Gedichter vum Hans Otto Tittes
Suche | Forenregeln | Hilfe | 
Beiträge dieses Themas abonnieren
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
Seite 14 von 14 |< · < · [11] [12] [13] [14]
 Reimer |
 Erstellt am 18.10.2014, 21:41 Uhr
|
| Hallo Gerri, ech lauchen Dech iwwerhäuft net äus, wunn Ta soachsesch schreuws, am Gejenteul fråen ech mich, wunn de Sibis, jeder a senem Dialekt, verseaken ze schreuwen. Mauch nuor weter esoi! |
|
Reimer |
Erstellt am 26.10.2014, 09:45 Uhr
|
| Der Härwest äs hä und åls älder Mänjsch fällt ennem än, wä dåt frähr ä Siweberje wor, wonn de Hausfraen de Härwestpiezerå måchten. De Härwestårbet Wåt frähr en Hausfraa enjde mosst derhiem äm Härwest ålles måchen! Driw dinkt het sälden emmest no und wonn, wid hie äm Ställe låchen. De Härwestårbet feng miest un mät Fensterpiezen, Låddeschmieren, de Vuerhånj, Iërendake weeschen, den Iëre schei'rn uch Hemmelz kiëhren, de Kåmpest älejen uch hobbeln, det Gränzech hiësch ä Kiste lejen, de Åer ä Kålkwåsser dro dan, uch ålt en Spännennez nooch fejen. Dett sen naa norr en poor diër Såchen, dä mer äm Schnelen ä se' kunn. - Åch cha, dro gåw't de Kirchepeelz zem Läften aus der ålden Trunn. Naa riëdt vun desem nemmest mih. De Härwestårbet, dä äs het vill iefåcher und dennich wid der älder Mänjsch derbä schnel mäd. Äst åwwer äs uch het wä frähr, und iwwer dåt de jang Let låchen: De Ålde froģe sich villmol: "Äs dett det leezt Mol, dått ech't måchen?" |
|
Reimer |
Erstellt am 26.11.2014, 07:24 Uhr
|
| Än em vuerije Gedicht wor de Riëd vun er Kåtz. Dettmol äs en Hangd derun. Än desem Sommer såch ech en Fraa åf der Gåss, dä ären Hangd åf iemol åfhew end en weter schlapt. Et wor e gat iwerfittert Fox, die nemmi luufe wuel odder dåt weje senjem Gewicht nemmi kangt. Hangdsliëwen hetzedåch Vuer Johre wor et, wä en Fraa sich kuuft emol en jangen Hangd. Gedoocht wor dåt zem Ronden-drehn, well dåt bekåntlich äs gesangd. Um Ufång leffe sä de Ronden, schär näckest gänge se äm Schrätt, vuer leff de Fraa, dä gat ze Foss wor, dro rån der Fifi hånjd'r är mät. Nodeem sä mäd wor'n no dem Luufen, gåw't fur den Hangd ä senjem Ak en Extra-Chappy und furt Fraachen um Däsch Kaffee mät vill Gebak. De Johrer se vergången und dess zwee brochen na uch mih Rah. Se hun hålt bied ze vill Gewicht, bäm Hangd kitt det Åålder nooch derza. Äs het der Fifi mäd uch schlapp, drit sä en hiësch, uch wonn et schwer. Wåt wed se åwwer måchen, wonn der Fox e Bernhardiner wer? |
|
Reimer |
Erstellt am 07.01.2015, 07:44 Uhr
|
| Uch wonn et mät dem ville Schnie än desem Johr nooch net stämmt, passt dett Gedicht dännich zer Johreszet: Wänjterrah De Floke fålle schi senjt Dajen, em mient, dett äs nemmi geriëcht, dertauß kån em norr äst nooch måchen: äm Schnie en Wiëch schoffeln zeriëcht. Der Wänjter hot de gånz Natur mät Schnie bedakt; 't äs ålles za, et wiëßt nästmih, der Bauer reest. Naa gält fur åll de Wänjterrah. Fur de Gedärer do äm Bäsch, gemient se' Vijjel, Fiss uch Rih, de Welf, de Schwenj uch åll genn vill, bededt dess Wänjterrah nooch mih: Wel iëwen ålles ägeschnåt, wärd'n är, wel sä net Futter hun, durch dä fur as hiësch Wänjterrah bestämmt net bäs änt Frähjohr kunn! Und dennich äs et gat, dått et de Wänjterrah e jed Johr git, wel bäs naa wor et enj esi, dått no är båld det Frähjohr kitt. |
