De gead Leckt warden hä " be 7b.de vergrault". An ställ men sill se fördern oder en under seriös Plattform begden. Doch sacksesch schreiwen uch liesen dot es an za schwär.
Doch palawern dot kenen sir vill. Bravo kokel
Duannerschmarter Anekdoten: Hia oder ech
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
Danke JIRG! Et froat mech ängden, dått ech ånderen hälfen kåhn ewenich ze låchen. Net såljen låche mer cha uch iwer äus sälwer...
Det Urlefsgeschink
Der Prajerhanz wor zem īrschte Mol äm Urlef. Wä hie än`t Zimmer kūm, wor af dem Nuechtkästchen en Späjel. Wä der noa Gåst änne såch, wor hie sīhr friu, påckt den Späjel än, schriww en puer Zellen end bruecht en zer Post.
Derhīm måcht senj Vueter, der åld Titz, det Päckchen åf end lås:
"Law Ualghern,
ech bian vum nuaen Hotel sīhr begīstert! Schtallt ich fuar, diēs hu` mer sigor e Biëld vu mir luenjst Baat gedähn. Saht et ech nuer un!"
Der Titz såch än de Späjel, dro scheddelt e nor det Hīft: "Kamm Tiënn end säch, wa aus Gang geåldert ias!"
Senj Frää nūm de Späjel än de Hūnd end sōt dro iwerzecht:
"Niche Wangder, wunn em sich miat esi er niastniazijer Zuadder ogitt! Da friasst em beschtiëmmt ian en poor Daje det gūnz Geeld. Måch end schiack em schnial en Telegramm, dått e hīmkitt, suenzt setch e nä zwä Wōche esi åld ëus, wa senj Bualegrīßvōter!"
Der Prajerhanz wor zem īrschte Mol äm Urlef. Wä hie än`t Zimmer kūm, wor af dem Nuechtkästchen en Späjel. Wä der noa Gåst änne såch, wor hie sīhr friu, påckt den Späjel än, schriww en puer Zellen end bruecht en zer Post.
Derhīm måcht senj Vueter, der åld Titz, det Päckchen åf end lås:
"Law Ualghern,
ech bian vum nuaen Hotel sīhr begīstert! Schtallt ich fuar, diēs hu` mer sigor e Biëld vu mir luenjst Baat gedähn. Saht et ech nuer un!"
Der Titz såch än de Späjel, dro scheddelt e nor det Hīft: "Kamm Tiënn end säch, wa aus Gang geåldert ias!"
Senj Frää nūm de Späjel än de Hūnd end sōt dro iwerzecht:
"Niche Wangder, wunn em sich miat esi er niastniazijer Zuadder ogitt! Da friasst em beschtiëmmt ian en poor Daje det gūnz Geeld. Måch end schiack em schnial en Telegramm, dått e hīmkitt, suenzt setch e nä zwä Wōche esi åld ëus, wa senj Bualegrīßvōter!"
De "modern" Kechän
Der Titzemisch hatt seng Līhr ä Medwesch gemaucht end arbet uschlessend als Gesäll bä`m Herich. Af daut bliff hie än der Stådt end mīnt nia, e wēr en Städder...
Mät der Zekt līrt der "noa Städder" det Susken kennen, daut uch vun der Gemīn kåhm, awer dervun - wä uch der Marter - näst mi hīre wūl. Dä zwië Turteldeifker hadden villet gemïnsem end hadde sich uch noch gärren. Bäs zerliëzt wurd Hochzet gefeiërt.
E` jeden Owend, wunn der Misch hïme kåhm, maucht det Susken en Konserv aff end wärmt se af dem Iuwen.
En Zekt long less sich der Misch näst u`märken, awer un em hischen Dauch hatt e de "Kochkiënst" senjer Frää saut. Hie stiangt ifach vum Däsch af end bewiëcht sich der Dirr zia.
"Misch, wuer wällt tia gohn?", frocht det Susken.
"Ech hunn denj Gefrēß såt. Nau gähn ich ian de Traube iast uschtiandijet ēßen!"
"Wuert nor ewenich Misch", froat sich det Susken.
"Uch waram, wunn em frējen diërf?", murrt der Måhn erdäckich.
"Ech mess mich nor unzähn, dro beglīden ech dich, dänn uch mir schmåcken menj Rezäpter nemi!"
