walter-georgDī vergießlich Fårr
Der Fårr Klein wor än der Gemīn sīr geschäzt. Än dien villen Goren, dä hie än Dånnerschmuert verbruecht hått, wurd senjersetjs den Legden oft gehålfen. Mät der Zegd awer wurd uch hie ziemlich vergießlich. Un em Owend saul sich Foljendet zëugedrōn hunn:
Än der Bibelstanjd maucht hie en klīn Paus, reff den Burchhäder, dī änjden uwiesend mosst sen, zëu sech end pespert em än`t Iur:
"Härr Simonis, hunn ech de Prädicht schiun gehaulden?" Der auld Gartnermisch, wåsst daut uch nemi esi genah, ålsi mīnt hie:
"Harr Fuarr: Pradijen Se nochīst, dënn dies Ålden sien chia uch esi vergeßlich wa mir."
"Nä, nä, Härr Simonis", sōt der Fårr, "goh Se bitte zer Fra Krauss uch Fra Speck end frochen Se se diskret."
"Wåt ias dåt diskret, Harr Fuarr?", wūl der Gartner wässen.
"Na cha, Se frochen esi, daut et net auffällt."
Der Burchhäder geng no hånjen end pespert der aulden Marärsäster de Froch än`t Iur. Dä drēt sich zer Fussaikelisesäster end feng un mät dubbernder Stämm:
"Hīr dau Lis, wåt der Gartner wiall: Mir siellen em sähn, ōf der Fuarr schīn gepradicht hot oder niet!" Dro drēt sä sich dem Burchhäder zëu:
Misch, rappelst ta nau? Dinkst tau wiarlech, mir hadden niast Beßeret ze daun, ualz dem Fuarr ba senjer Pradich zauzehīren?"
Uch de Moral vun der Geschicht: Uch än der Bibelstangd kūn em ewenich ratschen...
Duannerschmarter Anekdoten: Hia oder ech
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
Ze Drätt
Der Reppemisch wor af der Liehr än Medwesch. Do hått hie det Maio eus Hazeldref kenne geliert. Dä Zwe hådde sich läf uch bäs zerliezt fronjert.
Un em hieschen Owend saußen se af der Veranda vum Misch end angderhëulten sich. Am en Zegd feng det Maio un:
"Misch, ech mess dir äst sohn. Bauld sen mer ze Drätt." Dī sprung fiur Froad än de Laft:
"Endlich, endlich!!!"
"Awer Misch, ech hunn cha net gewåsst, daut tea menj Måtter esi läf huest. Sä kitt nämlich måren mät dem Zëuch end wäll fiur änjden bä ëus bleiwen. Nëu bän ech awer sier beräucht."
Dem Misch awer wor det Lachen vergongen...
Der Reppemisch wor af der Liehr än Medwesch. Do hått hie det Maio eus Hazeldref kenne geliert. Dä Zwe hådde sich läf uch bäs zerliezt fronjert.
Un em hieschen Owend saußen se af der Veranda vum Misch end angderhëulten sich. Am en Zegd feng det Maio un:
"Misch, ech mess dir äst sohn. Bauld sen mer ze Drätt." Dī sprung fiur Froad än de Laft:
"Endlich, endlich!!!"
"Awer Misch, ech hunn cha net gewåsst, daut tea menj Måtter esi läf huest. Sä kitt nämlich måren mät dem Zëuch end wäll fiur änjden bä ëus bleiwen. Nëu bän ech awer sier beräucht."
Dem Misch awer wor det Lachen vergongen...
Ze Viert
Der Fichentitz gehiurt uch nemi ze dien Gånjsten. Senjesglechen wor schiun länjst fronjert, nor hie dēt sich mät desem Schrätt schwer. Daut kūm dohär, well der Titz ducht, de Medcher messten em en Undrauch mauchen...
Bäs zerliezt wurd hie fronjert, denn schlesslich gauf et än der Gemien uch Fräen, dä sich af desem Sektor zemlich gëut euskūnten..., ålsi wurd der Auldkniecht mät dem Katti eus Durles verkuppelt. Daut gehiurt uch nemi ze dien Gånjsten. Em munkelt, ät wer än senjer zemlich longer Jugend uch zemlich "gangenfroandlich" gewiesen..., awer daut spillt än desem Fåll cha nichen Roll. Hieftsach, em wor anjder der Heuf!
