Ech wieß net, giht et Ech uch esi, dått em hetzedooch bä munch em Gedicht net verstiht, wåt der Schreiwer/Autor iejentlich mient.
Woräm mess em esi kompliziert schreiwen?
En Bitt un de Schreiwer
Munch e Gedicht verstiht em het
bäm ållerbeeste Wällen net:
Schi mät der Iwwerschräft wieß em
net jed Mol äster unzefeen,
doch wåt derza dro nohär folcht,
äs nooch verworräner derkeen.
Zem Bäspäll schriw e Schreiwer iest
vu Bäjjern, Flachzech uch er Med;
der Liëser lås, verstånd gor näst
und froocht sich: "Bän ech na 'si bled?
Wonn ech dett liësen, dinken ich,
em liëwt nooch än der Diktatur,
wel damols schriw em werr eräm,
dått ient net schnåppt nooch de Zensur!"
Der Schreiwer wieß bestämmt, wåt hie
mät åll dië Wiërtern as wäll son,
det Tumm derun äs åwwer dåt,
dått, dä et liësen, net verstohn.
Äm dåt ir Schreiwer, hä menj Bitt:
Wo' Liësern ir äst so' wällt, schreiwt
åll ir Gedånken dettlich, klor,
dått dä der Liëser uch begreift!
PS:
Dått em dië Wuurtsålåt meer schreiwt,
dåt, so mer iefåch, nå, dåt giht,
diën ze veröffentlichen uch,
dåt äs dro dennich nooch de Hiht!!
Gedichter vum Hans Otto Tittes
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
@Hans-Otto,
gib mer dei Telefonnummer, sonst kenn mer nimmer zamm kumma.
Muass mit dir redn, hob dei Nummer verlegt.
gib mer dei Telefonnummer, sonst kenn mer nimmer zamm kumma.
Muass mit dir redn, hob dei Nummer verlegt.
Gut geknobelt, Reimer
Dankeee!
Dankeee!
Ä' Stiëdte set em jo vill Dinkmoler vu' beremmte Mänjschen und munch är sähn esi aus, wä hä angde beschriwwen:
Dinkmolschäcksål
Wie mät em Dinkmol wid geihrt,
die hot Grißartijet volbroocht.
Ow't Forschung, Politik, Kultur,
de Ihrung wor bestämmt bedoocht.
Set åwwer em no Johre sich
det Dinkmol un, äs em empirt,
wel zwäschendurch äs do deråf
uch angd'n eräm miest dett passiert:
Gånz uewe sätze miestens Dauwen,
dä hånjderlåssen enjde gärn
dåt, wåt sä vurhier freßen hun,
und dåt set em vun noh uch färr'm.
Gemient sen hä weiß Streifen, dä
vun uewen zäh sich bäs zem Känn,
und dä verschandeln det Dinkmol,
ow briet se sen odder norr dänn.
Und gohn do Let verbä, dä uch
en Köter åls Begliedung hun,
dro kån em zemlich sächer sen,
dått die "senj Såch verricht" derun.
Dett Schäcksål bläht schär jedem Dinkmol,
meer wonn et åll Let vurhier wässen:
Gånz angde pinkeln Hangd derun
und uewenhär wid et besch...!
Dinkmolschäcksål
Wie mät em Dinkmol wid geihrt,
die hot Grißartijet volbroocht.
Ow't Forschung, Politik, Kultur,
de Ihrung wor bestämmt bedoocht.
Set åwwer em no Johre sich
det Dinkmol un, äs em empirt,
wel zwäschendurch äs do deråf
uch angd'n eräm miest dett passiert:
Gånz uewe sätze miestens Dauwen,
dä hånjderlåssen enjde gärn
dåt, wåt sä vurhier freßen hun,
und dåt set em vun noh uch färr'm.
Gemient sen hä weiß Streifen, dä
vun uewen zäh sich bäs zem Känn,
und dä verschandeln det Dinkmol,
ow briet se sen odder norr dänn.
Und gohn do Let verbä, dä uch
en Köter åls Begliedung hun,
dro kån em zemlich sächer sen,
dått die "senj Såch verricht" derun.
