ät. Em sauch et nodinklich af`t Field gōn, ät großt uch noch kom end wor änjen mī än Gedunken versunken. Nemest wåsst, wåt daut ze bedegden håt.
Un em Owend erschinn det Fußaikemai bä em derhīm. Daut wor ähnlich gesträckt; net amsonst woren dä Zwe de best Fränjännen...
"Sō īst Lis", feng det Mai un, "wat äs īntlich mät dir los? Ech kennen dech cha fåst nemī. Ereus mät der Sprōch!"
"Åch, Mai", beklōt sech det Lis, "ech dinken, de Wält huet sech verändert uch ech verstōn se nemi."
"Wä mīnst tea daut?", wūl det Mai wässen.
"Säch", sōt det Lis, "um Dånnerstich wor ech än Bluesendref bä`m Dokter Şerbu, am mer de Analīsen ze mauchen. Et wor uch Zegd, denn sängd elf Goren hunn ech mech nemi anjdersäcken lossen. Uch, wīßt te, wåt di gesōt huet?"
"Ereus mät der Sproch!" berelt det Mai.
"Scåte limba, dragă!"
"Uch, wåt fånjst tea derbä anormal?", wanjdert sich det Mai.
" Anormal, anormal", stottert det Lis, "frälich äs det anormal, denn beviur sōt hie änjen:
`Dezbracă-te în chelea gålă şi pune-te pe prici`! Hä segst te, wä sich ålles geändert huet. Fräer huet mech der Şerbu iweraul ugefåsst, huet mech gestrīchelt! Sigor de Bräst hīrt hie widerhiult ue, uch..., awer tea messt cha wärlech net ålles wässen! Daut deurt wenichstens en Stiangd! Uch nia?:
`Scåte limba, scåte limba.` Tro sprächt e no en puer Sekunden:
`N-ai nimic, dragă. Du-te acasă şi vezi-ţi de treabă. "
Det Mai ducht nō, tro frōcht ät: "Kūn et net um Aulder loan, Lis?" De Zwe sauchen sech en Zegd long un, gewunnen awer nichen Wiurt mi eus dem Mell. Bäs zerliezt beglīt det Lis senj Fränjdän bäs zem Diur, sauch kēn Hemmel end mīnt:
"En hīsch Wadder hun mer hegd."
"Na, wenichstens daut äs noch hīsch..." unfert det Mai ewenich bekritt end maucht sech åf den Wiech.
Det Fichelis wor nemi det Gånjst, awer wat det Mell ubetrauf, kanjt sich än gunz Duannerschmort - em sōt soguer, än der gunzen Amgiewung - kom emest mät em mießen. Ät erzault uch erzault, ohnen daraf ze uechten, ōf et dä Underen iwerhīft interessīrt.
Dä Ålden behīften, ät wer än der Jugend de hescht Mēd än der Gemīn gewiest end zia dier Zegd saul et uch noch sīr uständich gewiesen sen. Ierst mät den Gōren wer em änjen mī Hōr af der Zang gewueßen... Ät hått sech zia em echten Schämpes - wä em bä ias sōt - entwäckelt.
Am en Zegd awer wurd et ställ am ät. Em sauch et nodinklich af`t Field gōn, ät großt uch noch kom end wor änjen mī än Gedunken versunken. Nemest wåsst, wåt daut ze bedegden håt.
Un em Owend erschinn det Fußaikemai bä em derhīm. Daut wor ähnlich gesträckt; net amsonst woren dä Zwe de best Fränjännen...
"Sō īst Lis", feng det Mai un, "wat äs īntlich mät dir los? Ech kennen dech cha fåst nemī. Ereus mät der Sprōch!"
"Åch, Mai", beklōt sech det Lis, "ech dinken, de Wält huet sech verändert uch ech verstōn se nemi."
"Wä mīnst tea daut?", wūl det Mai wässen.
"Säch", sōt det Lis, "um Dånnerstich wor ech än Bluesendref bä`m Dokter Şerbu, am mer de Analīsen ze mauchen. Et wor uch Zegd, denn sängd elf Goren hunn ech mech nemi anjdersäcken lossen. Uch, wīßt te, wåt di gesōt huet?"