No en puer Meneder saußen dä zwe Turteldeifker um Këokelëuwer end striechelten sich gejensetzich. Wä det Katti ducht, et häf den Titz esi färr, gauf et em en Måtzken end dēt sier gehiemnesvuel:
"Titzo, menj Giang, ech mess der äst verroden..." Dī sauch et ewenich verwëngdert un:
"Host tau vilecht en Gehiemnes, vun dem ech niast wieß, menj Schuetz?"
"Daut kuhn em esi sohn, Titzo, menj Giang..."
"Åch, kamm iest; måch mich nimi noch nuagierijer!"
"Na fenj läwer Titz: Bauld se mer ze Viert! Bäst te nëu zefridden?" Dī sprung fiur Froad af end feng un ze juchzen:
" Åch, wa ias dåt hiasch!!! Awer wähiar wiallt tau wiassen, dått et Zwialleng sien?" Det Katti wurd awīst ernst end sōt:
" Zwälleng sen et net, läwer Titz. Et hundelt sich um menj zwie Känjd, den Misch uch det Lisken. Dä wunnen noch bä menjer Motter än Durles. Ech hun beschlueßen sä nächst Wuech kēn Dånnerschmuert ze hiulen. Dro sen mer ze Viert! Nëu kūst tëu sähn, wä fleißich ech schiun viurgeårbet hunn! Na, wat mienst te derzëu?" Diem entwichen når noch des Wiurter:
"De Frah uch der Deiwel..."
Der Fichentitz gehiurt uch nemi ze dien Gånjsten. Senjesglechen wor schiun länjst fronjert, nor hie dēt sich mät desem Schrätt schwer. Daut kūm dohär, well der Titz ducht, de Medcher messten em en Undrauch mauchen...
Bäs zerliezt wurd hie fronjert, denn schlesslich gauf et än der Gemien uch Fräen, dä sich af desem Sektor zemlich gëut euskūnten..., ålsi wurd der Auldkniecht mät dem Katti eus Durles verkuppelt. Daut gehiurt uch nemi ze dien Gånjsten. Em munkelt, ät wer än senjer zemlich longer Jugend uch zemlich "gangenfroandlich" gewiesen..., awer daut spillt än desem Fåll cha nichen Roll. Hieftsach, em wor anjder der Heuf!
No en puer Meneder saußen dä zwe Turteldeifker um Këokelëuwer end striechelten sich gejensetzich. Wä det Katti ducht, et häf den Titz esi färr, gauf et em en Måtzken end dēt sier gehiemnesvuel:
"Titzo, menj Giang, ech mess der äst verroden..." Dī sauch et ewenich verwëngdert un:
"Host tau vilecht en Gehiemnes, vun dem ech niast wieß, menj Schuetz?"
"Daut kuhn em esi sohn, Titzo, menj Giang..."
"Åch, kamm iest; måch mich nimi noch nuagierijer!"
"Na fenj läwer Titz: Bauld se mer ze Viert! Bäst te nëu zefridden?" Dī sprung fiur Froad af end feng un ze juchzen:
" Åch, wa ias dåt hiasch!!! Awer wähiar wiallt tau wiassen, dått et Zwialleng sien?" Det Katti wurd awīst ernst end sōt:
" Zwälleng sen et net, läwer Titz. Et hundelt sich um menj zwie Känjd, den Misch uch det Lisken. Dä wunnen noch bä menjer Motter än Durles. Ech hun beschlueßen sä nächst Wuech kēn Dånnerschmuert ze hiulen. Dro sen mer ze Viert! Nëu kūst tëu sähn, wä fleißich ech schiun viurgeårbet hunn! Na, wat mienst te derzëu?" Diem entwichen når noch des Wiurter:
"De Frah uch der Deiwel..."