Dett Schäcksål bläht schär jedem Dinkmol,
meer wonn et åll Let vurhier wässen:
Gånz angde pinkeln Hangd derun
und uewenhär wid et besch...!
Äm Ållgemienen fråt em sich iwwer Geest; åwwer et git uch Ausnohmen:
Geest
Et git Besäcker åller Oorten:
Bä munche kån em't kom erwoorten,
wonn em erfiëhrt, dått sä båld kunn,
wel em sich vill hot vurgenunn
mät än ze riëden, angderhåålden
de Jang' mät Jangen, Ååld' mät Åålden.
Em hofft, et wid gånz intressant
und äs schin någrich uch gespånnt.
Bä åndern, wonn em hirt se kunn,
wed läwer sälwst em zähn dervun:
Em dinkt mät Grål schin un dä Zet!
Und frå' wid em sich sächer net,
bevur em set, no diëm Gestier,
vu färrem här är Auspuffrihr.
'si fråt em sich bä biede Geesten
(sälwst wo' sä kemen aus Paleesten),
bä a) wonn endlich sä se' kunn
und b) wo' sä den Hot genunn!
Aus: Ållerlå quer durch det Liëwen
Geest
Et git Besäcker åller Oorten:
Bä munche kån em't kom erwoorten,
wonn em erfiëhrt, dått sä båld kunn,
wel em sich vill hot vurgenunn
mät än ze riëden, angderhåålden
de Jang' mät Jangen, Ååld' mät Åålden.
Em hofft, et wid gånz intressant
und äs schin någrich uch gespånnt.
Bä åndern, wonn em hirt se kunn,
wed läwer sälwst em zähn dervun:
Em dinkt mät Grål schin un dä Zet!
Und frå' wid em sich sächer net,
bevur em set, no diëm Gestier,
vu färrem här är Auspuffrihr.
'si fråt em sich bä biede Geesten
(sälwst wo' sä kemen aus Paleesten),
bä a) wonn endlich sä se' kunn
und b) wo' sä den Hot genunn!
Aus: Ållerlå quer durch det Liëwen
Vurnehm Ämschreiwung
En Härr wid no'm Beroff gefroocht.
Dråf åntwert hie gånz iwwerloocht:
"Ech folje miest der ärztlichen Konst."
Dä Aussooch, dä klung sihr no Donst.
Et retselten åll Let verient,
wåt mät diëm iejentlich hie mient,
und nemmend kåm dråf äm Geschnåtter:
Der nobel Härr wor e Beståtter!
Aus: Ållerlå quer durch det Liëwen
En Härr wid no'm Beroff gefroocht.
Dråf åntwert hie gånz iwwerloocht:
"Ech folje miest der ärztlichen Konst."
Dä Aussooch, dä klung sihr no Donst.
Et retselten åll Let verient,
wåt mät diëm iejentlich hie mient,
und nemmend kåm dråf äm Geschnåtter:
Der nobel Härr wor e Beståtter!
Aus: Ållerlå quer durch det Liëwen
Hä angden äs de Riëd vun em Oorzt, die no dem Beståtter emol en Rond dreht, und zwor äs dåt åf em Friedhof:
Owgeschriwwen
Em set en Oorzt åf'm Friedhof gohn.
Vur munch em Grawstien bleiwt e stohn
und schreiwt kurtsch mät em Blåstäft åf
en Zerrel irjend äst deråf.
E Frängd vun äm, uch senj'r ie Kond,
dreht zafällich do uch en Rond.
Wä sä sich vur em Graw begenen,
mient hie, der Frängd, e messt erwehnen,
åls gat Bekånter torft' et son,
wä sä do lånjstenånder stohn
vur'm hiësche Graw mät er Skulptur:
"Nå, Frängd, måchst ta het Inventur?"
Aus: Zem Låchen uch Nodinken
Owgeschriwwen
Em set en Oorzt åf'm Friedhof gohn.
Vur munch em Grawstien bleiwt e stohn
und schreiwt kurtsch mät em Blåstäft åf
en Zerrel irjend äst deråf.
