Dë hescht Gohr
Der Kokintëmisch uch dët Mariartreng worë schiun foafzich Gohr fronjërt. Zia desëm U´låss wurdën Känjd, Änkël, Nebër, Bekåhntë uch noch är vill åndërën ägëlåddën.
Um spetën Owënd wor dër Misch ändlich ëlīn. Daut nätzt dër Garjëwill, seng biëst Frängd, eus end kåm un dën Däsch.
Sä riëten iwër Det uch Gent, bäs dër Will frocht:
"Säch Misch, mir kiënnën es schīn ën klīn Iwëgët. Nuër iwër denj Ieh hu mër`s niakest angderhåldë. Ian esi longër Zetch kūst te bëstiëmmt sähn, wiël Gähr denjër Ieh de hiëschte wåre."
"Dåt bleiwt awër angdër aus. Verschrōche??"
"Nå, hier nå dōr! Esi iast verschtīt sich vu salwëst."
"Trä verrädën ech ët dër: Da fuif Gähr ia` Mekeefka, ia russescher Gëfongënschåft!!!"
Duannerschmarter Anekdoten: Hia oder ech
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
Giëstern äs mer en Fehler anjderlūfen: A`stått Makeewka hun ech Mekeefka geschriwwen. Dä Ålden wässen bestemmt noch, daut et sech äm en Staut än der Ukraine håndelt, wo vill Såksen är "Fakultät" (1945-1949) verbruecht hun - wä me` Vueter änjde soht. Ech bidden, det ze entschäldijen!
Dir ist en Fehler anjderlūfen? Ach walter-georg, nu übertreibe mal nicht wieder! 
das "En" steht im Sachseschen für Fehler im Singular, daher wäre "untertrieben" korrekt
Da fuif Gähr ia` Mekeefka, ia russescher Gëfongënschåft!!!"
Dieser Vergleich ist überspitzt zynisch!
Wenn das "witzig" gemeint ist, hab ich es nicht verstanden.
Tut mir leid!
seberg: Ech dinken tea huest mät dem Numen walter-georg en sihr grius Problem. Wōrschenjlich beglīt hië dech siguer af`t Klō end lēt dech nemel äm Schlōf ä`räu. Påss åf, daut hië dech net noch än den Waan dreiwt!
Än denjer Heokt mecht ech net sen.
Än denjer Heokt mecht ech net sen.
@ Struwwelpeter: De Person, dä mer desen Wätz erzault huet, wor sälwest ä` Makeewka! Um Ufunk kanjd ech driff uch net låchen, sä schiun.
Esi hīsch Wīrter!
Der auld Millemisch wor un em Dannerstich mät senger Frää, dem Gritzken, ä` Bluësendreff af dem Muërt. Nodiëm sä fricht hadde`, genge` se än den Park, äm ewenich euszeriësten. Det Gritzken wor no en puër Minuten ä`genoppt, der Misch glotzt än de Gejend.
Äm en Zekt nehert sich en lunknuësijer, fast verkräppelter Aulder Hund än Hund mät er vill gånjeren Frää, dä un der Brast siehr korpulent wor uch derzia noch paradisesch Fess hatt.
Der Misch sauch ser den aulde Ruckes uch seng Deiwken un, scheddelt en puër Mol det Hīft end sōt dro mät verzweifelter Stämm:
"Wīß der Schlåch, wähär dåt kitt, awer Totsåch ias, dått änje` de heßichst Mianner de hiëscht Fraen bekunn!!!"
Det Gritzke wåcht af, strīchelt en iwer de Glatz end mīnt:
"Danke, Misch esi hiasch Wiarter u` menj Adriass hun ech vun dir schī` bestiëmmt sängtch vīrzich Gähre nimmi gehīrt!!!"
Der auld Millemisch wor un em Dannerstich mät senger Frää, dem Gritzken, ä` Bluësendreff af dem Muërt. Nodiëm sä fricht hadde`, genge` se än den Park, äm ewenich euszeriësten. Det Gritzken wor no en puër Minuten ä`genoppt, der Misch glotzt än de Gejend.