Der Titzemisch hatt seng Līhr ä Medwesch gemaucht end arbet uschlessend als Gesäll bä`m Herich. Af daut bliff hie än der Stådt end mīnt nia, e wēr en Städder...
Mät der Zekt līrt der "noa Städder" det Susken kennen, daut uch vun der Gemīn kåhm, awer dervun - wä uch der Marter - näst mi hīre wūl. Dä zwië Turteldeifker hadden villet gemïnsem end hadde sich uch noch gärren. Bäs zerliëzt wurd Hochzet gefeiërt.
E` jeden Owend, wunn der Misch hïme kåhm, maucht det Susken en Konserv aff end wärmt se af dem Iuwen.
En Zekt long less sich der Misch näst u`märken, awer un em hischen Dauch hatt e de "Kochkiënst" senjer Frää saut. Hie stiangt ifach vum Däsch af end bewiëcht sich der Dirr zia.
"Misch, wuer wällt tia gohn?", frocht det Susken.
"Ech hunn denj Gefrēß såt. Nau gähn ich ian de Traube iast uschtiandijet ēßen!"
"Wuert nor ewenich Misch", froat sich det Susken.
"Uch waram, wunn em frējen diërf?", murrt der Måhn erdäckich.
"Ech mess mich nor unzähn, dro beglīden ech dich, dänn uch mir schmåcken menj Rezäpter nemi!"
Det Problem
Än der Noagåss - zemlich um Onjd - wunnt der Kläsesim mät senjer Frää, dem Tenn. Ållebīd woren en Liëwe long fleißich Gebeuërn, bäs se nemi af`t Fiëld gohn kanjden. Det Tenn hockt dro stanjdelong fiur dem Dirrchen; der Sim awer geng änjde zecklicher än de Käller, äm de Laft eus der Konn ze verdronjen...-, wä hie soht.
Bäs zerliëzt auß der auld Sim ängde wenijer, derviur zurpt e ängde mī - jedefålls versäckt hie et...
Un em Morje märkt uch hie, daut et esi net wekter gohn kanjt end fåsst den Beschlåss en Uerzt afzesäcken. Hie fiar mät der cursă ke` Medwesch bä`n Dokter Jikeli, diën e sänjt ville Gohre kūnt.
Der Uerzt anjdersäckt en net long, dänn em wor glech klor, amwått et sich hundelt:
"Aulder, Sä zeddern cha iwer de Mōßen! Dränke` Se villecht ze vill?"
"Åch, wiasse Se, Harr Dokter, ech wīl schi` mī drianke, awer det mīßt verschidden ich! Dåt ias menj Problem."
Än der Noagåss - zemlich um Onjd - wunnt der Kläsesim mät senjer Frää, dem Tenn. Ållebīd woren en Liëwe long fleißich Gebeuërn, bäs se nemi af`t Fiëld gohn kanjden. Det Tenn hockt dro stanjdelong fiur dem Dirrchen; der Sim awer geng änjde zecklicher än de Käller, äm de Laft eus der Konn ze verdronjen...-, wä hie soht.
Bäs zerliëzt auß der auld Sim ängde wenijer, derviur zurpt e ängde mī - jedefålls versäckt hie et...
Un em Morje märkt uch hie, daut et esi net wekter gohn kanjt end fåsst den Beschlåss en Uerzt afzesäcken. Hie fiar mät der cursă ke` Medwesch bä`n Dokter Jikeli, diën e sänjt ville Gohre kūnt.
Der Uerzt anjdersäckt en net long, dänn em wor glech klor, amwått et sich hundelt:
"Aulder, Sä zeddern cha iwer de Mōßen! Dränke` Se villecht ze vill?"
"Åch, wiasse Se, Harr Dokter, ech wīl schi` mī drianke, awer det mīßt verschidden ich! Dåt ias menj Problem."
Dī "schlau" Sam
De Schwijermotter vum Mantschesam wor gestärwe. Bä`m Lechenzīchen märkt der Fussemisch, daut der Sam ängde, wunn hie ellīn wor, ser de Honjd roppscht uch derno de Feust zīcht. No er Zekt nūm e en zer Sekt end frōcht:
"Säh īst, Sam, wåt ias miat denjer Schwijjer wiarlech passiert? Tau schenjst chia iam Gehīme niët abedanjd trëurich ze siën, dått se nau det Graas vun angde wōßen hīrt. Kūst te mer diët erklēre?"
