Geriëcht Verdielung
Näst åf der Wält schenjt 'si geriëcht
verdielt ze sen wä der Verstånd,
well jeder dinkt, e hat dervun
genach bä sech äm Hieft erkånt...
Gedichter vum Hans Otto Tittes
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
Hä kån em sähn, wä wichtich jed Mänjsch äs, net norr wunn e studiert hot und åf em hechere Posten äs:
Uch wichtich
Et trefe sich no 20 Johren
zwo Frängdännen åf iest bäm Gohn.
No der Begressung sot en jed kurz,
wåt zwäschendurch sä hat gedon.
De Iërscht, senjt långenhärr schi frånjdert,
hot Känjd, derza en gade Mån,
de Zwet, well näst vun dese bieden,
dåt vu sich net behiefte kån.
Dä åwwer mient, dått bäm Theater
äm Uert sä anentbehrlich äs,
denn sil se irjendwonni fehlen,
wid sä vun ålle sihr vermässt.
Sä äs nemlich grod åf deem Posten,
wo'm zaständich äs fur de Rollen;
zwor sen et net dä åf der Bühn,
et sen, dä äm Klosett he sollen!
Uch wichtich
Et trefe sich no 20 Johren
zwo Frängdännen åf iest bäm Gohn.
No der Begressung sot en jed kurz,
wåt zwäschendurch sä hat gedon.
De Iërscht, senjt långenhärr schi frånjdert,
hot Känjd, derza en gade Mån,
de Zwet, well näst vun dese bieden,
dåt vu sich net behiefte kån.
Dä åwwer mient, dått bäm Theater
äm Uert sä anentbehrlich äs,
denn sil se irjendwonni fehlen,
wid sä vun ålle sihr vermässt.
Sä äs nemlich grod åf deem Posten,
wo'm zaständich äs fur de Rollen;
zwor sen et net dä åf der Bühn,
et sen, dä äm Klosett he sollen!
Gewihnlich hot en Nodiel uch en Vurtiel, wä em hä set:
Vurtiel
En Hangd, en Vueģel odder Kåtz
munch enner het åls Frängd sich hält,
well deer ie Frängd net kritisiert
und uch bled Froģen näckest ställt!
Vurtiel
En Hangd, en Vueģel odder Kåtz
munch enner het åls Frängd sich hält,
well deer ie Frängd net kritisiert
und uch bled Froģen näckest ställt!
Dett äs zwor net en typesch Motterdåchgedicht, åwwer vun er Motter äs uch hä de Riëd:
Mottersårjen iwwerål
Der Huulzwurm krecht, em ahnt et schin,
durch sihr vill Brädder, griß wä klien.
De Klennen, någrich ä Bewiëjung,
verlåsse munchmol - ohnen Iwwerliëjung
det Brat und sen dro bååld dervun.
Wo' speter sä net hieme kunn
und sen um Owend net äm Haus,
stächt Mama-Wurm det Hieft eraus
und huelt zeräck sä wä um Katchen,
ändiëm se rofft: "Husch, husch änt Bratchen!"
Mottersårjen iwwerål
Der Huulzwurm krecht, em ahnt et schin,
durch sihr vill Brädder, griß wä klien.
De Klennen, någrich ä Bewiëjung,
verlåsse munchmol - ohnen Iwwerliëjung
det Brat und sen dro bååld dervun.
Wo' speter sä net hieme kunn
und sen um Owend net äm Haus,
stächt Mama-Wurm det Hieft eraus
und huelt zeräck sä wä um Katchen,
ändiëm se rofft: "Husch, husch änt Bratchen!"
Um 31. Må äs der Wält-Netruucherdåch. Ech wieß, dått dett e wennich besangder klånjt, åwwer wä sål em Welt-Nichtrauchertag iwwersazen? Derza foljend Wärschker:
Bäzedden åfgepasst
Munch enner hot det Ruuchen iërscht
åls Stärwenskrånker åfgegiën,
nodeem senj Lang wor "zageteert"
und hårt derza schär wä e Stien.
