uch der Bäffel.“ ????
uch des Bäffelkeah mosst et richtig hïssen Martha.
Denn der Bäffel hot sich jo noch näckest mëlke lossen.
Oder villecht än Nuescht ?
Aktion -Såksesch schreiwen-
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
Zeräck zem Beasem, Büesem, Beosem.
sächer nor fir ech Männer zaständich äs.???
åf nichen Foll, denn wonn de Mëdcher matkumen zem Åppel stialen, mossten sa jo de Åppel uch iarest verstëchen,
Nodem se Hiusenshäpper nichen håtten bliw når der Büesem iwrich.
Denn Ihr dinkt (detsch) der Busen, Busenweite uch esi wegter. Wonn Ihr zwë åwer,Martha uch Wittl, såksesch dinke wet, wet Ihr zeagia messen dått et desen Busen uch Busenweite äm Såkseschen lïder net git.
Villecht än Ihrem Dialekt di sihr oft eos der detschen "Schriftsprache" eru geziugen wird, und endstiht dron esi en Uert "Kucheldeutsch"
Der Roder Gebeor wennichstens kennt desen Busen den Ihr mïnt net.
Hia wïss når vum Beosem wor em da gestiulan Åppel stecht---
E Mëdchen wett sich de Åppel hoalt "an de Beosem luunest de Mimmcher jestiuchen hün"
sächer nor fir ech Männer zaständich äs.???
åf nichen Foll, denn wonn de Mëdcher matkumen zem Åppel stialen, mossten sa jo de Åppel uch iarest verstëchen,
Nodem se Hiusenshäpper nichen håtten bliw når der Büesem iwrich.
Denn Ihr dinkt (detsch) der Busen, Busenweite uch esi wegter. Wonn Ihr zwë åwer,Martha uch Wittl, såksesch dinke wet, wet Ihr zeagia messen dått et desen Busen uch Busenweite äm Såkseschen lïder net git.
Villecht än Ihrem Dialekt di sihr oft eos der detschen "Schriftsprache" eru geziugen wird, und endstiht dron esi en Uert "Kucheldeutsch"
Der Roder Gebeor wennichstens kennt desen Busen den Ihr mïnt net.
Hia wïss når vum Beosem wor em da gestiulan Åppel stecht---
E Mëdchen wett sich de Åppel hoalt "an de Beosem luunest de Mimmcher jestiuchen hün"
der Ijel schrieb: Zeräck zem Beasem, Büesem, Beosem.
Denn Ihr dinkt (detsch) der Busen, Busenweite uch esi wegter. Wonn Ihr zwë åwer,Martha uch Wittl, såksesch dinke wet, wet Ihr zeagia messen dått et desen Busen uch Busenweite äm Såkseschen lïder net git.
Der Roder Gebeor wennichstens kennt desen Busen den Ihr mïnt net.
Hia wïss når vum Beosem wor em da gestiulan Åppel stecht---
E Mëdchen wett sich de Åppel hoalt "an de Beosem luunest de Mimmcher jestiuchen hün"
oder noch ïher drangder....do wär mih Plåtz, wunn em de Bëuch änzecht....
;-)
Ijel sot:
"uch der Bäffel???
Äs dåt net lastich? Vum "Baasem, Büesem odder Beosem" kippt
dä Thematik iwer zem "Bäffel".
Danke, Ijel,dått Tea mich erännert huest, well em än Bäffel jo wärlich net melken kån.Drun håt ech na gor net gedåcht.
Noch kånjt ech zem Gläck dä Situation schnel ändern. Mät ennem Klick huen ech den Bäffel zer Bäffelkeah werden lossen.Nana stämmt et wedder.
Wunn ech mech net täischen, dro gefällt Dir meng, ås sachsesch, ous dem Kucheldetsch entsprangen, net sihr.
Äsi sen mer en Härmestadt demät griß gewuessen. Uch bä åser Sprechweise wällen mer bäm Schreiwen angden bleiwen.