Der Befiel
Der Kokintemisch wor en korrekt, awer stronj Gebeuer. Daut Ålles håt hie vun senjem Vueter geliert.
Wä et esi färr wor, nuhm sich der Misch det Gerjemai eus Reißmuert zer Frä.
No der Hochzet betrauden sä det noa Heus, daut der Misch fiur de gemiensem Zëukenft gebaht håt.
Zer ierst gengen se än den Ståll. Der Misch ziecht dem Mai de Käh end soht dro mät em schårfen Ton:
" Ha witt änjen geuarbt, wunn sich de Geliejenhit ergitt egal, of ech derhiem bian oder niet. Verstunde Mai?" Daut nickt eus dem Hieft.
Dro gengen se än de Kuchel uch wedder soht der Misch det Glech uch wedder nickt det Mai.
Bäs zerliezt lunde se äm Schlofzimmer end "iwerpräften" det Baat. Wä se wedder åfgestunde woren, soht detmol det Mai mät glechem schårfen Ton:
" Uch hä witt änjen geårbt, wunn sich de Gelijenhiet ergitt egal, of tëu derhiem bäst oder net. Huest te verstunden, Misch!!!???
Der Kokintemisch wor en korrekt, awer stronj Gebeuer. Daut Ålles håt hie vun senjem Vueter geliert.
Wä et esi färr wor, nuhm sich der Misch det Gerjemai eus Reißmuert zer Frä.
No der Hochzet betrauden sä det noa Heus, daut der Misch fiur de gemiensem Zëukenft gebaht håt.
Zer ierst gengen se än den Ståll. Der Misch ziecht dem Mai de Käh end soht dro mät em schårfen Ton:
" Ha witt änjen geuarbt, wunn sich de Geliejenhit ergitt egal, of ech derhiem bian oder niet. Verstunde Mai?" Daut nickt eus dem Hieft.
Dro gengen se än de Kuchel uch wedder soht der Misch det Glech uch wedder nickt det Mai.
Bäs zerliezt lunde se äm Schlofzimmer end "iwerpräften" det Baat. Wä se wedder åfgestunde woren, soht detmol det Mai mät glechem schårfen Ton:
" Uch hä witt änjen geårbt, wunn sich de Gelijenhiet ergitt egal, of tëu derhiem bäst oder net. Huest te verstunden, Misch!!!???
De Schloftabletten
Der Garjenhuenz wor ijentlich en fleißich Gebeuer. Wä dä Åndern uch, geng hie en jeden Dauch af`t Field end um Owend piuzt e den Stall, maulk de Käh uch esi wegder.
Am en Zegd awer kanjt der Huenz nemi richtich schlofen. Mätten än der Nuecht mosst hie afstohn. Astått ze schnårchen geng der uerem Mensch durch den Huef uch Guerten spazären. Af de Stroß trat e sich nett, denn em häf en cha sähn kennen uch dinken, e wer nemi bä Sännen - alsi bala-bala...
Un em Dauch klōt hie senj Līd dem Maimermisch, senjem biesten Frängd. Dī hått en Viurschlauch:
"Huenz", sōt der Misch, "tau miesst kē Miedesch zem Dokter Jikeli fore. Dī kiennt sich eus." Daut maucht der Huenz.
Wä der nedergeschōn Beuer do wor, erzault hie dem Uerzt senj Legden. Dī anjdersäckt en, gauf em en Schachtel Schloftabletten end mīnt:
"Esi, Harr Sifft, dä rīchen fiur en gånz Mēnet."
Der Huenz scheddelt nor det Hīft, gauf de Schachtel zräck end sōt bekritt:
"Hiaschen Dunk Harr Dokter, awer diet Geschink kūn ech niet unian. Wåt dinke Sä, passiert, wunn ech e gunz Mēnet schläfe? Wī brächt mer det Kukrus ō, wī versarjt mer de Kah, wī pīzt iam Stuall??? Na, na, Harr Dokter, ech måche mich chia uch noch zem Gespēt der Letch!" Dro verless hie det Zimmer end fëur treurich zräck kēn Dånnerschmuert.