|
Reimer |
Erstellt am 30.01.2015, 11:36 Uhr
|
| Wä de Gränzen nooch net ofe woren, spillten dännich vill Sibis mät dem Gedånken, keen Detschlånd auszewåndern, und åndre woren sihr derkeen, wä z.B. de miest Fårrhärren. Em Bekånte vu' mir wor et uch esi ergången: Siweberjesch Fårriwerliëjung Wä ärer vill vu' Siweberjern derhiem nooch wor'n und iwerloochten, ow ärieche sä schnel uch sellen, miest un der Känjd är Zakonft doochten. Mät Äriechen natürlich wor "Keen-Detschlånd-zähn" enjde gemient. Em hått no schwere Johren hålt no Riëcht uch Uernenk sich gesihnt. Är åwer vun de Sibis wuelen vum Auswåndern näst hiren, wässen, dä haten, wonn et än no geng, dem Nober meer de Pass zerässen! Net glått 'si grow, mih mät Humor e Fårr keen 't Auswåndern uch wor: E jang Poor hått uch ägeriecht und woort långhär schin åf de Pass. Uku' wor ierscht e Känjd, der Mark, dåt wåsst der Fårr båld uch de Gåss. Well Mark no D-Mark klung dem Fårr, sot hie deråf än ärnstem Ton dem Mån äst, wåt natürlich mosst em mät em Schåss Humor verstohn: "Nå säch, ej Misch, wåtfer e Gläck derr Jang hot; und et äs dich gat, dått ir net zäht keen USA, sonst Dollar ir geduuft än hat!" |
|
Reimer |
Erstellt am 14.04.2015, 14:53 Uhr
|
| Dett äs en wohr Begiëwenhiet, dä em Bekånten vu mir vuer Johren hä än Detschlånd passiert äs: En agewihnlich Amen Ä jeder Kirch, ow griß, ow klien, sånjt Lieder em aus voler Bråst; vun der Gemien måcht hä norr mät, wie dro zem Sånjen hot uch Låst. Der Fårr, de Fårrän dan et uch, fålls iwwerhieft sä sånje kännen; Amusikaleschen, dä sil'n um läwsten sich en Paus hä gännen. Wie un der Orjel sätzt und spillt, die mess besangders Oocht dråf giën, dått de Gemien mät såmt dem Fårr de richtijen Ton enjden niëhn. Dåt äs äm Grangd genuen net schwer, 'silång de Orjel funkioniert. Iemol åwwer bä'm Schlåss-Choral wor foljend klie Malehr passiert: Der Orjanist leecht sich änt Zech, e spillt mät Fråd uch agehemmt, åf iemol märkt hie gånz erfert, dått riëchts ien vun den Taste klemmt! E spillt norr länks, riëchts dåst e drun, de Ånjst båld Iwwerhånd bekitt, e biëdt, e schimpft und gånz zem Schlåss "Zem Dånner!" hie nooch vu sich git. Um nächsten Dåch erzåhlt em sich äm gånzen Dorf, Gåss ow, Gåss åf: "Der Gottesdänst hirt nahär mät 'Zem Dånner!' stått mät 'Amen' åf!" |
|
Reimer |
Erstellt am 26.06.2015, 08:28 Uhr
|
| Äm Åålder äs villet åndersch, wä em uch än de foljenden Zelle liëse kån: Ååldersresultat Komm kunn de Männer än de Johr, schi git et Ärjer mät dem Hoor: Et wid ierscht dänner und derno um Hånjderhieft wid no mät no en Plått, dä enjde gresser wid und äm en Zet en Glåtz et git und zwor bäs vueren un dä Ställ, wo nooch vuer Johre wor en Wäll. Un ånder Ställen, asheniert, wiëßt Hoor derfuer naa gånz vermiëhrt: Et äs de Nos und sen de Ihren, wo't wiëßt und leet sich gor net stiren. Wonn em et net reechtzeddich schnett, dro keckt eraus et äm en Zet, wåt zwor bäm Hiren/Rächen gor net stirt; norr, dor et wärlech net gehirt, wel schåffe wid et niche Gläck, wä uch dåt, welt wiëßt åf dem Räck. Wem dett mät Hoore wedderstriëwt, så trotzdiëm frih, dått hie nooch liëwt, denn wie äm Graw schin än der Iërd, hot dett net, und - äs dåt mih wiërt? Aus: Ållerlå quer durch det Liëwen |