"Awer te tiërfst et niëmëndë erzialë!", sōt der Sam befiëlërësch.
"Verschprōche, åf menj Ihrewuart!"
"Nå puass åf: Vuar drua Daje wår ech miat der ålder Kraam iam Hua. Am en Zetch ias e Gewadder ku`. Et fiëng u` ze duannern uch ze bliatze. Ech hu` mich ba e jedem Bliatz åf de Iard getuckt uch menjer Schwijjer gesäht, se sīl låche."
"Uch, waram dåt, wunn em frēje diërf?!", wurd der Misch uch noagīrich.
"Åch, tau wīßt chia, sa wår en sīhr glīwich Fraa. Ech hun er gesäht, der Harrgott wīl se fotografīre."
"Gaut, gaut", wurd der Misch stutzich, "awer waram host te dich ängje åf de Iard geschmiasse, wunn et gebliatzt hot?"
"Genah dåt ias chia det Raffinīrt um Gūnze: Mir hōt īst e Fräntch ba`m Militär erzåhlt, dått em sich, wunn e Biar kitt, åf de Iard schmëiße sīl, dänn dūn glīwt die, em wēr dīt, end siackt ser en undere. Waram sīl dåt niët uch miat dem Bliatz funktionīre? Det Resultat setchst te chia!"
"Wai, sīl dech der Schlåch trēfe, Marz, tau biast chia wiarlech der Schlaust vun aus gōre!", scheddelt der Misch nor det Hīft...
"Awer niët der Bliatz..." låcht der Sam zefridde.
De Schwijermotter vum Mantschesam wor gestärwe. Bä`m Lechenzīchen märkt der Fussemisch, daut der Sam ängde, wunn hie ellīn wor, ser de Honjd roppscht uch derno de Feust zīcht. No er Zekt nūm e en zer Sekt end frōcht:
"Säh īst, Sam, wåt ias miat denjer Schwijjer wiarlech passiert? Tau schenjst chia iam Gehīme niët abedanjd trëurich ze siën, dått se nau det Graas vun angde wōßen hīrt. Kūst te mer diët erklēre?"
"Awer te tiërfst et niëmëndë erzialë!", sōt der Sam befiëlërësch.
"Verschprōche, åf menj Ihrewuart!"
"Nå puass åf: Vuar drua Daje wår ech miat der ålder Kraam iam Hua. Am en Zetch ias e Gewadder ku`. Et fiëng u` ze duannern uch ze bliatze. Ech hu` mich ba e jedem Bliatz åf de Iard getuckt uch menjer Schwijjer gesäht, se sīl låche."
"Uch, waram dåt, wunn em frēje diërf?!", wurd der Misch uch noagīrich.
"Åch, tau wīßt chia, sa wår en sīhr glīwich Fraa. Ech hun er gesäht, der Harrgott wīl se fotografīre."
"Gaut, gaut", wurd der Misch stutzich, "awer waram host te dich ängje åf de Iard geschmiasse, wunn et gebliatzt hot?"
"Genah dåt ias chia det Raffinīrt um Gūnze: Mir hōt īst e Fräntch ba`m Militär erzåhlt, dått em sich, wunn e Biar kitt, åf de Iard schmëiße sīl, dänn dūn glīwt die, em wēr dīt, end siackt ser en undere. Waram sīl dåt niët uch miat dem Bliatz funktionīre? Det Resultat setchst te chia!"
"Wai, sīl dech der Schlåch trēfe, Marz, tau biast chia wiarlech der Schlaust vun aus gōre!", scheddelt der Misch nor det Hīft...
"Awer niët der Bliatz..." låcht der Sam zefridde.
De Äwunner vu` Paris...
Der Muatzenhanz hatt uch en Līhr ä Medwesch uegeschlōßen end wor än der Käåkelstådt bliwwe, dänn e jeden Dauch mät der cursă vun Dånnerschmuert ke` Medwesch ze fuere, wor em ze vill uch ze schwēr.
No en puer Menëdërn hatt e sech än`t Maio verläft - uch ät än än. Dä zwe Deiwker turtelten ängde stärker mätenånder; glechzektich stich der Hormonschpäjel ängden hecher, bäs sä beschlueßen det hescht åller Gefähler euszeprobīren...