Ech wïß, dått Tea et uch äsi sekst.
"uch der Bäffel???
Äs dåt net lastich? Vum "Baasem, Büesem odder Beosem" kippt
dä Thematik iwer zem "Bäffel".
Danke, Ijel,dått Tea mich erännert huest, well em än Bäffel jo wärlich net melken kån.Drun håt ech na gor net gedåcht.
Noch kånjt ech zem Gläck dä Situation schnel ändern. Mät ennem Klick huen ech den Bäffel zer Bäffelkeah werden lossen.Nana stämmt et wedder.
Wunn ech mech net täischen, dro gefällt Dir meng, ås sachsesch, ous dem Kucheldetsch entsprangen, net sihr.
Äsi sen mer en Härmestadt demät griß gewuessen. Uch bä åser Sprechweise wällen mer bäm Schreiwen angden bleiwen.
Ech wïß, dått Tea et uch äsi sekst.
Martha schrieb: Ijel sot:
"uch der Bäffel???
Äs dåt net lastich? Vum "Baasem, Büesem odder Beosem" kippt
dä Thematik iwer zem "Bäffel".
Martha,
än Ågnitheln hut viur eagefëhr 30Gohren en Fraa Bäffel uch Bäffelhiërden än Terracotta-Technik hiërgestallt und dro schwårz bemolt, esi en Bäffel hun ech mol geschinkt bekunn. Liider mosst se äm Luf der Gohr pueer Blessuren wegstecken...se sehgt arġ ramponiert ëus....
Wiißt tea wië mir esi en Bäffel, oder noch beeßer en Bäffelkeah mät Kålwken organisiere kaingt?..oder viellecht kaon ech ëus dem "artä popularä" esi en Bäffel kiifen?
Git et de artä popularä iwerhiift noch ä Rumänien??
En hiische Seangtich
uch en S"ä"rvus
Um Mårjen
Dä Sånn äs schīn åfgegangen.
Der Dåch huet etzt ugefangen.
Dä Mäschker Hanger verspīren,
Gāt Kerncher wedden sä kīren.
Verschlōfen se sich noch reïwen.
Sä kennen na nemi hä bleïwen.
Mät ären Flijelchen se schlohn
Wor werden dä se nana drohn?
M årjens äs der Däsch gedäckt,
Dåt hun sä gorr schniel bemärkt.
Mer hun änen Ketcher gestroat,
Wåt e jēdet Vijellhärz sihr froat.
Sä picken flink uch gorr håstich,
Ångstich hopsen se. Wä lastich!
Em zärrt sich äm jēden Bässen,
Den mer änen dorgeschmässen.
Dro kit ås Amsel frīh derzå
Äm ze picken en åller Råh.
Det lokt Gezärr se awer stīrt
Doräm verjocht sä gur, sifirt.
Wåt kit nå dō erbä geflījen
Weiß uch schwarz ugezījen?
Mer erkennen ås Elster wedder
Sä sprängt lastich åf uch nedder.
.
Sä jōcht ålle Vijel stronj dävun.
Fīr sech ellīn wäll se ålles hun.
En Douwenpoor uch fressen wed,
Doräm ät sich uch hä nedder lädt.
Erfehrt flejen ålle andern devun,
Är Krepchen hat gor net vill bekun.
Der Douwenkroop, die äs gāt gefällt.
Doräm gurrt et än der gånzen Wält
Dä Sånn äs schīn åfgegangen.
Der Dåch huet etzt ugefangen.
Dä Mäschker Hanger verspīren,
Gāt Kerncher wedden sä kīren.
Verschlōfen se sich noch reïwen.
Sä kennen na nemi hä bleïwen.
Mät ären Flijelchen se schlohn
Wor werden dä se nana drohn?
M årjens äs der Däsch gedäckt,
Dåt hun sä gorr schniel bemärkt.