|
 Wittl |
 Erstellt am 26.06.2015, 20:41 Uhr
|
Reimer |
Erstellt am 27.08.2015, 07:30 Uhr
|
| Vuer net ze långer Zet wor ich än em Ååldershiem, wo un em Nomättauch e Chor en poor Lieder fuer de Bewunner, ålsi de Åålden, sung. Sihnsucht Äm Ååldershiem do sånjt e Chor, et hire Let za, mät groo Hoor. Bä muncher hiësche Weis em set, de Åålde leecheln uch e ked. Bäm Lied "Der Heimatort" hirt dro det Leecheln åf, und no mät no set em munch Zehr bä villen Åålden, se scheppeln owen iwwer Fåålden. Wo äs de Zet vuer ville Johr', meer wonn et primitiver wor? Ämsonst äs't Hiem modern gebat; det iejän Näst norr bleiwt vertrat! Aus: Ållerlå quer durch det Liëwen |
|
Reimer |
Erstellt am 01.11.2015, 13:53 Uhr
|
| Derr Misch, vun diëm hä angden de Riëd äs, wor schin enjden iejesännich und äs bäs åf den heddijen Dååch e stur Mänjsch bliwwen. (Ow sich der ien odder ånder hä wedder erkennt...?) Traditionsbewåsst Der Misch, die äs bäs änt hih Åålder e stur Mänjsch, die derza schwer hirt. Wåt åndern son, dåt hot än miestens, uch wä e gat hirt, net gestirt. Åls Känjd schin intressierten än de Rejeln iwwerhieft gor näst, hie geng mät Schaģģen än de Stuw, un diën nooch heng der Schwennemäst. Und dro en äldern Mänjsche gressen, nå, un dåt doocht der Mischi net, hat e et da' sell'n bäm Begenen, såch hie schnel åf de ånder Set. Und speter vuerem Kirchgång dro doocht unt Rasieren hie norr sålden, e mient, dått em jo bäm Gebiët uch arasiert de Hånjd kå' fålden. No jedem Mättåcheße loocht hie åf den Diwan sich zer Rah, de Stiwwel zuch hie sich net aus, meer wä nooch hat getowt senj Fraa. Än Detschlånd, naa, liëwt weter hie wä frähr derhiem und fählt sich fenj, denn hä hießt et jo iwwerål: Mer wälle bleiwen, wä mer sen! |
|
Reimer |
Erstellt am 31.01.2016, 09:37 Uhr
|
| Et äs schin zem Erfehren, wonn em set, wä sich munch emmest mät Piercing "zeleechert": Wonn der Trend linkt Senjt ville Johre schin em set, wåt unda sich speziell jang Let, ändeem sä än de Körper nooch sich måchen ient ucht ånder Looch: Ow et bäm Meedchen odder Jang, vuerm Noselooch, dem Ihr, der Zang, dem Mell, der Bråstwoorz, Nowel, båld uch deffer Piercing måcht net Hålt! Und dåt, uch wonn de Mänjschen hun vun åller Ufånk schi bekunn genäjjend Leecher, dått se kännen Kontakt vun außen hu keen ännen. Dåt giht gewäss uch ämgekihrt, munch Änhålt dro keen auße fihrt! De Leecher se vu rond, oval, bäs horizont- uch vertikal, und wärde sännvol sä beschätzt, derno jed Looch dem Mänjschen nätzt! Diër Leecher hot der Mänjsch zwor nenn, und dennich froocht em sich schär enj, woräm der ien uch ånder nooch sich steeche leet uch nooch e Looch? U wåt der Froģer wohl net dinkt: Der Trend hålt åll dess Mänjsche linkt! |
|
Reimer |
Erstellt am 10.04.2016, 20:42 Uhr und am 10.04.2016, 20:52 Uhr geändert.