"Ereus mät der Sproch!" berelt det Mai.
"Scåte limba, dragă!"
"Uch, wåt fånjst tea derbä anormal?", wanjdert sich det Mai.
" Anormal, anormal", stottert det Lis, "frälich äs det anormal, denn beviur sōt hie änjen:
`Dezbracă-te în chelea gålă şi pune-te pe prici`! Hä segst te, wä sich ålles geändert huet. Fräer huet mech der Şerbu iweraul ugefåsst, huet mech gestrīchelt! Sigor de Bräst hīrt hie widerhiult ue, uch..., awer tea messt cha wärlech net ålles wässen! Daut deurt wenichstens en Stiangd! Uch nia?:
`Scåte limba, scåte limba.` Tro sprächt e no en puer Sekunden:
`N-ai nimic, dragă. Du-te acasă şi vezi-ţi de treabă. "
Det Mai ducht nō, tro frōcht ät: "Kūn et net um Aulder loan, Lis?" De Zwe sauchen sech en Zegd long un, gewunnen awer nichen Wiurt mi eus dem Mell. Bäs zerliezt beglīt det Lis senj Fränjdän bäs zem Diur, sauch kēn Hemmel end mīnt:
"En hīsch Wadder hun mer hegd."
"Na, wenichstens daut äs noch hīsch..." unfert det Mai ewenich bekritt end maucht sech åf den Wiech.
Det Geburtsdauchgeschink
Än der Jugend gauf et bä ias en sier hieschen Breoch: Änjen, wunn emest eus iaser Klick Geburtsdauch hått, wurd em en Ständchen gemaucht uch äst geschinkt. Derno mosst die/daut Gefeiert eusschinken. Hai, wor daut änjen en låstig Såch!
Un em Owend suhlen mer dem Bender Anne åfsånjen. Lieder hodden mer det Geschink vergießen, ålsi mossten mer improvisieren...
Nodiem de Liedcher gesungen woren, traut det Heddi erviur end hialt en sier hiesch Ried. Dro nuhm et en wanjderhieschen Bliamenstreuß end iwergauf en dem Geburtsdauchkänj. Daut bedunkt sech uch artich, awer nia kuhm en Iwerråschung: Uch senj Motter nuhm det Wiurt:
"Läw Mehd uch Kniacht", soht sä mät zeddernder Stämm, " ech bän beändreukt iwer iren Geschmåck. Mir hunn nämlich äm Gartchen de glech Bliamen!"
Mir edmeten deff durch, awer et wor cha Nuecht...
Um nächsten Mårjen geng ech noagierij zem Anne. Ät schleff noch, awer senj Motter wor sier bekritt. Nemel grosst sä mech... Äm Gartchen bless der Wänj durch`t Gras, denn Bliamen gauf et cha nichemi...
Än der Jugend gauf et bä ias en sier hieschen Breoch: Änjen, wunn emest eus iaser Klick Geburtsdauch hått, wurd em en Ständchen gemaucht uch äst geschinkt. Derno mosst die/daut Gefeiert eusschinken. Hai, wor daut änjen en låstig Såch!
Un em Owend suhlen mer dem Bender Anne åfsånjen. Lieder hodden mer det Geschink vergießen, ålsi mossten mer improvisieren...
Nodiem de Liedcher gesungen woren, traut det Heddi erviur end hialt en sier hiesch Ried. Dro nuhm et en wanjderhieschen Bliamenstreuß end iwergauf en dem Geburtsdauchkänj. Daut bedunkt sech uch artich, awer nia kuhm en Iwerråschung: Uch senj Motter nuhm det Wiurt:
"Läw Mehd uch Kniacht", soht sä mät zeddernder Stämm, " ech bän beändreukt iwer iren Geschmåck. Mir hunn nämlich äm Gartchen de glech Bliamen!"
Mir edmeten deff durch, awer et wor cha Nuecht...
Um nächsten Mårjen geng ech noagierij zem Anne. Ät schleff noch, awer senj Motter wor sier bekritt. Nemel grosst sä mech... Äm Gartchen bless der Wänj durch`t Gras, denn Bliamen gauf et cha nichemi...