Mer hun änen Ketcher gestroat,
Wåt e jēdet Vijellhärz sihr froat.
Sä picken flink uch gorr håstich,
Ångstich hopsen se. Wä lastich!
Em zärrt sich äm jēden Bässen,
Den mer änen dorgeschmässen.
Dro kit ås Amsel frīh derzå
Äm ze picken en åller Råh.
Det lokt Gezärr se awer stīrt
Doräm verjocht sä gur, sifirt.
Wåt kit nå dō erbä geflījen
Weiß uch schwarz ugezījen?
Mer erkennen ås Elster wedder
Sä sprängt lastich åf uch nedder.
.
Sä jōcht ålle Vijel stronj dävun.
Fīr sech ellīn wäll se ålles hun.
En Douwenpoor uch fressen wed,
Doräm ät sich uch hä nedder lädt.
Erfehrt flejen ålle andern devun,
Är Krepchen hat gor net vill bekun.
Der Douwenkroop, die äs gāt gefällt.
Doräm gurrt et än der gånzen Wält
Zem Thema „Mäschefrähstäck“
De Sånn gїt åf,
der Dooch fёt un
Ech ëfnen´t Fenster zem Balkon.
Ålle Vijel kun erun.
Sa kenne mech.
Vu mir det Frähstäck oft bekun.
Kёlchen, Amsel, Sproa uch Ëlster,
wä ihr ållen hїsst
ihr wässt et salwest bёsser.
Mä Läwlengsvijelchen
mat riudem Buert,
åf dech hun ech gewuert.
Schum dich net, kåm erun
loss de Ëlster kreischen
end loss dich net erwäschen.
Douwepuer, kutt uch ihr
Ruckes gorr,
gäw e Kernchen denjem Frachen.
Ëlster schwech, flech ewёch
loss da undern drun
tea huest geneoch bekun.
De Sånn gїt åf,
der Dooch fёt un
Ech ëfnen´t Fenster zem Balkon.
Ålle Vijel kun erun.
Sa kenne mech.
Vu mir det Frähstäck oft bekun.
Kёlchen, Amsel, Sproa uch Ëlster,
wä ihr ållen hїsst
ihr wässt et salwest bёsser.
Mä Läwlengsvijelchen
mat riudem Buert,
åf dech hun ech gewuert.
Schum dich net, kåm erun
loss de Ëlster kreischen
end loss dich net erwäschen.
Douwepuer, kutt uch ihr
Ruckes gorr,
gäw e Kernchen denjem Frachen.
Ëlster schwech, flech ewёch
loss da undern drun
tea huest geneoch bekun.
Der Måldierfer
E Moaldierfer geng ze Foss
mat seiner Küe
des Moarjest frai durch Rod
ba de´Gärmert sul hi, ke´ Blåddemort.
E Råder håt uch ugespånnen,
senj Kai, uch åfgeloadén åf de´Wogen
en machtich Süe
uch elef Farken noch derzüe.
Fuir senj Kai håt di uch agesoakt
Grüemet an am Såktech ageknoapt,
uch håin an der Tschuregla dråfgepoakt.
Hi drif seng Kai
und wancht uch mat der Giissel,
der Moaldierfer di geng hanj nea
end feng båld un ze schwiissen,
di docht esi ba sech :
garen wer ech desem Roader
meruch åfgeseessen
åwer di ried nast ke´ mech,
roaderesch hun ech vergeessen
wa kun ech nüe mat dem
når an´t Gesprech ?
Esi håt hii sech nüe,
det Hiift geneuch zebrochen
uch esealter näagedocht
bas seng Küe da Grüemet håt gerochen.
Da rakt den Hålz, strakt de Zoang
ent num sich e Paschken når derfun
dråf striichelt sich der Moaldierfer de Grunn,
ent säat : Güede Moarjen roader Brüeder
Ihr hoot agesoakt güet Füeder,
dåt schmakt uch mänjer Küe,
nå, wot spreicht ihr nüe derzüe ?