Bäs damols hess et: "Schåff'n ech net!"
Dåt Thema wor fur än tabu,
ow angden odder uewen hie
passt åf de Skala des IQ.
Tja, dett Problem hot die gor net,
die vun der Zigarr näst wuel wässen,
äm dåt giht, wåt de Låft berträfft,
et äm uch net esi besch...!
Bäzedden åfgepasst
Munch enner hot det Ruuchen iërscht
åls Stärwenskrånker åfgegiën,
nodeem senj Lang wor "zageteert"
und hårt derza schär wä e Stien.
Bäs damols hess et: "Schåff'n ech net!"
Dåt Thema wor fur än tabu,
ow angden odder uewen hie
passt åf de Skala des IQ.
Tja, dett Problem hot die gor net,
die vun der Zigarr näst wuel wässen,
äm dåt giht, wåt de Låft berträfft,
et äm uch net esi besch...!
Et äs wedder emol esi färr, dått de Gebauern hä Årbetskreeft brochen, wel der Spårjel uch de Kråtzewetzen zem ärne sen:
Sommersårjen
Et äs senjt Johre schi bekånt
bä as än asem detsche Lånd,
dått jede Sommer äs't det sälw:
De Bauern hä, dä brochen Hälf,
wel än der Kråtzewetzenzet
brocht em zem Ärne gorr vill Let.
Vum Årbetsåmt kå Let em hun,
dä åwwer miest norr iemol kunn,
wä dess vär, dä erschinne sen,
verschwangden åwwer bååld fur enj:
Der Iërscht set aus zwor gåånz seriös,
norr äs die anjem adipös,
dåt hießt, der Boch äs däck uch fätt
und bäcke kån hie sich uch net.
Der Zweet, die hot norr wennich Kråft,
die kom zwo Stangden Årbet schåfft.
Der Drätt sot za, begiestert dit,
norr wid die vun der Sånn glech rit;
ien Sånn norr dä bekitt em sihr -
äm Urlew dä um Mättelmiër.
Der Viert äs kreeftich, hiësch bronsiert,
em dinkt, derr äs interessiert
und mient, åf dese kån em ba'n,
norr schod - die stiht net åf vur zahn.
Esi giht dåt senjt ville Johren,
dått nemmend mih kitt vun dee pooren,
äm dåt messen de Bauern huelen
de Hälfer het direkt aus Puelen!
Sommersårjen
Et äs senjt Johre schi bekånt
bä as än asem detsche Lånd,
dått jede Sommer äs't det sälw:
De Bauern hä, dä brochen Hälf,
wel än der Kråtzewetzenzet
brocht em zem Ärne gorr vill Let.
Vum Årbetsåmt kå Let em hun,
dä åwwer miest norr iemol kunn,
wä dess vär, dä erschinne sen,
verschwangden åwwer bååld fur enj:
Der Iërscht set aus zwor gåånz seriös,
norr äs die anjem adipös,
dåt hießt, der Boch äs däck uch fätt
und bäcke kån hie sich uch net.
Der Zweet, die hot norr wennich Kråft,
die kom zwo Stangden Årbet schåfft.
Der Drätt sot za, begiestert dit,
norr wid die vun der Sånn glech rit;
ien Sånn norr dä bekitt em sihr -
äm Urlew dä um Mättelmiër.
Der Viert äs kreeftich, hiësch bronsiert,
em dinkt, derr äs interessiert
und mient, åf dese kån em ba'n,
norr schod - die stiht net åf vur zahn.
Esi giht dåt senjt ville Johren,
dått nemmend mih kitt vun dee pooren,
äm dåt messen de Bauern huelen
de Hälfer het direkt aus Puelen!