Äm en Zekt nehert sich en lunknuësijer, fast verkräppelter Aulder Hund än Hund mät er vill gånjeren Frää, dä un der Brast siehr korpulent wor uch derzia noch paradisesch Fess hatt.
Der Misch sauch ser den aulde Ruckes uch seng Deiwken un, scheddelt en puër Mol det Hīft end sōt dro mät verzweifelter Stämm:
"Wīß der Schlåch, wähär dåt kitt, awer Totsåch ias, dått änje` de heßichst Mianner de hiëscht Fraen bekunn!!!"
Det Gritzke wåcht af, strīchelt en iwer de Glatz end mīnt:
"Danke, Misch esi hiasch Wiarter u` menj Adriass hun ech vun dir schī` bestiëmmt sängtch vīrzich Gähre nimmi gehīrt!!!"
Der Dunk...
Det Mariarlis uch der Tschiambrititz woren schiun en Well mätenånder fronjdert. Um Ufunk verleff de Ieh noch än Gränzen, awer mät der Zekt gauw et änjde mī Mīnungsverschīdenhīten: Ät berlt än un, hië ät - uch ämgekiurt... Aldīst rutscht dem Titz uch de Hånd eus, awer mät der Zekt gewunnt sich det Lis uch un det.
Un em Owend kåm et zwäschen den Bīden wedder zem Strekt, bäs der Titz senj Frää - eus ärer Sicht - schwer belīdicht. Det Lis sprung af end rūnt zia senjer Motter:
"Nå hīrt īst, wåt diët Schiampes vun em Mūn mer gesät hot: Ech sīl zem Deiwel gähn!"
Dä Auld schläokt en puer Sekunde, dro irscht recht sä sech af:
"Nå hīr tau īst har, Lis: Vill Gähr hun ech mich bemaht, dich uschtiandich ze erzahn, hun der Klīder gekūft, hun der Eße` gemåcht, uch nau diët. Dåt ias ualsi der Dunk! Nau briëchen ech chia nuer noch en lunke`Schwūnz uch en Gåfel..."
Det Mariarlis uch der Tschiambrititz woren schiun en Well mätenånder fronjdert. Um Ufunk verleff de Ieh noch än Gränzen, awer mät der Zekt gauw et änjde mī Mīnungsverschīdenhīten: Ät berlt än un, hië ät - uch ämgekiurt... Aldīst rutscht dem Titz uch de Hånd eus, awer mät der Zekt gewunnt sich det Lis uch un det.
Un em Owend kåm et zwäschen den Bīden wedder zem Strekt, bäs der Titz senj Frää - eus ärer Sicht - schwer belīdicht. Det Lis sprung af end rūnt zia senjer Motter:
"Nå hīrt īst, wåt diët Schiampes vun em Mūn mer gesät hot: Ech sīl zem Deiwel gähn!"
Dä Auld schläokt en puer Sekunde, dro irscht recht sä sech af:
"Nå hīr tau īst har, Lis: Vill Gähr hun ech mich bemaht, dich uschtiandich ze erzahn, hun der Klīder gekūft, hun der Eße` gemåcht, uch nau diët. Dåt ias ualsi der Dunk! Nau briëchen ech chia nuer noch en lunke`Schwūnz uch en Gåfel..."
De Afklerung
Der Fussenhuenz wuhl senjen siëszahngerijen Giangen ändlich afkleren:
"Hier, Marzo, ech miëss der iast sähn: Dåt miat dem Chriaskängtch stiëmmt esi niët. Dåt wår ech." Af daut soht der Marz:
"Ech wieß, Voter, ech wieß. Ba`m Verkliede wårst änghen tau et, nuer der Stuerch wårst te niët. Mech hot nämlich der Näbersamånkel brocht..."