Det Maio wūl awer am näst än der Wält schwonger bleiwe, ålsi mosst en Euswiëch hiër. En Frängd bruecht dem verläften Kokesch bä, wä em daut mauche kännt. Det Problem wor nor, der Marter wor zemlich schichtern äm Ämgung mät Fremden. Bäs zerliëzt riss e sich zesummen, betraut de Apothek vum Binder end frōcht:
"Harr Binder, wiasse Se, wa de Hīftstådt vu Frunkrech hīßt?"
"Frälich, me` Giang, awer waräm wällt tea daut wässe?"
"Ech mecht fuif Iawunner vun der hiasche Stådt kīfe..."
Der Muatzenhanz hatt uch en Līhr ä Medwesch uegeschlōßen end wor än der Käåkelstådt bliwwe, dänn e jeden Dauch mät der cursă vun Dånnerschmuert ke` Medwesch ze fuere, wor em ze vill uch ze schwēr.
No en puer Menëdërn hatt e sech än`t Maio verläft - uch ät än än. Dä zwe Deiwker turtelten ängde stärker mätenånder; glechzektich stich der Hormonschpäjel ängden hecher, bäs sä beschlueßen det hescht åller Gefähler euszeprobīren...
Det Maio wūl awer am näst än der Wält schwonger bleiwe, ålsi mosst en Euswiëch hiër. En Frängd bruecht dem verläften Kokesch bä, wä em daut mauche kännt. Det Problem wor nor, der Marter wor zemlich schichtern äm Ämgung mät Fremden. Bäs zerliëzt riss e sich zesummen, betraut de Apothek vum Binder end frōcht:
"Harr Binder, wiasse Se, wa de Hīftstådt vu Frunkrech hīßt?"
"Frälich, me` Giang, awer waräm wällt tea daut wässe?"
"Ech mecht fuif Iawunner vun der hiasche Stådt kīfe..."
Dī eus dem Gestripp
Der Tummestitz wor en zektlong ä Medwesch af der Līr, awer daut wor näst fiur än. Schiun no en puer Wuechen gauf hie af end ziuch zräck ke` Dånnerschmuert, wo seng Vueter iche Grängdstäcker uch en Wis äm Raubäschgruewen hatt.
Än der hīschen Käåkelstadt hatt der Titz den Schullerbernd kenne gelīrt, ën Biër vun em Månn.
Un em Mårjen - der Marter wūl sich ä Richtung Wis afmauche -, erschinn der Bernd än der Dirr. Dī wūl sähn, wä et sengem Frängd noch gīt. Dä Zwīn zurpten en puer Glaser Weng mätenånder, dro mauchte se sich af zem Mēën.
Ze Mätdauch påckt der Titz en grius Stäck Bauflisch, en hålf Briut uch riuden Zwibbel eus. Sä außen wä de Drēscher - sōt em jedefålls bä äus.
No`m Iëße verschwund der Titz äm Gestripp... Awīst hiurt em en fläåche:
"Wai, sīl dech der Gutta trēfe eliandet Gesindel! Wī dem Deiwel hot dech har brōcht?" Diēm folchten noch en puer sauftich blēsch Eusdräck, dä ech hä läwer net weddergiēn mecht. Jedefålls kūm hie mät em bloen Uġ zräck.
"Wat äs passiert, Titz?", wūl der Bernd wässe. "Tia bäst cha richtich gezīchnet!"
Der Titz iwerluecht e Moment, dro mīnt e:
"Iam Gestripp ias Iëner, die - mir niast, dir niast - en Schlåch verpuasst hot. Wunn te`t niët glīwst, gung end iwerzech dich salwer."
"Genäh daut mauchen ech nia!", rēcht sich der Bernd af; speokst än de Honjd end leff än`t Gestripp.
"No en puer Sekunde hiurt em uch vun em det sälw, nor mät dem Angderschīd, daut hie mät zwo bloen Uġen zräck kuhm:
"Tea huest Riēcht, Titz, die äs siguer stärker wä ech. Vergiëße mer den Afoll, sonzt lacht de gunz Gemīn iwer es."
Läw Liëser: Hä gīht et äm e Rätsel: Wie vun Ech kån et līsen? Wat äs totsächlich äm Gestripp passiert? En klīn Hälf: E Mänsch wor et, die diën Zwīnen de Vaultcher verpasst huet...