Villecht erkennt sich hä munch enner sälwest odder wennichstens en åndern:
Wedderwällich
E Mån hält net vill vun dem Goorten,
hie sätzt äm Zimmer und plant Fohrten.
Bäs ennes Dåģes kitt senj Fraa
und sot: "Kåmm, Schåtz, menj Härzken, ta,
hälf mir en Stroch hä ämzeflånzen,
meer norr den hålwen, wo net gånzen.
Die seech sonst wo vill hescher aus."
Dem Mån schenjt dåt, gånz klor, e Graus:
"Mess dåt grod het sen abedånjt,
hot dåt net Zet - neechst Johr um Ånjd?"
Aus: Wåt än der Ih passiere kån...
Wedderwällich
E Mån hält net vill vun dem Goorten,
hie sätzt äm Zimmer und plant Fohrten.
Bäs ennes Dåģes kitt senj Fraa
und sot: "Kåmm, Schåtz, menj Härzken, ta,
hälf mir en Stroch hä ämzeflånzen,
meer norr den hålwen, wo net gånzen.
Die seech sonst wo vill hescher aus."
Dem Mån schenjt dåt, gånz klor, e Graus:
"Mess dåt grod het sen abedånjt,
hot dåt net Zet - neechst Johr um Ånjd?"
Aus: Wåt än der Ih passiere kån...
Odder erkennt sich uch hä emmest?
Wuhlgefähl
Munch enner dinkt und sot et meer,
dått hie gånz anentbehrlich wer.
Veriener leet hie nichen aus,
uch wo bä äm äm gånzen Haus
låt Årbet, dä ze måche wer,
norr - do verspirt hie en Barrier.
Hie fählt sich saawuhl iwwerål,
derhiem norr - äs et äm e Grål.
Aus: Wåt än der Ih passiere kån...
Wuhlgefähl
Munch enner dinkt und sot et meer,
dått hie gånz anentbehrlich wer.
Veriener leet hie nichen aus,
uch wo bä äm äm gånzen Haus
låt Årbet, dä ze måche wer,
norr - do verspirt hie en Barrier.
Hie fählt sich saawuhl iwwerål,
derhiem norr - äs et äm e Grål.
Aus: Wåt än der Ih passiere kån...
Dett git et lieder uch:
Der fååltsch Partner
Wonn em gemiensem iensem äs
und dajlich stangdelång bekritt,
dro hat ellien em bleiwe kännen,
wonn em gewåsst, dått dett draus wid!
Aus: Wåt än der Ih passiere kån...
Der fååltsch Partner
Wonn em gemiensem iensem äs
und dajlich stangdelång bekritt,
dro hat ellien em bleiwe kännen,
wonn em gewåsst, dått dett draus wid!
Aus: Wåt än der Ih passiere kån...
Frähr woren de Mänjschen net esi åfgeklert, wä et het de Känjd schi sen.
Und dennich äs der Jang äm foljende Gedicht mät der Åfklerung vu senjer Motter iwwerfordert und ställt um Schlåss en begrånjd Frooch:
Dennich ze ausfährlich
De Känjd, dä wärden het sihr schnel
schin åfgeklert, dåt äs bekånt.
De foljend Zelle sen derfur
der beest Beweis, ow't Stådt, ow't Lånd.
De Motter sot iest ärem Tin,
die zwor iërscht knåpp drå Johr wor åålt,
wä dåt owlieft bä der Geburt,
ålsi wä't giht der Rend no hålt:
"Iërscht kitt det Hieftchen, dro de Schuuldern,
dro Ärmcher, Körper uch de Fess,
und dro låt, zagegiën, gånz mäd,
det Baby do gorr ienich, sess."
Na åwwer kåm de Frooch, dä schwer
äs fur Gescheten uch fur Tummen,
der klien Tin froocht senj Motter: "Und
wie bat det Baby dro zesummen?"