Der Garjenhuenz wor ijentlich en fleißich Gebeuer. Wä dä Åndern uch, geng hie en jeden Dauch af`t Field end um Owend piuzt e den Stall, maulk de Käh uch esi wegder.
Am en Zegd awer kanjt der Huenz nemi richtich schlofen. Mätten än der Nuecht mosst hie afstohn. Astått ze schnårchen geng der uerem Mensch durch den Huef uch Guerten spazären. Af de Stroß trat e sich nett, denn em häf en cha sähn kennen uch dinken, e wer nemi bä Sännen - alsi bala-bala...
Un em Dauch klōt hie senj Līd dem Maimermisch, senjem biesten Frängd. Dī hått en Viurschlauch:
"Huenz", sōt der Misch, "tau miesst kē Miedesch zem Dokter Jikeli fore. Dī kiennt sich eus." Daut maucht der Huenz.
Wä der nedergeschōn Beuer do wor, erzault hie dem Uerzt senj Legden. Dī anjdersäckt en, gauf em en Schachtel Schloftabletten end mīnt:
"Esi, Harr Sifft, dä rīchen fiur en gånz Mēnet."
Der Huenz scheddelt nor det Hīft, gauf de Schachtel zräck end sōt bekritt:
"Hiaschen Dunk Harr Dokter, awer diet Geschink kūn ech niet unian. Wåt dinke Sä, passiert, wunn ech e gunz Mēnet schläfe? Wī brächt mer det Kukrus ō, wī versarjt mer de Kah, wī pīzt iam Stuall??? Na, na, Harr Dokter, ech måche mich chia uch noch zem Gespēt der Letch!" Dro verless hie det Zimmer end fëur treurich zräck kēn Dånnerschmuert.
De modern Anjderwiesch
Det Millemai uch der Huenzentitz woren schiun än Dånnerschmuert en Puer. Äm Ruhmen der grius Euswunderung kumen uch sä ken Dietschlånd.
Mät de Gōren less de Läweslåst bä`m Titz nō. Vilecht spillt det Aulder en Roll, awer uch det Mai wurd cha net hescher...
Un em Dauch trauf ät sich mät dem Puschkelisken. Daut wor en puer Gor gånjer - senj Måhn uch...
Wä sä sich esi anjderhëulten, beklōt sich det Mai, daut der Titz äm Bäht läwer schnårcht... Af daut hått det Lisken en Idee:
"Mai", sōt de Fränjdän fåst befielend, "tau miesst der abedanjd schwuarz Angderwesch besarjen. Da zechst te drä un, bevuar der Titz hīmekitt end strakst dich iam Baht."
Um Owend wurd der Plan amgesåtzt. Wä der Titz än`t Schlofzimmer kūm, sauch hie senj Fräh gånz än Schwårz do loan. Der Odem stockt em! Wä hie wedder zëu sich kūm, frocht e mät zeddernder Stämm:
"Am Gueettes Wialle Mai, ias de Grīs wiarlech gestarwe?"
Det Millemai uch der Huenzentitz woren schiun än Dånnerschmuert en Puer. Äm Ruhmen der grius Euswunderung kumen uch sä ken Dietschlånd.
Mät de Gōren less de Läweslåst bä`m Titz nō. Vilecht spillt det Aulder en Roll, awer uch det Mai wurd cha net hescher...
Un em Dauch trauf ät sich mät dem Puschkelisken. Daut wor en puer Gor gånjer - senj Måhn uch...
Wä sä sich esi anjderhëulten, beklōt sich det Mai, daut der Titz äm Bäht läwer schnårcht... Af daut hått det Lisken en Idee:
"Mai", sōt de Fränjdän fåst befielend, "tau miesst der abedanjd schwuarz Angderwesch besarjen. Da zechst te drä un, bevuar der Titz hīmekitt end strakst dich iam Baht."
Um Owend wurd der Plan amgesåtzt. Wä der Titz än`t Schlofzimmer kūm, sauch hie senj Fräh gånz än Schwårz do loan. Der Odem stockt em! Wä hie wedder zëu sich kūm, frocht e mät zeddernder Stämm:
"Am Gueettes Wialle Mai, ias de Grīs wiarlech gestarwe?"