Der Tummestitz wor en zektlong ä Medwesch af der Līr, awer daut wor näst fiur än. Schiun no en puer Wuechen gauf hie af end ziuch zräck ke` Dånnerschmuert, wo seng Vueter iche Grängdstäcker uch en Wis äm Raubäschgruewen hatt.
Än der hīschen Käåkelstadt hatt der Titz den Schullerbernd kenne gelīrt, ën Biër vun em Månn.
Un em Mårjen - der Marter wūl sich ä Richtung Wis afmauche -, erschinn der Bernd än der Dirr. Dī wūl sähn, wä et sengem Frängd noch gīt. Dä Zwīn zurpten en puer Glaser Weng mätenånder, dro mauchte se sich af zem Mēën.
Ze Mätdauch påckt der Titz en grius Stäck Bauflisch, en hålf Briut uch riuden Zwibbel eus. Sä außen wä de Drēscher - sōt em jedefålls bä äus.
No`m Iëße verschwund der Titz äm Gestripp... Awīst hiurt em en fläåche:
"Wai, sīl dech der Gutta trēfe eliandet Gesindel! Wī dem Deiwel hot dech har brōcht?" Diēm folchten noch en puer sauftich blēsch Eusdräck, dä ech hä läwer net weddergiēn mecht. Jedefålls kūm hie mät em bloen Uġ zräck.
"Wat äs passiert, Titz?", wūl der Bernd wässe. "Tia bäst cha richtich gezīchnet!"
Der Titz iwerluecht e Moment, dro mīnt e:
"Iam Gestripp ias Iëner, die - mir niast, dir niast - en Schlåch verpuasst hot. Wunn te`t niët glīwst, gung end iwerzech dich salwer."
"Genäh daut mauchen ech nia!", rēcht sich der Bernd af; speokst än de Honjd end leff än`t Gestripp.
"No en puer Sekunde hiurt em uch vun em det sälw, nor mät dem Angderschīd, daut hie mät zwo bloen Uġen zräck kuhm:
"Tea huest Riēcht, Titz, die äs siguer stärker wä ech. Vergiëße mer den Afoll, sonzt lacht de gunz Gemīn iwer es."
Läw Liëser: Hä gīht et äm e Rätsel: Wie vun Ech kån et līsen? Wat äs totsächlich äm Gestripp passiert? En klīn Hälf: E Mänsch wor et, die diën Zwīnen de Vaultcher verpasst huet...
Ech dinken, et wor en Schlong
Det Techtelmechtel
Det Marzemaio uch der Puschkenhans wore bäs iwer de Iuren änenånder verläwt. Sä traufe sich mīst des owest äm Dirrchen end dräckte sich diēruert, datt se et fåst zebrauchen.
Äm gånz ellīn ze sen, hadde sich de Turteldeiwker un em Plåtz äm Raubäsch anjder er aulder Iech veruefriëd. Derhīm frälich gauf em un Buretz ze summeln...
Besanjders det Maio wor sīhr brimmich. Ät knīfelt dem Hans det Hemd af, sauch en genä un end sōt dro:
"Tau hōst awer grīß Huengh, Hans! Wähär kitt dåt?"
"Wa te wīßt, bian ech chia Ziammermūn. De gunzen Dåch bescheftijen ech se, ualsi ias et chia nuer normal, dått se esi grīß sië."
Det Maio ziuch em uch de Hiusen eus, sauch en wedder un end sōt dro:
"Tau hōst awer uch grīß Fiëss, Hans. Wähär kitt dåt nau?"
"Nå chia, de gūnzen Dåch bian ech angderwiach, ualsi trenīren ech uch de Fiëss."
Bäs zerliëzt riss det Maio dem Hans de Gåtchen vum Leiw, sauch ser den mättleren Dīl vum Hans un end bemärkt dro neddergeschlōn:
"Awer pischë gīst te ziëmlich sualghe, oremer Hans!"
Det Marzemaio uch der Puschkenhans wore bäs iwer de Iuren änenånder verläwt. Sä traufe sich mīst des owest äm Dirrchen end dräckte sich diēruert, datt se et fåst zebrauchen.
Äm gånz ellīn ze sen, hadde sich de Turteldeiwker un em Plåtz äm Raubäsch anjder er aulder Iech veruefriëd. Derhīm frälich gauf em un Buretz ze summeln...