|
| Villmol hiren de Schüler äm Angdericht net za, wåt der Lihrer sot. Än desem Fåll stämmt dåt åwwer net: Richtich iwwerloocht En Lihrerän, nemmi glått jang, emol än Detsch froocht än de Klåss: "Well Zetform äs der foljend Såtz: 'Ech bä' sihr stråmm!'" - Dråf mät Genåss åntwert der Misch: "Fraa Lihrerän, der Steff uch ech, mir ållebied behieften, dått än desem Fåll et äs bestämmt Vergångenhiet!" |
|
Reimer |
Erstellt am 25.07.2016, 13:09 Uhr
|
| Hetzedåch hun de Hangd ållerlå Spillzejjer wä derr Köter hä angden: E besangder Äkuuf E Mån, die hot en jangen Hangd, die spillt mät Schaģģen anjem gärn, de Måchoort äs em zemlich wurscht, uch, ow se ålt odder modärn. Glått het bäm Sommerschlåssverkuuf verlångt der Mån direkt zwe Poor und sot: "De Nummer äs egal!" Dråf der Verkiefer: "Nå, hir naa dor!" Woräm de Nummer wurschtegal, za diëm git un hie dese Grangd senjem vertotzte Vis-ā-vis: "Dä sen hålt norr - fuer menjen Hangd!" |
|
Reimer |
Erstellt am 25.01.2017, 14:52 Uhr
|
| Esi wä desen zwien Ålden hä angden äs et sächer uch schin åndern ergången: Wä gewihnlich Et trefe sich zwien älder Sak äm Zentrum do um grißen Ak. No dem Begressen hießt et: Stohn und iwwer de Gebreeche klon! Der Iërscht hot se Gefrett bäm Schlofen und riëdt deriw gånz ihrlich ofen, uch dått de Håff äm såmt dem Knä Problemer måchen. Net frooch wä! Der Ålldåch fällt em anjem schwer, nemmol mih liëwe wiël e meer! Der ånder dro, kråmm uch gebackt, vum Ålder nooch mih vuergerackt, erziëhlt vu senjem ronde Räcken, vu fååltschen Zånjden, dä en dräcken, dro vum Gedärm, dåt enjde wedder måcht em äm Boch gorr vill Geschedder, uch dått hie Låftnit villmol hått; e äs dem Liëwen uch schi sått! Zem Schlåss äwt em nooch vill Kritik un diëm, wåt ziëhlt zer Politik. Bäm nächste Mol, wä sich dä bieden na wedder trefen, angderschieden de Theme sich net. - Ämgekihrt äs norr de Råhefolch, em hirt! |
|
Reimer |
Erstellt am 25.04.2017, 12:17 Uhr
|
| Äm Gejesåtz zem vuerijen Hangdsbesätzer (nozeliësen äm Gedicht vum 25.07.2016) hält derr gor näst vu Schaģģen åls Hangdspillzech: Hangdspillzech En Hangd schnåppt sich en hiësche Schaģ und spillt dermät, bäs't äm genach. Wä dett senj Härrchen naa erbläckt, äs die vun desem net begläckt. E lieft, nitt em de Schaģ und båld wid et bäm Ubläck äm gånz kålt: Zebässen äs der Schaģ total, wåt fuer den Hangd äs zwor normal, det Härrchen åwwer gärre wiël, der Schoster repariere siël de Schaģ und drit en em glech dor. Die set, dått dåt e Schaģ iest wor und gitt dem Härrchen ze bedinken: "Te kåst em uch den zweete schinken!" |
Seite 14 von 14 |< · < · [11] [12] [13] [14]
Suche | Forenregeln | Hilfe | Beiträge dieses Themas abonnieren
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