Und dennich äs der Jang äm foljende Gedicht mät der Åfklerung vu senjer Motter iwwerfordert und ställt um Schlåss en begrånjd Frooch:
Dennich ze ausfährlich
De Känjd, dä wärden het sihr schnel
schin åfgeklert, dåt äs bekånt.
De foljend Zelle sen derfur
der beest Beweis, ow't Stådt, ow't Lånd.
De Motter sot iest ärem Tin,
die zwor iërscht knåpp drå Johr wor åålt,
wä dåt owlieft bä der Geburt,
ålsi wä't giht der Rend no hålt:
"Iërscht kitt det Hieftchen, dro de Schuuldern,
dro Ärmcher, Körper uch de Fess,
und dro låt, zagegiën, gånz mäd,
det Baby do gorr ienich, sess."
Na åwwer kåm de Frooch, dä schwer
äs fur Gescheten uch fur Tummen,
der klien Tin froocht senj Motter: "Und
wie bat det Baby dro zesummen?"
Iwwer dåt, wåt än de foljenden Zelle stiht, dinkt em iejentlich net no, åwwer et stämmt dennich...
Eklich
Munch Mänjsch, hygienesch sihr bewåsst,
dinkt net derun, wonn hie de Bråst
mät Låft fällt (ow et än der Stuw,
äm Bod, äm Saal odder bäm Suff),
dått hie uch änedemt -Härr je! - verdåmmt,
uch Låft, dä vun em åndern ståmmt!
Aus: Zem Låchen uch Nodinken
Eklich
Munch Mänjsch, hygienesch sihr bewåsst,
dinkt net derun, wonn hie de Bråst
mät Låft fällt (ow et än der Stuw,
äm Bod, äm Saal odder bäm Suff),
dått hie uch änedemt -Härr je! - verdåmmt,
uch Låft, dä vun em åndern ståmmt!
Aus: Zem Låchen uch Nodinken
Munch e Städder spot gärn iwwer de Gebauern. Die siël åwwer de Schlåchfärteget vun de Gebauern net angderschazen:
Der schlåchfärtich Gebauer
E Städder, die gorr sihr geschet
und jedem enj norr Rotschlaach git,
äs bä 'm Gebauern iest äm Stål,
glått wä der Bäffel e Kålw bekitt.
Natürlich tedicht hie uch do
und mient, dått hie hat wedder Riëcht,
uch wonn äm Stål e jeder wieß
wä't giht - vum Bäffel bäs zem Kniëcht.
"Säch, håålt der 't Mell und så 'mol ställ,"
sot em der Bauer no er Zet,
"sonst dinkt derr Bäffel, dått hie schin
gekålwt hat, wonn e dech hä set!"
Der schlåchfärtich Gebauer
E Städder, die gorr sihr geschet
und jedem enj norr Rotschlaach git,
äs bä 'm Gebauern iest äm Stål,
glått wä der Bäffel e Kålw bekitt.
Natürlich tedicht hie uch do
und mient, dått hie hat wedder Riëcht,
uch wonn äm Stål e jeder wieß
wä't giht - vum Bäffel bäs zem Kniëcht.
"Säch, håålt der 't Mell und så 'mol ställ,"
sot em der Bauer no er Zet,
"sonst dinkt derr Bäffel, dått hie schin
gekålwt hat, wonn e dech hä set!"
Hallo Reimer.
loss mech za desem Thema ha uknäppen mat em Erliawnes eos der Zegt wa mir noch Bäffel håtten:
Der Bäffel ?
En Städderan kum īst zeas,
sa wūl eas Bäffel sahn
än ärrem Liawen håt sa noch nichen ze Gesicht bekun.
Mir håtten deamols zwīn äm Stōll.
Sa frocht uch ow em se terft fotografieren.
Natirlich, sot me Vueter.
Når bam Mēlken cha net stihren.
Dåt märkt sich de Städderan.
