Gedichter vum Hans Otto Tittes

Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.

Günther (Administrator)
schrieb am 23.11.2008, 14:34 Uhr
Reimer schrieb:
Fååltsch Diagnos
Munch enner ställt ååldiest bä sech
en Diagnos, wid gåånz verråfft;
und sot der Oorzt: "Dåt stämmt jo net!",
språnjt hie vur Fråd schär än de Låft.

Wonn et esi äs, dron äs't gat,
dått bäs zem Schlåss der Oorzt hot riëcht.
Norr, wonn em sich emol genaa
deen åndern Fåll uch iwwerliëcht,

dått sich der Oorzt geerrt hot, und
dett kå betrefen åll vun as,
dro kån et senj äm lichste Fåll,
dått bååld deråf - em beißt änt Gras!


Wer dieses Gedicht und zwei andere - live vorgetragen von Herrn Tittes - sehen und hören möchte, kann das hier tun:

http://de.youtube.com/watch?v=kmdzMTKNj5g

Viel Spaß!
Wittl
schrieb am 23.11.2008, 15:02 Uhr (am 23.11.2008, 15:03 Uhr geändert).
Günther schrieb:
Wer dieses Gedicht und zwei andere - live vorgetragen von Herrn Tittes - sehen und hören möchte, kann das hier tun:
http://de.youtube.com/watch?v=kmdzMTKNj5g
Viel Spaß!



Danke Günther, (danke "Reimer")....
war spassig rein zu hören.
Reimer
schrieb am 28.11.2008, 08:49 Uhr
Än er klenneren Uertscheft kennt der Hausoorzt net norr de Krånkegeschichte vu senje Patienten, sondern uch zem Diel är familiär Situation.
Derr Oorzt åwwer, vun deem na de Riëd äs, wor net åf dem lezte Stånd bä desem Patienten:

Net åf dem Luufenden
En Oorzt gewakt wid än der Noocht,
kurtsch wä hie sich hått dorgeloocht.
Um Telefon e Mån äm sot,
senjt geestern wer senj Fraa marod

und hat zer Zet esi 'n stårk Schmärzen
vun angde riëchts schär bäs zem Härzen;
uch nooch behieft hie, dått bestämmt
hat sich um Blinddarm äst verklämmt.

Åf dåt erklert der Oorzt dem Mån,
dått et der Blinddarm net se kån,
wel hie vur Johren hat de Fraa
drun operiert, wässt hie genaa.

Dråf sot der Mån dem Dokter lies:
"Dåt stämmt, Härr Dokter, cha, ich wieß,
norr äs Fraa långhär dervun,
dett äs menj zwet, dä ich enzt hun!"
Günther (Administrator)
schrieb am 30.11.2008, 17:26 Uhr (am 30.11.2008, 17:26 Uhr geändert).
Hans Otto Tittes schreibt nicht nur Gedichte in Mundart, sondern hat auch ein Theaterstück in Mundart geschrieben, welches am 21. November erstmals in Drabenderhöhe aufgeführt wurde. Einige Ausschnitte aus dem humorvollen Stück, das in der heutigen Zeit in Drabenderhöhe spielt, gibt's hier: www.vimeo.com/2384884
Reimer
schrieb am 05.12.2008, 08:54 Uhr
"Aller guten Dinge sind drei!" hießt et åf Detsch.
Sot em dåt uch åf Såchsesch? Ech hun et näckest gehirt.
Jedefålls äs hä na nooch en drätt Gedicht vun em Oorzt uch em sihr sporseme Patienten, die läwer en Ärztemuster (uch hä fehlt mer der såchsesch Nummen) mätnitt, wä wonn e det Medikament än der Åpenthik kieft (åwwer esi se mer jo schär åll).

Sporsem
Der Oorzt froocht deser ennen Dåch,
wä hie ä senjer Praxis såch
den Nober Misch: "Was haben Sie?
Das sieht doch aus nach Allergie!"

Der Misch, verdaddert, kangt näst son
und bliw, stått dorzesätzen, stohn;
e wåsst net, wåt äs Allergie.

Ämdåt wor hie uch anjem frih,
wä än der Dokter bååld dråf froocht
und glech zwe Ärztemuster broocht,
wiël hie Tabletten odder Creme
mätniën, wåt wer äm ugenehm?

Dett hått der Misch glått glech kapiert
und sot dem Dokter asheniert
und leechelt iwwert gåånz Gesicht:
"Mehr was, nur zahlen will ich nicht!"
Reimer
schrieb am 12.12.2008, 17:01 Uhr
Uch dett äs schi passiert:

Vur- uch Nodiel
Der Oorzt verschreiwt em äldern Mån
en Hirgeret. Åf dåt los kån
die wedder ålles beßer hiren.
Norr ient, sot hie, wed än sihr stiren,

und zwor det Grenje vun der Fraa,
dåt hie senjt Johren hat bäs na
zem Gläck norr brachdielhåft vernunn,
dåt wer derza na wedder kunn.