Besanjders det Maio wor sīhr brimmich. Ät knīfelt dem Hans det Hemd af, sauch en genä un end sōt dro:
"Tau hōst awer grīß Huengh, Hans! Wähär kitt dåt?"
"Wa te wīßt, bian ech chia Ziammermūn. De gunzen Dåch bescheftijen ech se, ualsi ias et chia nuer normal, dått se esi grīß sië."
Det Maio ziuch em uch de Hiusen eus, sauch en wedder un end sōt dro:
"Tau hōst awer uch grīß Fiëss, Hans. Wähär kitt dåt nau?"
"Nå chia, de gūnzen Dåch bian ech angderwiach, ualsi trenīren ech uch de Fiëss."
Bäs zerliëzt riss det Maio dem Hans de Gåtchen vum Leiw, sauch ser den mättleren Dīl vum Hans un end bemärkt dro neddergeschlōn:
"Awer pischë gīst te ziëmlich sualghe, oremer Hans!"
Līsung zem : Dī eus dem Gestripp:
Äm Gestripp befūnd sich en Rēchen. Der Titz hatt īmol änegetriëden, der Bernd zwiëmol...
Äm Gestripp befūnd sich en Rēchen. Der Titz hatt īmol änegetriëden, der Bernd zwiëmol...
Det bekritt Hanni
Det Hanni eus der Millgåss uch der Martin eus der Noagåss woren en Puer. Daut wåsst de gånz Gemīn. Em geng Hånd än Hånd af der Strōß end måtzt sich siguer fiur alle Legden, fiur dä Zegden bestemmt en Eusnōm, awer sä mauchte sich näst dreus. Wunn em se af är agewēnlich Verhaulde u`sprauch, hiurt em ängden det sälf: "Krecht es de Puckel erō!"
Un em Owend wurd der Hochzettermin beschlueße. Direkt derno plante se glech uch en Hochzetrīs än de Schulleraa. Sä wūlen hålt modern sen...
No`m Fäst packte se de Kuffer uch der Kokintemisch bruecht se mät senjem Rueßegesponn zem Bahnhof.
Äm Zäåch zurpt der Brejem ängde wedder eus der Paliflausch, dä hie mätgeniun hått - af der Hochzet mosst hie sich schlesslich enthaulde...
Äm Hotel u`gelongt, versäckt der Martin ängde wedder den Schlässel än`t Schlässelluech ze bekunn. Daut wūl uch wūl net klappen, dänn der Alkohol zīcht seng Wirkung.
Bäs zerliëzt nūm det Hanni af em Stäul plåtz, di än der Nēt vum Zimmer wor, sauch ser det Theater en Zekt long un, dro scheddelt et bekritt det Hīft end mīnt:
"Mētsche, Mētsche, wåt host te der ha iagebriëckt? Dåt fēt chia gaut u`...
Det Hanni eus der Millgåss uch der Martin eus der Noagåss woren en Puer. Daut wåsst de gånz Gemīn. Em geng Hånd än Hånd af der Strōß end måtzt sich siguer fiur alle Legden, fiur dä Zegden bestemmt en Eusnōm, awer sä mauchte sich näst dreus. Wunn em se af är agewēnlich Verhaulde u`sprauch, hiurt em ängden det sälf: "Krecht es de Puckel erō!"
Un em Owend wurd der Hochzettermin beschlueße. Direkt derno plante se glech uch en Hochzetrīs än de Schulleraa. Sä wūlen hålt modern sen...
No`m Fäst packte se de Kuffer uch der Kokintemisch bruecht se mät senjem Rueßegesponn zem Bahnhof.
Äm Zäåch zurpt der Brejem ängde wedder eus der Paliflausch, dä hie mätgeniun hått - af der Hochzet mosst hie sich schlesslich enthaulde...
Äm Hotel u`gelongt, versäckt der Martin ängde wedder den Schlässel än`t Schlässelluech ze bekunn. Daut wūl uch wūl net klappen, dänn der Alkohol zīcht seng Wirkung.
Bäs zerliëzt nūm det Hanni af em Stäul plåtz, di än der Nēt vum Zimmer wor, sauch ser det Theater en Zekt long un, dro scheddelt et bekritt det Hīft end mīnt:
"Mētsche, Mētsche, wåt host te der ha iagebriëckt? Dåt fēt chia gaut u`...
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