Dåt aferschamt Zirr
Der Muazemisch uch senj Fräh, det Zirr, woren af dem Field, am de Krumpiren änzesummeln. Befiur hat der Misch de Ierdäpel, wä em noch än ånderen Gemīnen soht, mät dem Pleoch ereosgebuddelt.
Äm en Zegd wor det Zirr schneller end ziuch um Misch verbä. Wä dī genäer afsauch, feng e un ze flëochen:
" Sä īst Zirr,schumst tau dech wiarlech niet. Tau host chia niche Guatschen (Unterhosen) un!" Af daut dreht sich senj Fräh am end entgejnet frech:
"Ideen miess em hun Misch, Ideen. Waram siele mer de Miake (Fliegen) gor ian`t Gesicht fläjen...
P.S. Fräer - erzault menj Grius - hadden de Fräen af dem Field totsächlich nichen Anjderhiusen - dëu woren et cha noch Pludderhiusen... - un. Sä mīnt, esi häwe sä bäm Wåsserlossen - bä ëus sōt em derzëu Pischen - nichen Problemcher gehuet..."Em muesst nuer ewienich de Fiess spraizen", mīnt sä grinsend, "awer dåt wåre mir chia gewunnt..."
Der Muazemisch uch senj Fräh, det Zirr, woren af dem Field, am de Krumpiren änzesummeln. Befiur hat der Misch de Ierdäpel, wä em noch än ånderen Gemīnen soht, mät dem Pleoch ereosgebuddelt.
Äm en Zegd wor det Zirr schneller end ziuch um Misch verbä. Wä dī genäer afsauch, feng e un ze flëochen:
" Sä īst Zirr,schumst tau dech wiarlech niet. Tau host chia niche Guatschen (Unterhosen) un!" Af daut dreht sich senj Fräh am end entgejnet frech:
"Ideen miess em hun Misch, Ideen. Waram siele mer de Miake (Fliegen) gor ian`t Gesicht fläjen...
P.S. Fräer - erzault menj Grius - hadden de Fräen af dem Field totsächlich nichen Anjderhiusen - dëu woren et cha noch Pludderhiusen... - un. Sä mīnt, esi häwe sä bäm Wåsserlossen - bä ëus sōt em derzëu Pischen - nichen Problemcher gehuet..."Em muesst nuer ewienich de Fiess spraizen", mīnt sä grinsend, "awer dåt wåre mir chia gewunnt..."
Dä gëut uch dä licht Nōricht
Der Kakeschsim uch det Marzegritz woren schiun ein puer Gōr fronjert, awer līder ställt sich der Känjdersejen net än. Sä versäckten ålles, awer näst haulf. Bäs zerliezt hådde se sich mät der Entteischung uefanjden.
Un em hīschen Sommeruewend saußen sä af der Veranda end anjderhëulten sich iwer de verschiedenst Sachen, bäs der Sim sōt:
"Gritzo, menj Uenjel, tau biast chia en geschetch Frah, odder?"
"Nå, wunn tau et sähst, Sim, wid et chia stiemme", fählt sich det Gritz geschmīchelt.
"Hīr Gritzo, menj Uenjel, känst tau mir åf en Schutt en gaut uch glechzeghich en licht Nähricht ian`t Ihr piespern?"
"Awer frialech Sim, me Biarche. Miat wieler sål ech ufēn?"
"Miat der gauder, menj Uenjel."
"Trä hīr gaut zau Sim. Båld wirst te Vōter!" Der Sim sprung fiur Froad än de Laft! Wä hie sich wedder ewenich berëucht hått, frocht e wegter:
"Ba esi er gauder Nähricht gitt et chia nichemi lichte, odder, menj Uenjel?"
"Uch awer, menj Biarche, det Kängj ias vum Gloserhuenz!"
Dem Sim entkåm no er Zegd nor noch det:
"Wai, dåt ech der Schlåch trefe sīl! Ualebīd! Uch den Huenz, uch dech, menj.... Schiampes (än desem Fåll af blesch curvă)!" Tro nūm e ser de Konn end geng än de Käller...