E Frängd vun äm, uch senj'r ie Kond,
dreht zafällich do uch en Rond.
Wä sä sich vur em Graw begenen,
mient hie, der Frängd, e messt erwehnen,
åls gat Bekånter torft' et son,
wä sä do lånjstenånder stohn
vur'm hiësche Graw mät er Skulptur:
"Nå, Frängd, måchst ta het Inventur?"
Aus: Zem Låchen uch Nodinken
Mät desem Mån håtten dä zwien aus den zwee leezte Gedichtern wohrschenjlich uch zedan:
Der ADMW-Krånk
E Mån äs ADMW-krånk
und sätzt zem Dokter åf der Bånk.
(ADMW list em esi:
'Härr Dokter, Ålles dit mer wih!')
Wä naa der Mån endlich derun,
froocht än der Oorzt, woräm e kunn
za äm wer, wel bäm Angdersäcken
kangt hie, der Mån, sich straken, bäcken.
Der Oorzt sot em:" Ech kån näst fånjden
wädder vu' vurhär nooch vun hånjden!"
Dråf schäckt der Oorzt en za 'm Kollejen,
die siël sich uch äst iwwerliëjen.
Der Mån giht sihr besårcht dro weter.
Erfiëhrt vun åndern Ärzten wedder,
dått sä bä äm näst känne fånjden! -
No 'r Zet låt mät gefååld'nen Hånjden
der Mån äm Bat gånz kålt uch - dit.
Und åf dem Grawstien nohier stiht
lånjs senjem Nummen nooch derza:
'Nå, gliewt ir mer wennichtens naa?'
Aus: Zem Låchen uch Nodinken
Der ADMW-Krånk
E Mån äs ADMW-krånk
und sätzt zem Dokter åf der Bånk.
(ADMW list em esi:
'Härr Dokter, Ålles dit mer wih!')
Wä naa der Mån endlich derun,
froocht än der Oorzt, woräm e kunn
za äm wer, wel bäm Angdersäcken
kangt hie, der Mån, sich straken, bäcken.
Der Oorzt sot em:" Ech kån näst fånjden
wädder vu' vurhär nooch vun hånjden!"
Dråf schäckt der Oorzt en za 'm Kollejen,
die siël sich uch äst iwwerliëjen.
Der Mån giht sihr besårcht dro weter.
Erfiëhrt vun åndern Ärzten wedder,
dått sä bä äm näst känne fånjden! -
No 'r Zet låt mät gefååld'nen Hånjden
der Mån äm Bat gånz kålt uch - dit.
Und åf dem Grawstien nohier stiht
lånjs senjem Nummen nooch derza:
'Nå, gliewt ir mer wennichtens naa?'
Aus: Zem Låchen uch Nodinken
Äm Åålder vergässt em villmol, wåt em geestern gemåcht, wåt em geliësen odder wor em äst gedon hot:
Typesch Åålder
Der älder Mänjsch, uch wonn't net wäll,
äs äbegräffen än diëm Späll,
dått hie no iërend äster set,
wåt hie versårcht hot vur er Zet;
norr hot e nichen blooen Donst,
wo dåt kent sen, et äs ämsonst!
E säckt und fånjd uch zemlich vill,
norr dåt net, wåt hie gäre wiël.
Uch wonn de Kästen åll sen ofen,
hot hie det Richtich net untrofen;
et wäll em het wedder net gläcken
mät desem elendijje Säcken.
No desem ållem dinkt hie drun:
"Mech kån em norr bestuhlen hun!"
Um nächsten Dåch, wä enjde stur,
säckt hie no glecher Prozedur
äst ånderet, en ånder Stäck
und fånjd et net. Doch hot hie Gläck,
e fånjd, uch wonn et leicht verstuuwt,
wåt geestern hie hält åls geruuwt.
Dåt mät dem Stiëhlen nit hie naa
uch nemmi grod esi genaa.
E fråt sich, dått hie't dennich fangden.