Der Fussenhuenz wuhl senjen siëszahngerijen Giangen ändlich afkleren:
"Hier, Marzo, ech miëss der iast sähn: Dåt miat dem Chriaskängtch stiëmmt esi niët. Dåt wår ech." Af daut soht der Marz:
"Ech wieß, Voter, ech wieß. Ba`m Verkliede wårst änghen tau et, nuer der Stuerch wårst te niët. Mech hot nämlich der Näbersamånkel brocht..."
wiisst tea, Keakel, tea huest mer de Illusion vum Wirfelzeacker af der Liiv geniuhn 
awer net bekritt dich, un det Chrästkängt gliiwen ech ängde noch, komme was wolle; ech kaon, Gott soa härzlich gedaonkt, noch puer Wänschker änt Universum schäcken...
PS; wor em mät 16 Johr dertif nea erwuësän oder net? Wonn ech mich geat erännern wor e jang Pirschken bäi menger Oma en Marzi.
iwrijens; mät der Liiv (bäi menger Oma) miinen ech de Veranda.
awer net bekritt dich, un det Chrästkängt gliiwen ech ängde noch, komme was wolle; ech kaon, Gott soa härzlich gedaonkt, noch puer Wänschker änt Universum schäcken...PS; wor em mät 16 Johr dertif nea erwuësän oder net? Wonn ech mich geat erännern wor e jang Pirschken bäi menger Oma en Marzi.
iwrijens; mät der Liiv (bäi menger Oma) miinen ech de Veranda.
Of em mät siëszahn Johr schiun erwueßen wor, wieß ech net esi genäh. No der Konfirmation diurft em anjder de Jugend gohn, wat awer noch net hießt, datt em erwueße wor.
Daut mät der Liif hun ech schiun verstunden. Bä ias soht em uch esi. Veranda wor mī äst fiur Städder...
Daut mät der Liif hun ech schiun verstunden. Bä ias soht em uch esi. Veranda wor mī äst fiur Städder...
Det Gehīmnes
Dä auld Fichemaisäster wor schiun en long Zekt ellīn. Är Måhn wor äm Kräch gefallen uch derno hatt sä sich nemi frongdert. Kängd hatt se uch nichen.
Un em Dauch - et wor schiun kehn Owend - sauß sä af dem Binkeln fiur der Stuff end wiart af de Kia eus der Hiërd. Am en Zekt neherten sich det Heltnerliso uch der Puschkenhelmi ens saußen sich af den Grumpes, dī derlonjst stiangd.
Em anjderhialt sich iwer Det uch Gent, bäs det Liso frocht:
"Maun, waram hot ir niche` Kängtch?"
Da Auld iwerluecht en Well, dro soht se:
"Åch, wīßt te Metsche, mir hot der Stuerch hualt niche brocht."
Af daut dreht sich det achtjërich Liso dem glechauldrijen Nobergiange zia end frocht verschmitzt:
"Wåt mīnst te Helmi, verräde mer er det Gehīmnes, wa em Kängtch måcht oder läße` mer se pruestich starwe`?"
Dä auld Fichemaisäster wor schiun en long Zekt ellīn. Är Måhn wor äm Kräch gefallen uch derno hatt sä sich nemi frongdert. Kängd hatt se uch nichen.
Un em Dauch - et wor schiun kehn Owend - sauß sä af dem Binkeln fiur der Stuff end wiart af de Kia eus der Hiërd. Am en Zekt neherten sich det Heltnerliso uch der Puschkenhelmi ens saußen sich af den Grumpes, dī derlonjst stiangd.
Em anjderhialt sich iwer Det uch Gent, bäs det Liso frocht:
"Maun, waram hot ir niche` Kängtch?"
Da Auld iwerluecht en Well, dro soht se:
"Åch, wīßt te Metsche, mir hot der Stuerch hualt niche brocht."