Hei den Keu üm Tschurgla ün
an lås se kniugen
kåm an seatz diech hair
åf mene´ Wiugen.
der Ijel Nov 2000
E Moaldierfer geng ze Foss
mat seiner Küe
des Moarjest frai durch Rod
ba de´Gärmert sul hi, ke´ Blåddemort.
E Råder håt uch ugespånnen,
senj Kai, uch åfgeloadén åf de´Wogen
en machtich Süe
uch elef Farken noch derzüe.
Fuir senj Kai håt di uch agesoakt
Grüemet an am Såktech ageknoapt,
uch håin an der Tschuregla dråfgepoakt.
Hi drif seng Kai
und wancht uch mat der Giissel,
der Moaldierfer di geng hanj nea
end feng båld un ze schwiissen,
di docht esi ba sech :
garen wer ech desem Roader
meruch åfgeseessen
åwer di ried nast ke´ mech,
roaderesch hun ech vergeessen
wa kun ech nüe mat dem
når an´t Gesprech ?
Esi håt hii sech nüe,
det Hiift geneuch zebrochen
uch esealter näagedocht
bas seng Küe da Grüemet håt gerochen.
Da rakt den Hålz, strakt de Zoang
ent num sich e Paschken når derfun
dråf striichelt sich der Moaldierfer de Grunn,
ent säat : Güede Moarjen roader Brüeder
Ihr hoot agesoakt güet Füeder,
dåt schmakt uch mänjer Küe,
nå, wot spreicht ihr nüe derzüe ?
Hei den Keu üm Tschurgla ün
an lås se kniugen
kåm an seatz diech hair
åf mene´ Wiugen.
der Ijel Nov 2000
Owend
Wonn de Sann angdergit,
Liëgt sich det Owendrit
Ställ af det Reg
Und der Dag arbetsmäd,
Stuwig uch sannverbrät,
Schlecht sich eweg.
Und de Nocht kit erun –
Schitt aus besternter Trunn
Dämmerung aus; -
Alles wird stamm uch ställ –
Millche se Wasserspäll
Mocht nor Gebraus.
Und der Mon kit eraf –
Tritt mät den Zihen af,
Datt hie net stier;
Kät Hellebard uch Schell
Vuer en jed Dir.
Und de Stern glisern hih –
Wä an em grisse Sii
Galdfäschker, klein;
Sähn af en jeden Hof,
Af e jed Haus erof
Än der Gemin.
Schloft nea ir guldich Let,
Hot ich gerackert het
Hot ich geplogt!
Wat ich um Herze lag –
Wat ich der Doch zebrach
Hilt nea de Nocht.
Mundartgedicht
Von
Friedrich Ernst
( 1829-1896 )
Wonn de Sann angdergit,
Liëgt sich det Owendrit
Ställ af det Reg
Und der Dag arbetsmäd,
Stuwig uch sannverbrät,
Schlecht sich eweg.
Und de Nocht kit erun –
Schitt aus besternter Trunn
Dämmerung aus; -
Alles wird stamm uch ställ –
Millche se Wasserspäll
Mocht nor Gebraus.
Und der Mon kit eraf –
Tritt mät den Zihen af,
Datt hie net stier;
Kät Hellebard uch Schell
Vuer en jed Dir.
Und de Stern glisern hih –
Wä an em grisse Sii
Galdfäschker, klein;
Sähn af en jeden Hof,
Af e jed Haus erof
Än der Gemin.
Schloft nea ir guldich Let,
Hot ich gerackert het
Hot ich geplogt!
Wat ich um Herze lag –
Wat ich der Doch zebrach
Hilt nea de Nocht.
Mundartgedicht
Von
Friedrich Ernst
( 1829-1896 )
Ruiseln es menj harz Gámoin
Ruiseln es menj harz Gámoin
diu ben ech gábuiren
äm hun ech már em alloin.