Noch äst, sot me Vueter, sa sīl sich stått der Kirschrüider Blus lawer äst underet undeaen,
denn der Bäffel reagihrt empfåindlich åf da rüid Foarf.
Empfonjdlich ? frōcht des nobel Fra.
Cha sot me Vueter, der Bäffel wird stīrich,
nervös uch verafft won hia äst rüidet segt.
Det kum der Städderan märkwīrdich fuir,åwer sa märkt sich et uch, end geng glech mat menjer Säster
än eas Fädderscht Stuf,end klīd sich am.
Än der Zegt duecht sa iwer äst noh wåt är åfgefålle wor.
Dått ha än deser Gemīn, won de Riad vu Bäffeln wor
ängden der männlich Artikel derfuir gesåtzt wird.
Der Bäffel, zwīn Bäffel, der Bäffel wird stīrich--
Sa wor Professoran der Philologie
uch Germanistik ba der Uni Leipzig,
end num et mat der Grammatik sihr genah.
Wä kanjt nea ha vum Mēlken de Riad senj
won des Legd zwīn Bäffel äm Stōll hun?
Nea wird et sponnend duecht sa. Kum dron än ärre Gedunken schlesslich za em Kompromiss, ändem sa sich duecht: Na ja villecht hun des Legt e Puer Bäffel äm Stōll, de Bäffelkeah wird gemolken end der Bäffel wird stīrich.
Äm Hōf kum eas de Motter mät vollem Schuechtert äntkēn.
Det Mēlken wor verif.
Wä eas Städderan da weiss schommich Mälch äm Schuechtert soch, klåppt sa de Hoinjd zesummen
end soht: Äs de Bäffelmälch uch weiss ?
Ech hu geduecht da wēr schwoarz .
Uch esi vill huet ihr gemolken vun ener Bäffelk---
Nai, nai sot de Motter, ech hu se ållebīd gemolken.
Mat desem Gehīmnes äs eas Städderan wedder zerack kē Leipzig gefueren, et bliw är e Rätsel.
Sa hot sich net getrat ze frogen. Wa mocht em dot
dått der männlich Bäffel sich mēlke lēt.?
loss mech za desem Thema ha uknäppen mat em Erliawnes eos der Zegt wa mir noch Bäffel håtten:
Der Bäffel ?
En Städderan kum īst zeas,
sa wūl eas Bäffel sahn
än ärrem Liawen håt sa noch nichen ze Gesicht bekun.
Mir håtten deamols zwīn äm Stōll.
Sa frocht uch ow em se terft fotografieren.
Natirlich, sot me Vueter.
Når bam Mēlken cha net stihren.
Dåt märkt sich de Städderan.
Noch äst, sot me Vueter, sa sīl sich stått der Kirschrüider Blus lawer äst underet undeaen,
denn der Bäffel reagihrt empfåindlich åf da rüid Foarf.
Empfonjdlich ? frōcht des nobel Fra.
Cha sot me Vueter, der Bäffel wird stīrich,
nervös uch verafft won hia äst rüidet segt.
Det kum der Städderan märkwīrdich fuir,åwer sa märkt sich et uch, end geng glech mat menjer Säster
än eas Fädderscht Stuf,end klīd sich am.
Än der Zegt duecht sa iwer äst noh wåt är åfgefålle wor.
Dått ha än deser Gemīn, won de Riad vu Bäffeln wor
ängden der männlich Artikel derfuir gesåtzt wird.
Der Bäffel, zwīn Bäffel, der Bäffel wird stīrich--
Sa wor Professoran der Philologie
uch Germanistik ba der Uni Leipzig,
end num et mat der Grammatik sihr genah.
Wä kanjt nea ha vum Mēlken de Riad senj
won des Legd zwīn Bäffel äm Stōll hun?
Nea wird et sponnend duecht sa. Kum dron än ärre Gedunken schlesslich za em Kompromiss, ändem sa sich duecht: Na ja villecht hun des Legt e Puer Bäffel äm Stōll, de Bäffelkeah wird gemolken end der Bäffel wird stīrich.