Der Kakeschsim uch det Marzegritz woren schiun ein puer Gōr fronjert, awer līder ställt sich der Känjdersejen net än. Sä versäckten ålles, awer näst haulf. Bäs zerliezt hådde se sich mät der Entteischung uefanjden.
Un em hīschen Sommeruewend saußen sä af der Veranda end anjderhëulten sich iwer de verschiedenst Sachen, bäs der Sim sōt:
"Gritzo, menj Uenjel, tau biast chia en geschetch Frah, odder?"
"Nå, wunn tau et sähst, Sim, wid et chia stiemme", fählt sich det Gritz geschmīchelt.
"Hīr Gritzo, menj Uenjel, känst tau mir åf en Schutt en gaut uch glechzeghich en licht Nähricht ian`t Ihr piespern?"
"Awer frialech Sim, me Biarche. Miat wieler sål ech ufēn?"
"Miat der gauder, menj Uenjel."
"Trä hīr gaut zau Sim. Båld wirst te Vōter!" Der Sim sprung fiur Froad än de Laft! Wä hie sich wedder ewenich berëucht hått, frocht e wegter:
"Ba esi er gauder Nähricht gitt et chia nichemi lichte, odder, menj Uenjel?"
"Uch awer, menj Biarche, det Kängj ias vum Gloserhuenz!"
Dem Sim entkåm no er Zegd nor noch det:
"Wai, dåt ech der Schlåch trefe sīl! Ualebīd! Uch den Huenz, uch dech, menj.... Schiampes (än desem Fåll af blesch curvă)!" Tro nūm e ser de Konn end geng än de Käller...
De Richtijen...
Der klien Riepesam wor en siehr afgedoän Känjd. Schiun mät droa Goren ställt hie de schwerst Frogen, awer un em Dauch kåmen zwo, dä wärlech än de Err (Irre) fähren kanjden:
"Muetter, säht iest, wä wård irr, wa ech zer Wialt bia kunn?", wuhl hie wässen.
"Iam Spidol, ia Blosendråf, Sami."
"Uch, wä wår der Voter am da Zetch?", griwelt hie wegter.
"Iam Kombinat ian der Uarbet", kåm et vun der Motter.
Der Sami ducht en Wel no, dro feng hie un mät dem Hieft ze scheddeln:
"Irr siet mir awer uch de Richtijen! Hot trä wiarlech niemest gewuasst, dått ech iam Umarsch bian???"
Der klien Riepesam wor en siehr afgedoän Känjd. Schiun mät droa Goren ställt hie de schwerst Frogen, awer un em Dauch kåmen zwo, dä wärlech än de Err (Irre) fähren kanjden:
"Muetter, säht iest, wä wård irr, wa ech zer Wialt bia kunn?", wuhl hie wässen.
"Iam Spidol, ia Blosendråf, Sami."
"Uch, wä wår der Voter am da Zetch?", griwelt hie wegter.
"Iam Kombinat ian der Uarbet", kåm et vun der Motter.
Der Sami ducht en Wel no, dro feng hie un mät dem Hieft ze scheddeln:
"Irr siet mir awer uch de Richtijen! Hot trä wiarlech niemest gewuasst, dått ech iam Umarsch bian???"
Dī schlau Schiener
En Dånnerschmarter (Marz), en Bulkescher (Misch) uch en Schiener (Hans) hadden den Kräch zesummen verbruecht und derno beschlueßen, sich iemol äm Gohr än Bluesendref bäm Haiduc - daot wor en Lecheff - ze trefen.
Än em Gohr hadden dä droa Enen iwer den Durst gedrëonke uch bäs zerliezt det Lecheff demoliert.
Frälich less sich der Wirt daot net gefalle. Hie verständicht en puer senjer Legd, dä dä Droa Såkzen feßelten uch dro euspeitschten. Awer beviur se är Strof erhielten - 50 Korbatschhäch (Peitschenhiebe) -, durf ejeder noch zwien Wänsch eussprechen.