Und dro vergohn nooch en poor Stangden,
bäs e versårcht dett hiër, genjt dor,
und nächstens sächer - net wieß wor!
Aus: Ållerlå quer durch det Liëwen
Typesch Åålder
Der älder Mänjsch, uch wonn't net wäll,
äs äbegräffen än diëm Späll,
dått hie no iërend äster set,
wåt hie versårcht hot vur er Zet;
norr hot e nichen blooen Donst,
wo dåt kent sen, et äs ämsonst!
E säckt und fånjd uch zemlich vill,
norr dåt net, wåt hie gäre wiël.
Uch wonn de Kästen åll sen ofen,
hot hie det Richtich net untrofen;
et wäll em het wedder net gläcken
mät desem elendijje Säcken.
No desem ållem dinkt hie drun:
"Mech kån em norr bestuhlen hun!"
Um nächsten Dåch, wä enjde stur,
säckt hie no glecher Prozedur
äst ånderet, en ånder Stäck
und fånjd et net. Doch hot hie Gläck,
e fånjd, uch wonn et leicht verstuuwt,
wåt geestern hie hält åls geruuwt.
Dåt mät dem Stiëhlen nit hie naa
uch nemmi grod esi genaa.
E fråt sich, dått hie't dennich fangden.
Und dro vergohn nooch en poor Stangden,
bäs e versårcht dett hiër, genjt dor,
und nächstens sächer - net wieß wor!
Aus: Ållerlå quer durch det Liëwen
Det ålleriërscht wänjschen ich ålle Liësern e gat, gesangd uch erfolchsrech Nå Johr 2014!
Und dåt, wåt ich hä weter schreiwen, äs en wohr Begiëwenhiet, dä sich vuer en poor Johren hä än em Krånkenhaus owgespillt hot:
Ahnlegeten
En älder Mån, wel krånk derhiem,
word ägeliefert änt Spidol,
do tråf hie senjen Nober un,
die uch äm Hieft schin zemlich hohl.
Äm sälwen Zimmer låģe sä,
det Bat u Bat, mät sälwem Ledden.
Doch un em hiëschen Dåch feng enner,
wel 't Eßen hårt, sich un ze stredden.
Åf iemol leestert uch senj Nober:
"Wåtfer e Fraß dett wedder äs!"
Et stålt sich åwwer båld eraus:
verwiëßelt håtte sä 't Gebäss!
Aus: Ållerlå quer durch det Liëwen
Und dåt, wåt ich hä weter schreiwen, äs en wohr Begiëwenhiet, dä sich vuer en poor Johren hä än em Krånkenhaus owgespillt hot:
Ahnlegeten
En älder Mån, wel krånk derhiem,
word ägeliefert änt Spidol,
do tråf hie senjen Nober un,
die uch äm Hieft schin zemlich hohl.
Äm sälwen Zimmer låģe sä,
det Bat u Bat, mät sälwem Ledden.
Doch un em hiëschen Dåch feng enner,
wel 't Eßen hårt, sich un ze stredden.
Åf iemol leestert uch senj Nober:
"Wåtfer e Fraß dett wedder äs!"
Et stålt sich åwwer båld eraus:
verwiëßelt håtte sä 't Gebäss!
Aus: Ållerlå quer durch det Liëwen
Dått de Siweberjer gewunnt sen, åf jed Stäck Iërd äst unzebaen, äs jo en bekånt Såch.
Vuer ville Johren nooch, wä e Besäck keen Detschlånd äst Außergewihnlijet wor, håtten zwien Sibis, der Misch uch der Honnes, mät Gläck uch mät "pile" en Besäcker-Pass bekunn. Hä ukunn, bewangderten sä vill Såchen, dä se hä säh' kangten. Und wä se vun er Bräck åf en Autobahn såģen, fäll dem Honnes Foljendet än:
Der Bläck åf de Autobahn
Mir Såchsen, dåt äs ållbekånt
äm Hower-, Wenj- uch Burzelånd,
mir wällen, dått jed Stäckchen Iërd
mer uba'n, wä et sich gehirt.