@ z'Minga; Woita-Schorsch
Apropos Oacher, kaost tea dich erännern dat däi Ålden, beviur de Hiennen sich mëuserten, de Oacher än Kålkwasser konservierten?
Sollär ägemåcht Oacher git et uch än China, nor dat des net konserviert, seangdern fermentiert wärden.
Viur eagefeehr pueer Johrhangderten ziuch der Kiiser durch det chinesesch Laond und bekåm des besoot Intenoacher viurgesatzt, wel' beriits uch zea diër Zegt en Delikatess woren
Esi äst wede mir gewäss net essen, ofwiuhl de Farfkombination esserst interessant äs; än der Mätten, quasi der Dodder äs geleeuertich- gräinlich, det Oaweess schemmert bloo, de Schuel äs richtich stark brëung.
Meng Froch; weden oder wede mer net deser Oacher, owf sachsesch oder chinesesch ägemåcht, hegtzedooch ohnen ze zweefeln verspeesen?
Apropos Oacher, kaost tea dich erännern dat däi Ålden, beviur de Hiennen sich mëuserten, de Oacher än Kålkwasser konservierten?
Sollär ägemåcht Oacher git et uch än China, nor dat des net konserviert, seangdern fermentiert wärden.
Viur eagefeehr pueer Johrhangderten ziuch der Kiiser durch det chinesesch Laond und bekåm des besoot Intenoacher viurgesatzt, wel' beriits uch zea diër Zegt en Delikatess woren
Esi äst wede mir gewäss net essen, ofwiuhl de Farfkombination esserst interessant äs; än der Mätten, quasi der Dodder äs geleeuertich- gräinlich, det Oaweess schemmert bloo, de Schuel äs richtich stark brëung.
Meng Froch; weden oder wede mer net deser Oacher, owf sachsesch oder chinesesch ägemåcht, hegtzedooch ohnen ze zweefeln verspeesen?
@ Wittl: Danke fiur dengen Bädrauch! Ze denger Frōch: Hechstworschenglich wärden mir hegdzeduech dier Oacher nemi ießen. Worschenglich weren sä uch net zäugelossen.
Ech hät uch en Frōch un dech: Wo loat Medwisch? Ech bän zwor än Siwenberjen vill erämkun, awer nīrest bän ech af des Gemīn gestiußen. Vilecht bäst tea esi fränjdlich end erklērst et mer. Ech kennen de Staud Medwesch - mir soden derzäu Medesch -, awer Medwisch äs mer abekånt. Kån et sen, dåt sä än der Bistrizer Gejend loat, denn do bän ech net esi bewåndert?
Ech hät uch en Frōch un dech: Wo loat Medwisch? Ech bän zwor än Siwenberjen vill erämkun, awer nīrest bän ech af des Gemīn gestiußen. Vilecht bäst tea esi fränjdlich end erklērst et mer. Ech kennen de Staud Medwesch - mir soden derzäu Medesch -, awer Medwisch äs mer abekånt. Kån et sen, dåt sä än der Bistrizer Gejend loat, denn do bän ech net esi bewåndert?
@W-G
Des Stadt huet ursprünglich ähren Numen vum Latenġeschen "colonia Media", nor fast, net exakt än der Mätten des Låndes.
"Es liegt die Stadt wohl inmitten der Grenzen des Landes der Daken, fruchtbar an Trauben..."
Well eagefehr 1146(?) mäm Erbaan ugefongen, äs se än Folj diēssen de äldest Stadt Siweberjens (sä mä dau mare? noch gresser?
Medwisch=Mediasch ("Medwisch"siguer uch af dem kaffergedriwänem Stäch vum Georg Krewitz)
latinisiert; Media/ magyarisiert; Medyes, last but not least> af Wołochesch; Mediesch.
no, te-am pus în temä? ech dïnken tea worst schiun viurhiër involviert
(nea iwersaatz mer "eingeweiht" af Sachsesch, bän ächt gesponnt wat erëuskit)
En S"ä"rvus ken Minga
PeäS;
än Bistritz bän ech uch net esi bewåndert, awer derzea fällt mer äst än, wat mich lache måcht;
"Gign, gign, gaign.