Der Dånnerschmarter uch der Bulkescher wuhlen en Pilltchen viur uch ihnt af dem Räck hun. Na cha, bäm Ierschten woren de Pilltcher schiun no 10 Häch durch, bäm Zwieten no 15.
Nëu kuhm der Schiener un de Rend:
Senj ierscht Wänsch: "Ech wäll net 50, sanjdern 100 Häch!
Senj zwiet Wänsch: "Bånjd mer den Dånnerschmarter un de Beoch uch den Bulkescher af den Räck."
Uch de Moral vun der Geschicht: Vertrah näckest em Såkzen eus en underer Gemien...
P.S. Na segst te Ijel: Et gitt uch schlau Schiener...
En Dånnerschmarter (Marz), en Bulkescher (Misch) uch en Schiener (Hans) hadden den Kräch zesummen verbruecht und derno beschlueßen, sich iemol äm Gohr än Bluesendref bäm Haiduc - daot wor en Lecheff - ze trefen.
Än em Gohr hadden dä droa Enen iwer den Durst gedrëonke uch bäs zerliezt det Lecheff demoliert.
Frälich less sich der Wirt daot net gefalle. Hie verständicht en puer senjer Legd, dä dä Droa Såkzen feßelten uch dro euspeitschten. Awer beviur se är Strof erhielten - 50 Korbatschhäch (Peitschenhiebe) -, durf ejeder noch zwien Wänsch eussprechen.
Der Dånnerschmarter uch der Bulkescher wuhlen en Pilltchen viur uch ihnt af dem Räck hun. Na cha, bäm Ierschten woren de Pilltcher schiun no 10 Häch durch, bäm Zwieten no 15.
Nëu kuhm der Schiener un de Rend:
Senj ierscht Wänsch: "Ech wäll net 50, sanjdern 100 Häch!
Senj zwiet Wänsch: "Bånjd mer den Dånnerschmarter un de Beoch uch den Bulkescher af den Räck."
Uch de Moral vun der Geschicht: Vertrah näckest em Såkzen eus en underer Gemien...
P.S. Na segst te Ijel: Et gitt uch schlau Schiener...
daot wor en Lecheff
Wat äs en Lecheff??
Det Wīirt hun ech näckest gehīrt!
Et schenjt esi ze sen, daot mir än Dånnerschmuert en puer Wierter hun, dä än åndere Gemienen net bekåhnt sen. Esi äs et uch mät der Balutsch (Regenwurm). Vilecht kit det dohär, daot mir de liezt Gemien un der Griußen Käokel woren, ålsi ewenich isoliert. Ech kåhn et mer nor esi erkleren.
Lecheff - dånnerschmartersch Lechiff hießt Wirtsheus, af detsch Kneipe.
Lecheff - dånnerschmartersch Lechiff hießt Wirtsheus, af detsch Kneipe.
Walter.Na segst te Ijel: Et gitt uch schlau Schiener...
näst derkēn Walter, et äs generös vun Dir dått Tea den Schiener respektierst.
Doch zem Letchef well ech dem Knuppes sohn dått det Wuert geat såchsesch äs, uch bä eas bekūnt uch ä ville Gemīnen. Et kit eos dem Mittelhochdeutschen do hīsst et "Leihkauf".
Äm Letchef drunk em uch den "Oalmesch" oder "Ålmesch" won em en Gohrmert gemocht håt.
E litter Wenj zem Baspal, bezuelt änj dī woden det Gēld kassiert hoat. Egal of hia zwei Farken oder en Bika verkūwt hoat.
näst derkēn Walter, et äs generös vun Dir dått Tea den Schiener respektierst.
Doch zem Letchef well ech dem Knuppes sohn dått det Wuert geat såchsesch äs, uch bä eas bekūnt uch ä ville Gemīnen. Et kit eos dem Mittelhochdeutschen do hīsst et "Leihkauf".
Äm Letchef drunk em uch den "Oalmesch" oder "Ålmesch" won em en Gohrmert gemocht håt.
E litter Wenj zem Baspal, bezuelt änj dī woden det Gēld kassiert hoat. Egal of hia zwei Farken oder en Bika verkūwt hoat.
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