Troh áf enj gáschwuiren
won ách zaun dervun er vill
mech sául nest áwáich dreiwen
bäss net schoiden Lauw ách Soil
well ech hau enj bleiwen!
Fuir dem Fenster stot á Káistenbeum
hoi grest gor hoisch en`t Thul eruh
erzillt gor munchen hoischen Dreum
vu Lauw ach Hirten-Trou
ä senjem Schauden ech oft sáues
am dech gámoint met Sorjen schwáier
gor munchmel word det Eug mir náss
wa won ba oich et wáier!
Ne ben ech net moi diu ba oich
dervun zug ech met Schmarzen schwáier
ne schloit det Harz mir iwert Raich
wa won ba oich et wáier
Ais dem Grauw diu vun dem Ráich
pespern ech dá Froanjden
Broaider Sestern net zaut áwaich
bleiwt e Ruiseln enjden!!
Pfarrer Bruckner
Et wër fenj ze wassen wonni huet Pfarer Bruckner det geschriwen ? Ech bedunke mich
Ruiseln es menj harz Gámoin
diu ben ech gábuiren
äm hun ech már em alloin.
Troh áf enj gáschwuiren
won ách zaun dervun er vill
mech sául nest áwáich dreiwen
bäss net schoiden Lauw ách Soil
well ech hau enj bleiwen!
Fuir dem Fenster stot á Káistenbeum
hoi grest gor hoisch en`t Thul eruh
erzillt gor munchen hoischen Dreum
vu Lauw ach Hirten-Trou
ä senjem Schauden ech oft sáues
am dech gámoint met Sorjen schwáier
gor munchmel word det Eug mir náss
wa won ba oich et wáier!
Ne ben ech net moi diu ba oich
dervun zug ech met Schmarzen schwáier
ne schloit det Harz mir iwert Raich
wa won ba oich et wáier
Ais dem Grauw diu vun dem Ráich
pespern ech dá Froanjden
Broaider Sestern net zaut áwaich
bleiwt e Ruiseln enjden!!
Pfarrer Bruckner
Et wër fenj ze wassen wonni huet Pfarer Bruckner det geschriwen ? Ech bedunke mich
Ijel,
Tā huëst fīr ås en wangderhīsch Gedicht zem liësen ousgeseackt.Mir huët et sihr gåt gefallen
Det Gedicht vu Fårrer Bruckner äs bestemmt jeedem vun ås wä ous dem Härzen geschriwen. Det Hīmwih wit än nicher sachsescher Siël erleeschen. Et wit ås ängden beglīden. Hålt fängden mer jeeder vun ås än der Erännereng. Et äs de Gemīn, de Kirch,de Klook, en schaedich Būm, der Bach, det Rēch, der Bäsch… et äs īfach dåt, wåt iemōl wōr.
Villecht stammt det Gedicht jo ous der Zet wä der Exodus åfkunn äs.
Tā huëst fīr ås en wangderhīsch Gedicht zem liësen ousgeseackt.Mir huët et sihr gåt gefallen
Det Gedicht vu Fårrer Bruckner äs bestemmt jeedem vun ås wä ous dem Härzen geschriwen. Det Hīmwih wit än nicher sachsescher Siël erleeschen. Et wit ås ängden beglīden. Hålt fängden mer jeeder vun ås än der Erännereng. Et äs de Gemīn, de Kirch,de Klook, en schaedich Būm, der Bach, det Rēch, der Bäsch… et äs īfach dåt, wåt iemōl wōr.
Villecht stammt det Gedicht jo ous der Zet wä der Exodus åfkunn äs.