Em set, det Hirgeret hot och
en Nodiel - bäm Gebroch.
Reimer
schrieb am 21.12.2008, 09:10 Uhr
Mät dem foljende Gedicht, dåt dettmol zemlich lånk geroden äs, verowschieden ech mich fur dett Johr vun ålle Liësern der "Såchseschen Wält" und wänjschen ugenehm Feiertach uch Gesangdhiet fur 2009!

Gedånken zem Johreswiëßel

Zem Johreswiëßel, ålsi bååld,
äs det heirich Johr det åålt.

Der ien zecht na Bilanz und mient,
det Elend hat en net verschint,
wel hie än desem lezte Johr
gorr villmol ohnen Årbet wor.
Und dennich set hie uch en Grangd
zem dånkber senj: e äs gesangd!

En åndrer, enjde voler Mat,
sot, dått e bäs na näckest hat
um Ånjd des Johres nogedoocht,
dåt hat esiwäsi näst broocht.
Hie äs der Mienung, dått em nitt
det Johr vun Ufång, wä et kitt.

En drätter, die äs sihr zefridden,
wel hie sich nemmi mess bekridden
äm Geeld, denn än dem lezte Johr
hie Lotto-Hieftgewänner wor.
Und trotz Gewänn, wä hä beschriwwen,
äs åf dem Teppich hie doch bliwwen.

En neechster låt derhiem äm Bat
sihr krånk, deem giht et gor net gat;
et froocht sich, ow e åf nooch stiht,
em dinkt bä äm schin un den Did.
Der Johreswiëßel äs gewäss
do traurich, wel't der lezt wohl äs!

Et gew uch åndern nooch gorr vill,
der ien mät, genner ohnen Ziel,
norr, åfzezihlen ålle wer
ze långwellich uch zemlich schwer.

Doch Wänjsch zem nåe Johr em hirt
aus ålle Richtunge vermihrt:
Der Ruucher schär jed Johr dråf schwirt,
dått e zem nåe Johr åfhirt
mät der Zigarr, hålt mät Tåbåk,
norr schåfft hie't net, wel et em schmåckt.

Der Schüler, die äm Liëse schwåch,
die wänjscht sich, dått e glått dess Såch
neechst Johr doch än de Gräff bekitt
und net nooch äst derzwäsche kitt.

Der Bauer wänjscht gat Wädder enjden;
de Motter wänjscht sich vun de Kängden,
dått se net trandeln bäm Unzähn,
und sich enj no dem Lihre sähn.

Åfzihle kent em hä nooch vill,
und dennich wer et norr en Diel
vun deen, dä 'm nåe Johr erhoffen,
dått Dirr uch Dur än stoh miest ofen.

Zem Schlåss wer uch Gesangdhiet gat
fur Schåffenskråft - net Iwwermat;
mät deem zestirt em miestens norr,
wåt de Natur schåfft åll de Johr.

Der ållergresst Wänjsch åwwer äs,
die hießt uch het, wä frähr e hess,
dått Katastrophen nichen kunn
uch ålle Mänjsche Fridden hun!

Dem åålde Johr sot na Adje:
Hans Otto Tittes aus Drabenderhöh'.
Reimer
schrieb am 01.01.2009, 15:23 Uhr
Det åller ierscht wänjschen ich ållen, dä hier ännesähn, e gläcklich,
gat und vur ållem e gesangd Nåjohr!



Het såch ech bä as än der Uertscheft en äldere Mån, die Silvestermüll äsummelt und
mät sich sälwest riëd; ich wieß zwor net wåt, åwwer begiestert såch e net äm sich!
Derza de foljend Zellen:

Nåjohresärjer
Um ierschten Dåch äm Nåe-Johr
leestert en älder Mån, und zwor
åf dä, dä zer Silvesternoocht
geschoßen - äm de Rah än broocht.

Der Wuhlståndsmüll ä Gärten, Stroßen
låt däck, dåt ärjert än deermoßen,
dått em, stått än de Kirch ze gohn,
än wädend set äm Goorte stohn.

Dråf, deff gebackt, hie sich gorr tummelt,
dått e de Knåller åll äsummelt,
dä än der Noocht senj explodiert,
bä äm äm Goorten dro krepiert.

Und wä na ålles wedder rien,
giht än de Stuw hie ä senj Hiem
und set, wel grod lieft der TV,
wä deier wor die gåånz Radau.

