Am Beach des Liëwens stiht geschriwen:
Det Liëwen wiëhrt Gohrzähnt mol siwen;
wun´t hecher kitt, sen´t uechzich Gohr,
wor´t "köstlich": Mäh uch Plooch nor wor.


Em wanjscht sich garen, leong ze liëwen,
en wall derno e Liëwe leong striëwen;
doch wä´t känt warden uch wä´t känt kunn,
un dåt dinkt komm emmest vill drun.


Läwer nor wä´m garn werd liëwen –
uch net wä leong - siel em sich bestriëwen,
dann nemmest kun am Vüräos soon,
wä´t iest am Ålder känt ergohn.

Um beesten, stallt em dir de Frooch,
gaw Untwert an der Mottersproch:
"´si wä Gott wall, as´t anjde geat,
esi em uch um beeste reaht."

Meer wåt dro an der Walt geschekt:
Nor niche Krach, Foandscheft noch Strekt!
Ich wall det Hescht vum Heschte wanjschen
der guunzen Walt mat ålle Manjschen,

wall fålden de Honjd, wall biëden uch bidden:
"Harr, gaw der Walt iewije Fridden,
geat Franjdscheft!" Chrastlich, fromm uch froa
menj Wanjsch, siweberjesch-sachsesch, soa!