En Anekdot ous Siweberjen
Det Derfken Blutroth loat färr ewēch vu den Verkihrsstroßen, īnsem uch verstochen zwäschen vill Hijeln än åsem hīsche Siweberjerlånd. Na hadden åwer de Legd vun den benoberten Gemīnen dä Äwunner vu Bluthroth åls en Uert Schildbürger verspētelt. Ålle tumm uch spāßich Sachen dä passierten, worden na änen gären zågeschriwe. z. B: Foljendet:
Färr eweech, um Wåldesrånd, dō hat der Wåld - uch Feeldhäder gewunnt. Äm Wängter kangden senj Kängd de Schīl net besäcken, well se ägeschnoat wōren, end äm Sommer uch net, well hī de Kängd bä der Feldårbet ugestålt hat.
Ze den letzten Stangden vum Konfirmandenangderricht sen senj Kängd åwer dennich änt Dorf kunn. Uch Honz, seng Äldäster wōr na zem īrschten Mōl zem Angderricht erschīnen. Der Fårrer freecht än: “Kost tā det Vueterāser?“
Honz:“Näi“
Der Fårrer wōr verärjert uch empiērt iwer dä grīß Awässenhït des Gangen:
“Na, drō lihr, Ifåålt!“
Honz: “Ech bidden Se, Härr Vueter! Kån der Härr Vueter Vijelskerfker måche?“
Farrer:“Näi!“
Honz: „Na, drō lihr, Ifåålt!“
Det Derfken Blutroth loat färr ewēch vu den Verkihrsstroßen, īnsem uch verstochen zwäschen vill Hijeln än åsem hīsche Siweberjerlånd. Na hadden åwer de Legd vun den benoberten Gemīnen dä Äwunner vu Bluthroth åls en Uert Schildbürger verspētelt. Ålle tumm uch spāßich Sachen dä passierten, worden na änen gären zågeschriwe. z. B: Foljendet:
Färr eweech, um Wåldesrånd, dō hat der Wåld - uch Feeldhäder gewunnt. Äm Wängter kangden senj Kängd de Schīl net besäcken, well se ägeschnoat wōren, end äm Sommer uch net, well hī de Kängd bä der Feldårbet ugestålt hat.
Ze den letzten Stangden vum Konfirmandenangderricht sen senj Kängd åwer dennich änt Dorf kunn. Uch Honz, seng Äldäster wōr na zem īrschten Mōl zem Angderricht erschīnen. Der Fårrer freecht än: “Kost tā det Vueterāser?“
Honz:“Näi“
Der Fårrer wōr verärjert uch empiērt iwer dä grīß Awässenhït des Gangen:
“Na, drō lihr, Ifåålt!“
Honz: “Ech bidden Se, Härr Vueter! Kån der Härr Vueter Vijelskerfker måche?“
Farrer:“Näi!“
Honz: „Na, drō lihr, Ifåålt!“
Herr Anselm Roth schreiwt, dått de „Giftschleuder“ än Klīn- Kopesch dicht mocht.
Dåt äs endlich emōl en wärlich gāt Noricht!!
Mät desem Gedicht vu Paul Rampelt, ous “ Mediasch“, åser siwenberjesch sachseschen Stadt un der Griße Kokel, wäll ech un de Zekt erännern, wä Kopisch mät sengem Russ uch Medwesch sīr stark betrōfen huët.
Awer, Gott så Dånk, huëet dåt jo na endlich en Ånjd ! Mer wällen et guer hoffen.
Ach Härgott –
Bitte kam eruef
Und säch, wä mir hä liewen:
Det Wasser än der Keakel –
Gäftich-dräw, statt rin;
Dä Däjer alle groh,
statt riut;
de fräsch gewieschä Wiesch
äs schmuddelich,
net weß;
det Gräs uch de Blädder
se mih schwarz, wä grän…
… und änj erzilt de Motter wä et fräer wor.
Und wonn te wedder affe gihst,
ach Härrgott,
bitte wiesch de Laft
vum Ruß, vum Ruch, vum Gäft
mät Reen – mät Reen –
dat mer den hischen
bloen Hemmel
iwwer Medwesch
wedder kenne sähn!
Medwesch wōr ïst uch e rīn Städchen, ohne griß Industrie. Et git vil hīsch Erännerungen ous ålder Zekt dervun.