Äm Hōf kum eas de Motter mät vollem Schuechtert äntkēn.
Det Mēlken wor verif.
Wä eas Städderan da weiss schommich Mälch äm Schuechtert soch, klåppt sa de Hoinjd zesummen
end soht: Äs de Bäffelmälch uch weiss ?
Ech hu geduecht da wēr schwoarz .
Uch esi vill huet ihr gemolken vun ener Bäffelk---
Nai, nai sot de Motter, ech hu se ållebīd gemolken.
Mat desem Gehīmnes äs eas Städderan wedder zerack kē Leipzig gefueren, et bliw är e Rätsel.
Sa hot sich net getrat ze frogen. Wa mocht em dot
dått der männlich Bäffel sich mēlke lēt.?
Sälwst de åålt Fraaen hun het gåånz ånder Frisure wä frähr:
Nåå Frisur
En Griß, dä giht 'mol zem Frisör,
kitt hiem mät kurz geschnidden Hooren.
Wä dråf är Ankel se 'si set,
mess sä vun äm dett hä erfohren:
"Ta setzt nemmi no åålder Fraa
mät desem Hoorschnätt aus! Bestämmt."
"Ech dånken der furt Kompliment,"
sot sä ze ärem Ankelkänjd.
"Wä sähn ich denn na aus, me Jang?
So et gåånz ofen, grod eraus."
"Ech miene wärlich, 'si setzt ta
mih no em åålde Mån na aus!"
Nåå Frisur
En Griß, dä giht 'mol zem Frisör,
kitt hiem mät kurz geschnidden Hooren.
Wä dråf är Ankel se 'si set,
mess sä vun äm dett hä erfohren:
"Ta setzt nemmi no åålder Fraa
mät desem Hoorschnätt aus! Bestämmt."
"Ech dånken der furt Kompliment,"
sot sä ze ärem Ankelkänjd.
"Wä sähn ich denn na aus, me Jang?
So et gåånz ofen, grod eraus."
"Ech miene wärlich, 'si setzt ta
mih no em åålde Mån na aus!"
Än der Fosendichzet wid jo munch en Liëwer strapaziert:
De verrutscht Liëwer
En Dränker fählt sich miserabel
senjt en poor Wooche schin und giht
ze senjem Frängd, die Hausoorzt äs,
well et em iwwerål wih dit.
Die angdersackt en glech und sot em
de Diagnos än åller Rah.
Dä åwwer äs aklor ämschriwen:
"Alarmstuf Nummer III host ta!
Und nomm dett ärnst, sonst bäst ta bååld
me' Frängd gewiëst, derza nooch kåålt!"
"Nå, so mer dett, dått ech't verstohn,"
bitt än der Krånk, et äs der Misch aus Schoorsch.
Dråf mient der Oorzt: "Ej, Misch, denj Liëwer äs
total verrutscht, dä äs äm ....!"
(Nå, Ir wässt jo sächer, wåt sich åf Schoorsch reimt.)
De verrutscht Liëwer
En Dränker fählt sich miserabel
senjt en poor Wooche schin und giht
ze senjem Frängd, die Hausoorzt äs,
well et em iwwerål wih dit.
Die angdersackt en glech und sot em
de Diagnos än åller Rah.
Dä åwwer äs aklor ämschriwen:
"Alarmstuf Nummer III host ta!
Und nomm dett ärnst, sonst bäst ta bååld
me' Frängd gewiëst, derza nooch kåålt!"
"Nå, so mer dett, dått ech't verstohn,"
bitt än der Krånk, et äs der Misch aus Schoorsch.
Dråf mient der Oorzt: "Ej, Misch, denj Liëwer äs
total verrutscht, dä äs äm ....!"
(Nå, Ir wässt jo sächer, wåt sich åf Schoorsch reimt.)
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