Nodeem e sich dåt ugesähn,
dinkt hie: ' Detschlånd kån or'm net senj,
denn wie Millionen esi verprasst,
gehirt vill feester ugefåsst.'
Reimer
schrieb am 09.01.2009, 11:31 Uhr
Za den geestrijen Temperaturen (Minus 29 Grad) passen de foljend Zellen:

Wänjter ä Siweberjen
E Pursch begliet, wä fräher äwlich,
de Frängdan hiem bäs vur det Dur
(het wer munch enner gorr bedräwlich,
wel damols stangd em norr dervur).

Se måchten dåt, wåt em hålt dit,
wonn em verläwt äs und norr stiht.

Doch wel et Wänjter wor uch kåålt
und hie um Räck frur agemien,
sot e zer Frängdan zemlich bååld:
"Bleiwst ta nooch hä? - Ech gohn na hiem!"
Reimer
schrieb am 18.01.2009, 09:21 Uhr
De foljend Zellen passen ze jeder Johreszet:

Kunn uch Gohn
'si lång de Krånkhiet kitt uch giht,
der Mänjsch nohier uch åf nooch stiht,
äs et schi gat, em sil net klon.
Norr, licht äs't, wo sä net wäll gohn,
sich feestbeißt und let norr nooch los,
wonn Däschler niën, stått Schnedder, Moß.
Reimer
schrieb am 27.01.2009, 09:38 Uhr
Ech liëse glått angder "Aktuelle Termine", dått et un desem Woochenånjd ä villen Uertschefte mät dem Fosendichball losgiht.
Hä en poor Zellen vun em älderen Ihpoor, dåt Problemer mät dem Verklieden hått:

En hårt Verglech
Bevur en älder Ihpoor giht
zem Fosendichball, se dischkurieren,
wel sä, de Fraa, äm nichen Preis
wäll sich wä hie uch maschkurieren.

Dråf froocht de Fraa de Mån, wåt wed
hie är zem Unzähn het vurschlon,
wåtfer e Klied sil sä sich niën,
dåt zem Gesicht är gat wed stohn.

Der Mån dinkt no, beset senj Fraa,
dä frähr wor ienich wä en Dok,
und sot: "Nå, passend furt Gesicht
fällt mer norr än denj Fåålderok."
Martha
schrieb am 27.01.2009, 12:04 Uhr
Zem Wiirt „Fåålden“ fällt mer na äst zem Schmunzeln än:
Det klinzich Maio såß bä senjer Grīßo åf dem Schieß, strichëlt är iwert Gesicht und sōt za är:
„Grißi, äm wåt huet Ir esi vill Fåålden äm Gesicht?”
Se untfert äm:
„Well ech na åålt geworde bän, månj Kånjd“
„Na wunn schī, tā kåst jo äst dekeen mochen.
„Wat menj īnich Meedchen, sol ech dān?“
„Dåt äs gånz īfach.
„Entfåålt dech!“

der Ijel
schrieb am 27.01.2009, 12:48 Uhr
„Entfåålt dech!“ Martha !!
äs e ket ze "schwër" Wuert fuer e klinzich Mëdchen,
ent klaint uch net esi såksesch. Viellecht städderesch?
Ech duech glech drun, det Mëdchen wett kën de Grüisi sprechen : Bijel dich Grüisi.
Martha
schrieb am 27.01.2009, 14:33 Uhr
Cha Ijel, tā huëst jo riëcht. Sachsescher häw det “bijel”dech sich ugehiërt., wåt mer gor net frängdlich klängt. Em sol sich dōt emōl virställen.! Dier Sänn wōr awer guer net gemient, sondern dått de Grīßmätter heckt ze dooch sich än aser modernen Wält uch „ entfåålden“ kennen. Sä sen jo bemäht, Schrätt ze holden; sich un ållem ze bedielijen; wō et norr giht mät ze mochen. Na, schmunzeln mer awer dennich e ket, äsi.?
Wittl
schrieb am 27.01.2009, 15:32 Uhr (am 27.01.2009, 21:45 Uhr geändert).
cha....
wonn de Fåålde sich entfålde....
und quasi net miih ewechzebijeln seng....
dro äs niche Malheur...em kaon se uch gaonz iifach glatt haingder de Iuhre doasen....
uch äm Niutfall e wennich dervun ueschnegden....
nor Diridari...brëucht det old Mary...

Über sich selbst zu lachen...erfordert ein Quentchen Selbstironie......
S"ä"rvus....

(und übrigens...ein faltenloses Gesicht kommt einer Maske gleich...frei von jeglicher Mimik...)

Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.