Adolpf Buchholzer huët uch senj hīsch Erännerungen u senj Hīmetgemin Griß- Kopisch än desem Gedichtchen festgehålden.
Kopesch äs meng härz Gemin,
Do bän ech gebuiren.
Äm hun ech, nor äm alīn,
Troa af äng geschwuiren.
Seng gedinken ech uch het,
Hun ät nä vergessen.
Huat ät doch meng Jugendzet,
Rech mät Gläck bemēssen.
Dåt äs endlich emōl en wärlich gāt Noricht!!
Mät desem Gedicht vu Paul Rampelt, ous “ Mediasch“, åser siwenberjesch sachseschen Stadt un der Griße Kokel, wäll ech un de Zekt erännern, wä Kopisch mät sengem Russ uch Medwesch sīr stark betrōfen huët.
Awer, Gott så Dånk, huëet dåt jo na endlich en Ånjd ! Mer wällen et guer hoffen.
Ach Härgott –
Bitte kam eruef
Und säch, wä mir hä liewen:
Det Wasser än der Keakel –
Gäftich-dräw, statt rin;
Dä Däjer alle groh,
statt riut;
de fräsch gewieschä Wiesch
äs schmuddelich,
net weß;
det Gräs uch de Blädder
se mih schwarz, wä grän…
… und änj erzilt de Motter wä et fräer wor.
Und wonn te wedder affe gihst,
ach Härrgott,
bitte wiesch de Laft
vum Ruß, vum Ruch, vum Gäft
mät Reen – mät Reen –
dat mer den hischen
bloen Hemmel
iwwer Medwesch
wedder kenne sähn!
Medwesch wōr ïst uch e rīn Städchen, ohne griß Industrie. Et git vil hīsch Erännerungen ous ålder Zekt dervun.
Adolpf Buchholzer huët uch senj hīsch Erännerungen u senj Hīmetgemin Griß- Kopisch än desem Gedichtchen festgehålden.
Kopesch äs meng härz Gemin,
Do bän ech gebuiren.
Äm hun ech, nor äm alīn,
Troa af äng geschwuiren.
Seng gedinken ech uch het,
Hun ät nä vergessen.
Huat ät doch meng Jugendzet,
Rech mät Gläck bemēssen.
Martha schrieb:
Mät desem Gedicht vu Paul Rampelt, ous “ Mediasch“, åser siwenberjesch sachseschen Stadt un der Griße Kokel, wäll ech un de Zekt erännern, wä Kopisch mät sengem Russ uch Medwesch sīr stark betrōfen huët.
Cha...
Martha, ech kaon mech gaonz geat erännern, dat mir als klinzich Kängd sïhr gären än der Keakel gebuet...ech diinken do hun ech siguer det Schwämmen gelïhrt...
Mät der Zegt...ohnen un de Foljen ze dïnken hun de gaonz Fabriken äihrer eagefiltert Uewasser mät såmt dem Gäft än de Keakel gelït....vun der Irti kaom en däck Ueflassriuhr mät gaonz riuder Flesseget...und...vorbäi wor eas Spass...zem Buede genge mer "la strand"...(Freibad)
Wonn ech äm Sommer däi geat, hïsch wëëß Levis-Hiusen uch det wëëß Joppchen unhat blifw dat net long weeß...tea kaost der't diinken....der Kopesch Russ wor schuld...
Awer Martha, mir hadden uch gräin Plaatzker, wo mer fräsch Laft genesse kaingden; de Keulwïs, den Grewel, Wiëwerlenk, de Hill...aldïst genge mer zefoss bäs ke Booßen...Zegt hadde mer geneach...Stress wor nichen Thema...
En S"ä"rvus
PS:Daonken der härzlich fiur de "Paul Rampelt"
...ech, fiur meng Dïl, erännere mich gären u Medwesch.