Em äs et hålt vu frähr gewunnt,
ow em äm Dorf, meer än der Stådt em wunnt,
dått em diën Zweibel, jåi, diën zoorten,
sich gånz fräsch huelt aus senjem Goorten.
Uch der Sålåt schmåckt zahmol beßer,
diën em sich owschnett mät dem Meßer
und knackich än de Kuchel nitt;
gånz niëwebä - derfuer näst gitt.
De Bihne sål 'm uch net vergeßen,
dä gië' jo uch e präächtich Eßen. -
Dett ålles wåssten uch zwien Fränjd
vun damols schin, wä sä nooch Känjd.
Und wä dä iest än Detschlånd woren,
dett wor dich schi' vuer ville Johren,
bä gat Bekånten åf Besäck,
do stangde sä 'mol åf er Bräck
und såģen angder sich en Stroß,
do wor'n norr Autos - nichen Roß.
Der Honnes såģ, und no er Zet
sot keen de Misch, de Fränjd, hie dett:
"Dess Autobahn, ej Misch, säch dor,
äs briet uch lånk schär ohnen Ånjd.
Wonn em sich dåt 'mol iwwerliëcht,
dro kån em son: 'Dett äs en Sånjd!'"
"Wä kåst ta norr esi äst son,
ej Honnes, säch, wä glat dä äs,
't sen nichen Leecher wä bä as,
diën em auswechen enjde mess!"
"Ej Misch, dåt mienen ech jo net.
Åf dett Stäck, wo dess Autos rennen,
wåt hat em net diës Kukuruz
uch nooch vill Krumpirr'n ubae' kännen!!!"
Vuer ville Johren nooch, wä e Besäck keen Detschlånd äst Außergewihnlijet wor, håtten zwien Sibis, der Misch uch der Honnes, mät Gläck uch mät "pile" en Besäcker-Pass bekunn. Hä ukunn, bewangderten sä vill Såchen, dä se hä säh' kangten. Und wä se vun er Bräck åf en Autobahn såģen, fäll dem Honnes Foljendet än:
Der Bläck åf de Autobahn
Mir Såchsen, dåt äs ållbekånt
äm Hower-, Wenj- uch Burzelånd,
mir wällen, dått jed Stäckchen Iërd
mer uba'n, wä et sich gehirt.
Em äs et hålt vu frähr gewunnt,
ow em äm Dorf, meer än der Stådt em wunnt,
dått em diën Zweibel, jåi, diën zoorten,
sich gånz fräsch huelt aus senjem Goorten.
Uch der Sålåt schmåckt zahmol beßer,
diën em sich owschnett mät dem Meßer
und knackich än de Kuchel nitt;
gånz niëwebä - derfuer näst gitt.
De Bihne sål 'm uch net vergeßen,
dä gië' jo uch e präächtich Eßen. -
Dett ålles wåssten uch zwien Fränjd
vun damols schin, wä sä nooch Känjd.
Und wä dä iest än Detschlånd woren,
dett wor dich schi' vuer ville Johren,
bä gat Bekånten åf Besäck,
do stangde sä 'mol åf er Bräck
und såģen angder sich en Stroß,
do wor'n norr Autos - nichen Roß.
Der Honnes såģ, und no er Zet
sot keen de Misch, de Fränjd, hie dett:
"Dess Autobahn, ej Misch, säch dor,
äs briet uch lånk schär ohnen Ånjd.
Wonn em sich dåt 'mol iwwerliëcht,
dro kån em son: 'Dett äs en Sånjd!'"
"Wä kåst ta norr esi äst son,
ej Honnes, säch, wä glat dä äs,
't sen nichen Leecher wä bä as,
diën em auswechen enjde mess!"
"Ej Misch, dåt mienen ech jo net.
Åf dett Stäck, wo dess Autos rennen,
wåt hat em net diës Kukuruz
uch nooch vill Krumpirr'n ubae' kännen!!!"
Het messe sich de Kåtzen nemmi sälwest ämt Futter kämmern, et gitt dåt het no verschiedäne Rezäptern ä Konserven hiësch verpåckt:
De Kåtz äm Wåndel der Zet
Wonn em bedinkt, wåt frähr en Kåtz
aushålde mosst, net esi wä het,
wo em sich äm munch ien bedit
vill mih nooch wä äm älder Let.