Junga of-dn Waidn.
Mäidchär än-dn Pirltchär
mat'n basēchten Kirltchär"
Des Stadt huet ursprünglich ähren Numen vum Latenġeschen "colonia Media", nor fast, net exakt än der Mätten des Låndes.
"Es liegt die Stadt wohl inmitten der Grenzen des Landes der Daken, fruchtbar an Trauben..."
Well eagefehr 1146(?) mäm Erbaan ugefongen, äs se än Folj diēssen de äldest Stadt Siweberjens (sä mä dau mare? noch gresser?
Medwisch=Mediasch ("Medwisch"siguer uch af dem kaffergedriwänem Stäch vum Georg Krewitz)
latinisiert; Media/ magyarisiert; Medyes, last but not least> af Wołochesch; Mediesch.
no, te-am pus în temä?
ech dïnken tea worst schiun viurhiër involviert (nea iwersaatz mer "eingeweiht" af Sachsesch, bän ächt gesponnt wat erëuskit)
En S"ä"rvus ken Minga
PeäS;
än Bistritz bän ech uch net esi bewåndert, awer derzea fällt mer äst än, wat mich lache måcht;
"Gign, gign, gaign.
Junga of-dn Waidn.
Mäidchär än-dn Pirltchär
mat'n basēchten Kirltchär"
Chea Wittl: eingeweiht äs af Medwescheresch Ägewoat än en gehiim Sach. Huăst tă mich? af bayresch Host mi????
cha, e liëwt noch! No säch!
Pedimed, håw Dånk, tea huest mich ägewoaht.
Naturalmente hob i di :)
En S"ä"rvus südwärts.
Pedimed, håw Dånk, tea huest mich ägewoaht.
Naturalmente hob i di :)
En S"ä"rvus südwärts.
@ Wittl: Ech hun mer desen Mårjen denjen Bädrauch nochīst durchgeliesen end bän endlich schlauer wården: Nea wīß ech, wī der Woita-Schorsch äs... Wä gäut, wunn em uch ewenich boaresch kån! Noch giestern hått ech geducht, Woita wer vilecht Woitila, awer dī wor cha Piul end hess noch Karol, oder teischen ech mech? Än desem Fåll wer et der Ihr schiun zevill gewiest...
Der Ius uch der Bika
Det klīn Kokintemaio wor en sīr afgedoän Medjen. Ät wor iwer ålle Moßen fleißich, awer genä esi noagīrich - wä hålt ållen Fräen... Ständich wor ät um Frochen; än liezter Zegd awer mī senj Motter, denn senj Vueter hått net esi vill Gedūld. Zem Bäspäl kūm ät un em Dauch eus der Schiul end leff glech än de Ståll:
"Vueter, mir hun hegd vun den Kanaren gelīrt. Wo loan dä?"
"Åch, wīß der Deiwel, ōf Vijel iwerhīft loan kennen, awer froch denj Motter, denn dä piuzt än der Stuff!"
Un em åndern Dauch wor det Maio no`m Ießen nodinklich wården. Daut märkt senj Motter end wūl den Gräungd wässen. Draf mīnt det Maio:
"Mir hun hegd iwer de Gedährer gelīrt. Ientlich funktionīrt det Gånz bä dien net vill ånders, wä bä äus."
"Wä saul ech daut verstōn?", wūl senj Motter wässen.
"Säch nor", sōt det Maio, "nien mer nor det Bäspäl mät den Rånjern åls Familie end verglechen se mät äus: Ech bän det Kålfken (Råntchen), täu de Käu uch der Vueter der Bika. Na, stemmt et?" De Motter iwerluecht en Wel, dro unfert sä:
"Maio, daut mät dem Råntchen uch der Käu stemmt, awer det Liezt net. Denj Vueter äs nor der Ius; der Bika wunnt en puer Heiser wetcher..."
Det klīn Kokintemaio wor en sīr afgedoän Medjen. Ät wor iwer ålle Moßen fleißich, awer genä esi noagīrich - wä hålt ållen Fräen... Ständich wor ät um Frochen; än liezter Zegd awer mī senj Motter, denn senj Vueter hått net esi vill Gedūld. Zem Bäspäl kūm ät un em Dauch eus der Schiul end leff glech än de Ståll:
"Vueter, mir hun hegd vun den Kanaren gelīrt. Wo loan dä?"