En Zegunengeschicht
änt sachsesch iwersatzt
Vir sihr langen Zegden, dō hat ås läw Herrgott emōl un de Mänschen vill Sachen verdielt, well sä uerem wōren uch wennich zä essen hadden.
Drō wōr et den Zegunen än den Sänn gekunn, uch za äm ze gohn. Sä wulen än bidden, änen uch äster ze giën. Awer nicher hat sech getrāt. No langem hin uch her Geried, hadden sich dennich zwe getrāt. Et wōr en Ålder uch en Janger. „Cha, frōchten sä sich gejensäktig, wåt känjden mer na nor sälwest dān, dått mer ås dem läwen Härrgott dennich uch weerdich ziijen?“
Der Jang sōt:“Mer werden äm en Poor Bēsen zem Hemmelkihren mät niën.
Dråf untfert der ander: “Näi. Ech wiß äst Besseret. Mer schlåchten fir än as zwe Ressker end gohn ze Foss zå äm.“
Äsi hadden sä et drodän uch gemåcht.
Wä sä na bä äm ukunn wōren, drō frēcht as Herrgott, wåt sä ijentlich bä äm wällen.
Na fengen sä īrscht un ze klōn uch ze jomern. Sä bëddelten anjem vil, sä hischten vun äm hī sil änen uch äsi vil giën, wä hī den Såchsen uch den Blōchen gegiën huët.
„Cha, ir meng läw schwarz Kängder, sōt as Härrrgott ken se, ir set ze spēt kunn. Alles wåt ech hat, hun ech schī vergiën. Wåt kån ech na noch fīr ech måche? Wåt eech noch giën?
„Vai“ krischen de Zegunen ze glēch uch ängden weder “vai“, vai“, wä ous ennem Håls.
Vai! Vai? Na, gāt! Uch hī sōt änen: „ Dåt solt ir ängden hun; äsi lång de Wält stiht.“
vun
Adolf Schullerus
Siebenbürgisches Märchenbuch,
Hermannstadt 1930
änt sachsesch iwersatzt
Vir sihr langen Zegden, dō hat ås läw Herrgott emōl un de Mänschen vill Sachen verdielt, well sä uerem wōren uch wennich zä essen hadden.
Drō wōr et den Zegunen än den Sänn gekunn, uch za äm ze gohn. Sä wulen än bidden, änen uch äster ze giën. Awer nicher hat sech getrāt. No langem hin uch her Geried, hadden sich dennich zwe getrāt. Et wōr en Ålder uch en Janger. „Cha, frōchten sä sich gejensäktig, wåt känjden mer na nor sälwest dān, dått mer ås dem läwen Härrgott dennich uch weerdich ziijen?“
Der Jang sōt:“Mer werden äm en Poor Bēsen zem Hemmelkihren mät niën.
Dråf untfert der ander: “Näi. Ech wiß äst Besseret. Mer schlåchten fir än as zwe Ressker end gohn ze Foss zå äm.“
Äsi hadden sä et drodän uch gemåcht.
Wä sä na bä äm ukunn wōren, drō frēcht as Herrgott, wåt sä ijentlich bä äm wällen.
Na fengen sä īrscht un ze klōn uch ze jomern. Sä bëddelten anjem vil, sä hischten vun äm hī sil änen uch äsi vil giën, wä hī den Såchsen uch den Blōchen gegiën huët.
„Cha, ir meng läw schwarz Kängder, sōt as Härrrgott ken se, ir set ze spēt kunn. Alles wåt ech hat, hun ech schī vergiën. Wåt kån ech na noch fīr ech måche? Wåt eech noch giën?
„Vai“ krischen de Zegunen ze glēch uch ängden weder “vai“, vai“, wä ous ennem Håls.
Vai! Vai? Na, gāt! Uch hī sōt änen: „ Dåt solt ir ängden hun; äsi lång de Wält stiht.“
vun
Adolf Schullerus
Siebenbürgisches Märchenbuch,
Hermannstadt 1930
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