Et feet jo schi bäm Freßen un,
well het frässt sä nemmi meer wåt,
et mess schin e Geschnächel sen,
sonst leet se't låen und wid net sått.
En jed Konserv, dä em er kieft,
hot ären iejane Geschmåck,
wä Schwenjeliëwer, Ueßenzang,
gekoocht natürlich uch gehåckt.
Fålls sä emol doauß grod äs
und träft do zafällich en Maus,
brånjt se dä miestens äm und schlapt,
stått se ze freßen, mät änt Haus.
Und fittern mess em sä gånz pünktlich
genaa no er bestämmter Rend,
em kån er net norr iefåch giën
het dett emol und mårre gennt.
Hä kån em et iendeddich sähn,
wä färr de Kåtz äm Wuhlstånd kitt,
well sä vun as aniwwerloocht
de gånzen Dåch vermänjschlicht wid.
Frähr wor dåt åndersch: Wo' sä miaut,
well grißen Hanger sä verspirt,
geng em zer Dirr, måcht dä wet åf
und dro "Kaatz, außen!" em nooch hirt!
De Kåtz äm Wåndel der Zet
Wonn em bedinkt, wåt frähr en Kåtz
aushålde mosst, net esi wä het,
wo em sich äm munch ien bedit
vill mih nooch wä äm älder Let.
Et feet jo schi bäm Freßen un,
well het frässt sä nemmi meer wåt,
et mess schin e Geschnächel sen,
sonst leet se't låen und wid net sått.
En jed Konserv, dä em er kieft,
hot ären iejane Geschmåck,
wä Schwenjeliëwer, Ueßenzang,
gekoocht natürlich uch gehåckt.
Fålls sä emol doauß grod äs
und träft do zafällich en Maus,
brånjt se dä miestens äm und schlapt,
stått se ze freßen, mät änt Haus.
Und fittern mess em sä gånz pünktlich
genaa no er bestämmter Rend,
em kån er net norr iefåch giën
het dett emol und mårre gennt.
Hä kån em et iendeddich sähn,
wä färr de Kåtz äm Wuhlstånd kitt,
well sä vun as aniwwerloocht
de gånzen Dåch vermänjschlicht wid.
Frähr wor dåt åndersch: Wo' sä miaut,
well grißen Hanger sä verspirt,
geng em zer Dirr, måcht dä wet åf
und dro "Kaatz, außen!" em nooch hirt!
@ Wanderbuår,ech hun mår viel Moj gien moißen bem liesen,awer et hut Spaß gemacht,donken hiesch.
Hallo Gerri,
ech fråe mich, doatt Ta det Gedicht geliësen hues, truotzdiëm et Der viel Muoeh gemaucht huet.
Et as hålt am Scheßbïerjer Dialekt geschriwwen, wäl dië' viel moih Sibis leichter verstohn, wei wunn ich menn Gedichter am Häldsdeufer Dialekt hei veröffentlichen.
Ech schreuwen natoirlich och oaf Häldsdeufreusch (wei em bei dïesen Zïelle' leicht erkannt), woubei em de Weurter åldemol amstalle muoeß (doatt se sich ruoemen!), end amdåt dean ich dïett Gedicht naa och an diëm Dialekt hier, villecht kais Te et leichter liësen (end de Åltluoender sperer!...)
Ech wuord mich fråen, wunn Te dåt och kommentoire wuors.
Viel Spaß beim Liësen!
De Koatz am Waindel der Zet
Wunn em bedinkt, woat fruoehr en Koatz
äushålde mäßt, net esoi wei huoet,
wou em sich am munch eun bedeut
viel moih nouch wei am oaelder Luoet.
Et feet jou schoi beim Freßen un,
wäl huoet frasst sei namoi meer woat,
et muoeß schoin e Geschnoachel sen,
suonst leet se't låen end wid net soatt.