Af daut dreht sich det achtjërich Liso dem glechauldrijen Nobergiange zia end frocht verschmitzt:
"Wåt mīnst te Helmi, verräde mer er det Gehīmnes, wa em Kängtch måcht oder läße` mer se pruestich starwe`?"
Di "geschegd" Vueter
Der Kokintenhanz hatt et än senger Kängdhiet ner esi mät dem Līren. Hī geng läwer mät den Kähen af de Hiatwīd oder arbet af dem Fiëld. Am en Zekt fronjert hī sich mät dem Pitroleschtenn, daut än der Schiul uch net abedånjd zia den Biësten zault...
Sä hadden en Giangen, den Tummes, dī villet wässe` wūl. Un em Dauch kūm hī hīm end feng un senge` Vueter mät Frogen ze bombardīren:
"Voter, wä ias Amerika?" Dī unfert:
"Ech wīß et niët."
"Trä säht mer, waram sich de Iard am de Suann dreht?"
"Dåt wīß ich uch niët."
"Na gaut, trä säht mer wiënichstens waram der Wäntch blēst?"
"Wīß der Gutta, waram, Gango!", entwäscht et dem Hanz ewenich leokt.
Der Tummes hatt nia ewenich Onjst end frocht:
"Voter, sål ech villecht nimmi freje?"
"Uch awer, Gang", unfert der Hanz mät däcker Brast, "frēch nuër wetcher, suënzt bleiwst te pruestich, wa denj Muetter, awer, wa te setchst, vu` mir kūst te muntch ualt iast līre`!"
Der Kokintenhanz hatt et än senger Kängdhiet ner esi mät dem Līren. Hī geng läwer mät den Kähen af de Hiatwīd oder arbet af dem Fiëld. Am en Zekt fronjert hī sich mät dem Pitroleschtenn, daut än der Schiul uch net abedånjd zia den Biësten zault...
Sä hadden en Giangen, den Tummes, dī villet wässe` wūl. Un em Dauch kūm hī hīm end feng un senge` Vueter mät Frogen ze bombardīren:
"Voter, wä ias Amerika?" Dī unfert:
"Ech wīß et niët."
"Trä säht mer, waram sich de Iard am de Suann dreht?"
"Dåt wīß ich uch niët."
"Na gaut, trä säht mer wiënichstens waram der Wäntch blēst?"
"Wīß der Gutta, waram, Gango!", entwäscht et dem Hanz ewenich leokt.
Der Tummes hatt nia ewenich Onjst end frocht:
"Voter, sål ech villecht nimmi freje?"
"Uch awer, Gang", unfert der Hanz mät däcker Brast, "frēch nuër wetcher, suënzt bleiwst te pruestich, wa denj Muetter, awer, wa te setchst, vu` mir kūst te muntch ualt iast līre`!"
Der Chrästmåhn
Um Chrästdauchowend hatt sich der Millemisch det entsprechän Kostüm äm Schlofzimmer ugeziugen end wurd vun senger Diuchter, dem Maio, derbä ziafällich gesähn.
No er Zekt kåm hie än de Stuww, wo uch der Chrästbuhm afgeställt wor. Mät em Sack af dem Räck traut hie än end feng un:
"Vom tiefen Walde komm` ich her..."
Mie kanjt hie net sohn, dänn det klien Maio feng un ze schroan end frocht verzweifelt seng Motter:
"Ias der Voter schie` wiëder besōfe?"
Um Chrästdauchowend hatt sich der Millemisch det entsprechän Kostüm äm Schlofzimmer ugeziugen end wurd vun senger Diuchter, dem Maio, derbä ziafällich gesähn.
No er Zekt kåm hie än de Stuww, wo uch der Chrästbuhm afgeställt wor. Mät em Sack af dem Räck traut hie än end feng un:
"Vom tiefen Walde komm` ich her..."
Mie kanjt hie net sohn, dänn det klien Maio feng un ze schroan end frocht verzweifelt seng Motter:
"Ias der Voter schie` wiëder besōfe?"
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