"Åch, wīß der Deiwel, ōf Vijel iwerhīft loan kennen, awer froch denj Motter, denn dä piuzt än der Stuff!"
Un em åndern Dauch wor det Maio no`m Ießen nodinklich wården. Daut märkt senj Motter end wūl den Gräungd wässen. Draf mīnt det Maio:
"Mir hun hegd iwer de Gedährer gelīrt. Ientlich funktionīrt det Gånz bä dien net vill ånders, wä bä äus."
"Wä saul ech daut verstōn?", wūl senj Motter wässen.
"Säch nor", sōt det Maio, "nien mer nor det Bäspäl mät den Rånjern åls Familie end verglechen se mät äus: Ech bän det Kålfken (Råntchen), täu de Käu uch der Vueter der Bika. Na, stemmt et?" De Motter iwerluecht en Wel, dro unfert sä:
"Maio, daut mät dem Råntchen uch der Käu stemmt, awer det Liezt net. Denj Vueter äs nor der Ius; der Bika wunnt en puer Heiser wetcher..."
@W-G, wäräm sall Jenem mih Iihr zediel kunn, als dir uch mir? Wat huet die Mänsch schiun griuss geliist ëusser de Wärbetrommel ze schlon än em verpanzerten Mini-Marsmobil?
Meng gaonz Bewangdereng gehihrt bezäjlich Gluwen uch Nächstenliebe der Motter ëus Kalkutta, säi geng, ohne sich ze ferchten mätaonder uch barbes.
Meng gaonz Bewangdereng gehihrt bezäjlich Gluwen uch Nächstenliebe der Motter ëus Kalkutta, säi geng, ohne sich ze ferchten mätaonder uch barbes.
Nea wīß ech, wī der Woita-Schorsch äs...
nea ändlich wīß uch ech wī der Woita-Schorsch äs.
-- end der Woita Schorsch wīß schlesslich uch wī det Wittl äs : Nēmlich en Dialekt-Schreiweran durch und durch.
boaeresch,såchsesch,fremdwiarteresch-----
ägewoaht=eingeweiht, viurschicht dot erännert un ägeweallt= verschmiert,verdreckt. Äm dot sprächt, schreiwt em lawer: änt Thema gesatzt.-involwiert Wittl.
Ägewoa=Eingeweide, sprächt em åf Såchsesch, Darrem-Ballen.
Fremdwiarter senj äm Såchseschen ze amkrammen si geat et giht. Z.B. Wittl ofwuel äs äm Såchseschen amejlich ze benätzen. dot hīß "mēr uch" oder "trotz dēm"
nea ändlich wīß uch ech wī der Woita-Schorsch äs.
-- end der Woita Schorsch wīß schlesslich uch wī det Wittl äs : Nēmlich en Dialekt-Schreiweran durch und durch.
boaeresch,såchsesch,fremdwiarteresch-----
ägewoaht=eingeweiht, viurschicht dot erännert un ägeweallt= verschmiert,verdreckt. Äm dot sprächt, schreiwt em lawer: änt Thema gesatzt.-involwiert Wittl.
Ägewoa=Eingeweide, sprächt em åf Såchsesch, Darrem-Ballen.
Fremdwiarter senj äm Såchseschen ze amkrammen si geat et giht. Z.B. Wittl ofwuel äs äm Såchseschen amejlich ze benätzen. dot hīß "mēr uch" oder "trotz dēm"
@ Wittl: Nea cha, em sōt, hie häw vill zem Anjdergung des Kommunismus bägedrōn. Of et uch stemmt, wīß ech net.
Ech bedunken mech bä dir am de Iwersazung mengen Numens. Dä warden ech än Ziakunft öfter nenätzen, alsi
en hīschen Gross eus Minga vum Woita-Schorsch
Ech bedunken mech bä dir am de Iwersazung mengen Numens. Dä warden ech än Ziakunft öfter nenätzen, alsi
en hīschen Gross eus Minga vum Woita-Schorsch
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