Foalls sei emol douäuß grued as
end traft dou zeafallich en Mäus,
bruoent sei dei meustens am end schlept,
stoatt se ze freßen, mat ant Häus.
Gefittert muoeß sei pinktlich warden
genaa nou er bestammter Rïend,
em kainn er net nuor eufoach giën
huoet dïett emol end moarre gïennt.
En jed Konserv, dei em er käuft,
huet anir'n eujane Geschmoack,
wei Spenneliëwer, Eißenzang,
gekoucht natoirlich och gehoackt.
Hei kainn em et eunduoedich sen,
wei far de Koatz am Weihlstaind kitt,
wäl sei vun aas aniwwerluecht
de gainzen Dauch vermeinschlicht wid.
Fruoehr wår dåt aindresch: Wu sei miaut
vuor Hanger end wuel ast zem Beußen,
drou geng em, maucht de Dirr wet oaf
end krisch derzea nouch stuerk: "Kaatz äußen!"
ech fråe mich, doatt Ta det Gedicht geliësen hues, truotzdiëm et Der viel Muoeh gemaucht huet.
Et as hålt am Scheßbïerjer Dialekt geschriwwen, wäl dië' viel moih Sibis leichter verstohn, wei wunn ich menn Gedichter am Häldsdeufer Dialekt hei veröffentlichen.
Ech schreuwen natoirlich och oaf Häldsdeufreusch (wei em bei dïesen Zïelle' leicht erkannt), woubei em de Weurter åldemol amstalle muoeß (doatt se sich ruoemen!), end amdåt dean ich dïett Gedicht naa och an diëm Dialekt hier, villecht kais Te et leichter liësen (end de Åltluoender sperer!...)
Ech wuord mich fråen, wunn Te dåt och kommentoire wuors.
Viel Spaß beim Liësen!
De Koatz am Waindel der Zet
Wunn em bedinkt, woat fruoehr en Koatz
äushålde mäßt, net esoi wei huoet,
wou em sich am munch eun bedeut
viel moih nouch wei am oaelder Luoet.
Et feet jou schoi beim Freßen un,
wäl huoet frasst sei namoi meer woat,
et muoeß schoin e Geschnoachel sen,
suonst leet se't låen end wid net soatt.
Foalls sei emol douäuß grued as
end traft dou zeafallich en Mäus,
bruoent sei dei meustens am end schlept,
stoatt se ze freßen, mat ant Häus.
Gefittert muoeß sei pinktlich warden
genaa nou er bestammter Rïend,
em kainn er net nuor eufoach giën
huoet dïett emol end moarre gïennt.
En jed Konserv, dei em er käuft,
huet anir'n eujane Geschmoack,
wei Spenneliëwer, Eißenzang,
gekoucht natoirlich och gehoackt.
Hei kainn em et eunduoedich sen,
wei far de Koatz am Weihlstaind kitt,
wäl sei vun aas aniwwerluecht
de gainzen Dauch vermeinschlicht wid.
Fruoehr wår dåt aindresch: Wu sei miaut
vuor Hanger end wuel ast zem Beußen,
drou geng em, maucht de Dirr wet oaf
end krisch derzea nouch stuerk: "Kaatz äußen!"
@ Geaden moarjen Reimer,ech kenn dat net esoi geat wai ta,awer ech gien mer moåi.
Det Gedicht mat der kuatz as prima,et passt gena esoi wai et derhaim war.
Et wird der villecht affallen,dat mir derhaim altstaderesch och healdsdeuferesch geriet hun,end seit ech mich fruendert hun och neustaderesch.
Dat as en geinz durcheneinder,awer et as esoi.
Dir wuenschen ech neuch viel Spaß um dichten,end lach mich net eus.
Det Gedicht mat der kuatz as prima,et passt gena esoi wai et derhaim war.
Et wird der villecht affallen,dat mir derhaim altstaderesch och healdsdeuferesch geriet hun,end seit ech mich fruendert hun och neustaderesch.
Dat as en geinz durcheneinder,awer et as esoi.
Dir wuenschen ech neuch viel Spaß um dichten,end lach mich net eus.
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
